Δισκοκριτική: «Στη Χώρα των Τρελών» Onirama
Οι Onirama κυκλοφορούν τώρα, το τέταρτο album της καριέρας τους, φιλοδοξώντας να πάνε ένα ακόμα βήμα παραπέρα.
Μπορεί να φαίνεται περίεργο σε μερικούς, αλλά οι Onirama υπάρχουν και δημιουργούν εδώ και περίπου 10 χρόνια. Μέσα σε αυτό το διάστημα εξελίχθηκαν από μια rock μπάντα σε πρωτοκλασάτους αστέρες της μουσικής σκηνής, έφεραν το live clubbing στην αθηναϊκή νύχτα και συνεργάστηκαν με πολλά σημαντικά ονόματα. Τώρα λοιπόν κυκλοφορούν το τέταρτο album της καριέρας τους, φιλοδοξώντας να πάνε ένα βήμα παραπέρα.
Η «Χώρα των Τρελών» ηχογραφήθηκε στο Black Rock Studio στη Σαντορίνη, που πρόσφατα ανακηρύχτηκε ως το καλύτερο studio στον κόσμο. Μάλιστα υπεύθυνος για την παραγωγή είναι ο Greg Haver, που έχει συνεργαστεί με τεράστια ονόματα της παγκόσμιας μουσικής σκηνής όπως μεταξύ άλλων οι Manic Street Preachers και ο Tom Jones.
Το φροντισμένο artwork φέρει την υπογραφή του ταλαντούχου Κωνσταντίνου Ρήγου και οι συνεργασίες είναι πολλές και σημαντικές, όπως με τον Mark Angelo, την Αρετή Κετιμέ και τον Γιώργο Σαμπάνη. Όλα καλά και πολύ εντυπωσιακά μέχρι εδώ δηλαδή.
Το βασικότερο στοιχείο όμως λείπει και αυτό είναι η μουσική που έχει να πει. Το album είναι γεμάτο από εύπεπτα pop/rock κομμάτια που φιλοδοξούν να γίνουν hits και θα γίνουν φυσικά, όπως «ο Φτωχός» και το ομώνυμο. Τα αγγλόφωνα κομμάτια είναι παντελώς αδιάφορα, θυμίζουν b-sides ή πρώτες ηχογραφήσεις συγκροτημάτων του εξωτερικού. Οι μπαλάντες πάσχουν επίσης, τόσο στιχουργικά όσο και μουσικά.
Η στιγμή που ξεχωρίζει είναι το πολύ όμορφο «Εκεί Για Σένα Εγώ», που χρησιμοποιήθηκε για τη τελετή των Special Olympics. Η φωνή του Θοδωρή Μαραντίνη είναι αρκετά καλή και εκφραστική στις πιο ήρεμες αλλά και στις πιο απαιτητικές και δυνατές στιγμές , αλλά δεν καταφέρνει να ισορροπήσει το άνισο και επιτηδευμένο αποτέλεσμα.
Η περίπτωση των Onirama είναι αρκετά ιδιαίτερη. Από την αρχή της καριέρας τους μέχρι και τώρα έχουν ακούσει αμφιλεγόμενα σχόλια για τη μουσική και τις προθέσεις τους. Το σίγουρο είναι ότι πραγματικά αγαπάνε τη μουσική και έχουν όρεξη, ζωντάνια και δημιουργικότητα. Δυστυχώς όμως, το πλασάρισμα τους σαν rock μπάντα ή σαν εναλλακτική διασκέδαση για το κοινό που απολαμβάνει βραδιές στις μεγάλες αθηναϊκές πίστες είναι μάλλον ατυχές.
Το rock δεν θέλει σταράτες παραγωγές, ακριβά ντυσίματα και υπερβολικό φτιασίδωμα. Το rock πρέπει να είναι τραχύ, άγριο και θέλει «αλητεία». Όταν οι Onirama το καταλάβουν αυτό, ίσως καταφέρουν να φύγουν από τη «Χώρα των ντεμέκ» και να βαδίσουν στα πιο «δύσβατα» μονοπάτια που θέλουν διακαώς να πάνε.
Album: Στη Χώρα των Τρελών
Καλλιτέχνης: Onirama
Label: Lyra
Βαθμός: 5/10
ΡΟΖΙΝΑ ΑΡΑΠΗ







