Ο Πάολο ντι Πάολο, ένα ανερχόμενο ταλέντο από την Ιταλία, στρέφει τα πυρά του στον Μπερλουσκόνι, στο σατιρικό μυθιστόρημά του «Πού ήσασταν όλοι» (εκδ. Ίκαρος).

«Η ιστορία μιας οικογένειας. Ο πατέρας, καθηγητής που περνάει στη σύνταξη, παρασύρει με το αμάξι του τον κακό μαθητή της τάξης. Η μητέρα επιχειρεί την πρώτη απόδραση της ζωής της. Η κόρη προσπαθεί να γνωρίσει μέσα από ανώδυνα φλερτ τις πολύπλοκες ερωτικές διαδικασίες. Και ο γιος, ο αφηγητής του βιβλίου, σπουδάζει Ιστορία και θέλει να κάνει τη διπλωματική του πάνω στον Μπερλουσκόνι, τον μόνο πρωθυπουργό που γνώρισε η γενιά του. Η ιστορία, λοιπόν, μιας οικογένειας που είναι ταυτόχρονα η ιστορία μιας χώρας και η ιστορία μιας γενιάς - μιας γενιάς χωρίς όνομα που ψάχνει να βρει τον δρόμο της σε μια κοινωνία χωρίς αρχές.

Ένα σύγχρονο, πρωτότυπο μυθιστόρημα που περιγράφει, ειρωνεύεται, καγχάζει, θλίβεται και επαναστατεί, αλλά πάνω από όλα προσπαθεί να δώσει ένα όνομα στη σύγχυση των ημερών μας».

Ο διάσημος Ιταλός συγγραφέας Αντόνιο Ταμπούκι, είχε αφιερώσει ένα άρθρο του στη La Repubblica, για το μυθιστόρημα του πολλά υποσχόμενου Πάολο ντι Πάολο: «Το μυθιστόρημα του ντι Πάολο δεν είναι τόσο ένα μυθιστόρημα για το καθεστώς Μπερλουσκόνι όσο για το τέλος ενός καθεστώτος, για τη μελαγχολία που αφήνει στην ψυχή όποιου το έζησε, για το ημίφως (ή το σκοτάδι) που διασχίσαμε, για το έρημο τοπίο της επόμενης μέρας.

Το μυθιστόρημα όμως δεν είναι μόνο αυτό. Έχει και μια διασκεδαστική ιστορία που διαβάζεται με ευχαρίστηση. Είναι ένα μυθιστόρημα που θα μπορούσε να φανεί μινιμαλιστικό αλλά δεν είναι, που θα μπορούσε να φανεί μυθιστόρημα διαμόρφωσης αλλά δεν είναι, που θα μπορούσε να φανεί αυτοβιογραφικό αλλά δεν είναι... Δεν είναι όμως αυτός ο λόγος που ο νεαρός πρωταγωνιστής δεν κάνει τελικά τη διπλωματική του με θέμα τον Μπερλουσκόνι. Η αλήθεια είναι ότι ο μπερλουσκονισμός είναι ένα "κενό", μια μαύρη τρύπα, και κανείς δεν μπορεί να γράψει μια εργασία για το κενό: το κενό δεν είναι ερμηνεύσιμο, ξεφεύγει από κάθε ερμηνεία. Το Πού ήσασταν όλοι (έτσι, χωρίς ερωτηματικό) είναι η εργασία για το κενό μιας εικοσαετίας που ο γιος του καθηγητή Τραμοντάνα δεν κατάφερε να γράψει για το πανεπιστημιακό δίπλωμα. Που όμως ο Πάολο ντι Πάολο κατάφερε να αφηγηθεί σε ένα μυθιστόρημα δίνοντάς του βάρος και σημασία, με το ταλέντο ενός αφηγητή ράτσας».

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

Ο Πάολο ντι Πάολο γεννήθηκε το 1983 στη Ρώμη. Το 2003 έφτασε στην τελική λίστα υποψηφίων ανέκδοτων έργων για το Βραβείο Ίταλο Καλβίνο με τη συλλογή διηγημάτων Καινούργιοι ουρανοί, καινούργια χαρτιά. Έχει δημοσιεύσει βιβλία-συνεντεύξεις με τους Ιταλούς συγγραφείς Αντόνιο Ντεμπενεντέτι, Ραφαέλε Λα Κάπρια και Ντάτσια Μαραϊνι. Έχει δημοσιεύσει επίσης τα βιβλία Κάθε ταξίδι είναι ένα μυθιστόρημα. Βιβλία,αναχωρήσεις, αφίξεις (2007) και Πες μου για τη νύχτα όταν γεννήθηκα (2008). Έχει ασχοληθεί όμως και με την τηλεόραση και το θέατρο: Η ελαφριά ανάσα του Αμπρούτσο (2001) γραμμένο για την ηθοποιό Φράνκα Βαλέρι, Η αθωότητα των ταχυδρόμων (2010) που ανέβηκε την ίδια χρονιά στη Νάπολη, στο πλαίσιο του Θεατρικού Φεστιβάλ Ιτάλια. Το «Πού ήσασταν όλοι» κέρδισε το Βραβείο Μοντέλο 2012, το Βραβείο Βιτορίνι Σιρακούζα 2012 και ήταν υποψήφιο στην τελική λίστα για το Βραβείο Τζόκα Τζιοβάνι 2012.

Πληροφορίες: «Πού ήσασταν όλοι» του Πάολο ντι Πάολο, μετάφραση: Ανταίος Χρυσοστομίδης, εκδ. Ίκαρος.