Τα νέα έσκασαν σαν βόμβα χθες και ο κόσμος της μουσικής, metal και μη, έχει μείνει μουδιασμένος. Όπως συμβαίνει με κάθε απώλεια που ξεπερνά τα όρια της σκηνής, δεν θρηνούμε μόνο έναν καλλιτέχνη, αλλά μια εποχή, μια φωνή που σημάδεψε γενιές, που βάφτισε το metal στο σκοτάδι, δίνοντάς του φως.

Ο κόσμος της μουσικής θρηνεί την απώλεια του Ozzy Osbourne, του εμβληματικού frontman των Black Sabbath και πρωτοπόρου του heavy metal, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 76 ετών έπειτα από πολλαπλά προβλήματα υγείας, όπως εμφύσημα και Πάρκινσον, αν και η ακριβής αιτία θανάτου του δεν είναι ακόμη γνωστή. Η οικογένειά του ανακοίνωσε τον θάνατό του το πρωί της Τρίτης, λίγες μόνο εβδομάδες μετά την αποχαιρετιστήρια συναυλία του συγκροτήματος στην πατρίδα του, το Μπέρμιγχαμ. «Με περισσότερη λύπη απ’ όση μπορούν να εκφράσουν τα λόγια, πρέπει να ανακοινώσουμε πως ο αγαπημένος μας Ozzy Osbourne έφυγε σήμερα το πρωί», ανέφερε η οικογένειά του. «Ήταν με την οικογένειά του, περιτριγυρισμένος από αγάπη».

Η είδηση προκάλεσε συγκίνηση και κύματα αποχαιρετισμών από μουσικούς, θαυμαστές και πρώην συνεργάτες του. Ο Tony Iommi, κιθαρίστας και συνιδρυτής των Black Sabbath, έγραψε πως το συγκρότημα «έχασε τον αδελφό του». Ο μπασίστας Geezer Butler θυμήθηκε την τελευταία τους συναυλία, ενώ ο ντράμερ Bill Ward μοιράστηκε μια κοινή φωτογραφία τους, γράφοντας: «Πού θα σε βρω τώρα; Στις αναμνήσεις, στις σιωπηλές αγκαλιές μας, στις κλήσεις που δεν έγιναν; Όχι. Είσαι για πάντα στην καρδιά μου». Ο Iommi συμπλήρωσε: «Δεν θα υπάρξει άλλος σαν αυτόν», ενώ ο Geezer αποχαιρέτησε λέγοντας: «Αντίο αγαπημένε φίλε. Σε ευχαριστώ για όλα αυτά τα χρόνια – περάσαμε υπέροχα. Τέσσερα παιδιά από το Aston – ποιος να το φανταζόταν, ε;».

Η επιρροή του Ozzy Osbourne δεν περιορίστηκε μόνο στη μουσική των Sabbath. Μετά την αποχώρησή του από το συγκρότημα το 1979, ακολούθησε μια σόλο πορεία που τον καθιέρωσε ως παγκόσμιο είδωλο. Το Crazy Train, που κυκλοφόρησε το 1980 από το Blizzard of Ozz, έγινε ύμνος και αγαπήθηκε από γενιές, ενώ η κληρονομιά του αποτυπώθηκε ξεκάθαρα στην αποχαιρετιστήρια συναυλία της 5ης Ιουλίου, όπου πλαισιώθηκε από συγκροτήματα όπως οι Metallica, Guns N' Roses, Mastodon, Rival Sons, Anthrax, Halestorm, Lamb of God, Slayer, Gojira, Pantera, Alice in Chains και Van Halen, αλλά και μουσικούς όπως ο Billy Corgan και ο David Draiman. Ο Sammy Hagar, τραγουδιστής των Van Halen, είπε: «Το να ήταν τόσο κοντά στον θάνατο στις 5 Ιουλίου και παρ’ όλα αυτά να ανεβαίνει στη σκηνή όπως υποσχέθηκε… Αυτό τον βάζει σε κατηγορία από μόνο του».

Οι Metallica έγραψαν στο X: «Είναι αδύνατο να εκφράσουμε με λόγια τι σημαίνει ο Ozzy Osbourne για εμάς. Ήρωας, είδωλο, πρωτοπόρος, έμπνευση, μέντορας και πάνω απ’ όλα, φίλος». Ο Henry Rollins, πρώην τραγουδιστής των Black Flag, δήλωσε: «Είναι σπάνιο κάποιος να ταυτίζεται τόσο πολύ με ένα μουσικό είδος. Αλλά αν θες να μιλήσεις για heavy metal, πρώτος είναι ο Ozzy Osbourne και οι Black Sabbath. Όλοι οι άλλοι ακολουθούν». Οι Aerosmith αποχαιρέτησαν τον Ozzy λέγοντας πως ήταν «ο αδελφός μας στο ροκ» και έστειλαν αγάπη «στα εκατομμύρια που ένιωσαν τη φλόγα του».

Η απώλειά του άγγιξε βαθιά τον κόσμο της μουσικής. Οι AC/DC έκαναν λόγο για «μια μεγάλη απώλεια για όλους όσους τον αγάπησαν», ενώ ο Gene Simmons των Kiss τον περιέγραψε ως «στοργικό πατέρα και αφοσιωμένο σύζυγο» πίσω από την εξωστρεφή περσόνα του.

Ο Sir Elton John έγραψε στο Instagram: «Τόσο λυπηρό να μαθαίνω για τον θάνατο του Ozzy Osbourne. Ήταν ένας αγαπημένος φίλος και ένας τεράστιος πρωτοπόρος που εξασφάλισε τη θέση του στο πάνθεον των θεών του ροκ – ένας αληθινός θρύλος. Ήταν επίσης ένας από τους πιο αστείους ανθρώπους που έχω γνωρίσει ποτέ. Θα μου λείψει πολύ. Στη Sharon και την οικογένεια, στέλνω την αγάπη και τα συλλυπητήριά μου».

Οι Foo Fighters τόνισαν πως «το rock and roll δεν θα ήταν τόσο δυνατό ή τόσο διασκεδαστικό» χωρίς τον Ozzy και ο Robert Plant έγραψε πως «πραγματικά άλλαξε τον πλανήτη του ροκ».

Ο Ozzy υπήρξε μεγαλύτερος από τη μουσική –ήταν σύμβολο. Μετέτρεψε τον σκοτεινό χαρακτήρα του σε φως, αγκάλιασε το περιθώριο και άφησε μια ανεπανάληπτη σφραγίδα στον πολιτισμό. Από την πρώτη νότα του Paranoid μέχρι το δάκρυ στο Mama, I’m Coming Home, ο Ozzy δεν τραγουδούσε απλώς –ξεδίπλωνε το «είναι» του πάνω στη σκηνή.

Αντίο, Ozzy. Ξέρουμε όλοι ότι δεν θα φύγεις ποτέ.

Με πληροφορίες από το BBC

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ
ΤΖΟΥΛΙΑ ΤΑΣΩΝΗ
[email protected]