«Όσο ελαττωματικά και να είναι, οι ψυχές των τραγουδιών πρέπει να προστατεύονται με κάθε κόστος» τόνισε ο Αυστραλός μουσικός.

Μέσω της προσωπικής ιστοσελίδας του, ο Nick Cave διατηρεί έναν ανοιχτό δίαυλο επικοινωνίας με τους θαυμαστές του και απαντά στα ερωτήματα τους. Πρόσφατα ο Αυστραλός μουσικός ρωτήθηκε εάν νιώθει την ανάγκη να αλλάξει παλαιότερους στίχους του.

Αφορμή για την ερώτηση του θαυμαστή είναι οι στίχοι του «Papa Won’t Leave You, Henry» από το έβδομο άλμπουμ του Nick Cave με τους Bad Seeds, το «Henry’s Dream», που κυκλοφόρησε το 1992. Στο συγκεκριμένο τραγούδι ο Cave χρησιμοποιεί εκφράσεις που ενδέχεται στις μέρες μας να χαρακτηριστούν ομοφοβικές. Ο χρήστης της σελίδας ρωτά τον Cave εάν θέλει να «διατηρήσει τον στίχο ως προϊόν της εποχής τους και να σεβαστεί το πρωτότυπο υλικό».

Shutterstock

«Αυτές τις μέρες, ορισμένα τραγούδια μου νιώθουν λίγο ανήσυχα. Είναι σαν παιδιά που έπαιζαν με χαρά στην αυλή, μόνο για να τους πουν ότι όλο αυτό το διάστημα είχαν κάποια τρομακτική σωματική παραμόρφωση» έγραψε στην αρχή της απάντησης του ο Cave, ο οποίος στην συνέχεια αναφέρθηκε στις αλλαγές πολιτιστικών αντιλήψεων σε βάθος χρόνου.

«Ποιος τραγουδοποιός θα μπορούσε να έχει προβλέψει πριν από 30 χρόνια πως το μέλλον θα χάσει την αίσθηση του χιούμορ του, την περιπαικτική διάθεση του, την αίσθηση πλαισίου, λεπτότητας και ειρωνείας και θα πέσει στα χέρια μιας κλίκας μόνιμα ενοχλημένων ευέξαπτων; Πώς θα μπορούσαμε να το ξέρουμε;» αναρωτιέται στην συνέχεια ο Cave.

Rolling Stone / Amelia Troubridge

«Ίσως εμείς οι συγγραφείς θα έπρεπε να είμαστε πιο προσεκτικοί με τα λόγια μας – μπορώ να το παραδεχτώ και ίσως να συμφωνήσω – όμως ποτέ δεν πρέπει να κατηγορούμε τα ίδια τα τραγούδια. Τα τραγούδια είναι θεϊκοί οργανισμοί. Έχουν την δική τους ακεραιότητά. Όσο ελαττωματικά και να είναι, οι ψυχές των τραγουδιών πρέπει να προστατεύονται με κάθε κόστος» εξηγεί ο μουσικός.

Κλείνοντας την απάντηση του, ο Cave ξεκαθαρίζει πως «εάν πρέπει να επιβληθεί τιμωρία, τιμωρήστε τους δημιουργούς, όχι τα τραγούδια. Μπορούμε να το αντέξουμε. Θα προτιμούσα να με θυμούνται επειδή έγραψα κάτι ενοχλητικό ή προσβλητικό, παρά να ξεχαστώ για κάτι άνευρο και άχρωμο».