Άλλο ένα κρούσμα αχρείαστου γάμου δισκογραφικής εταιρείας και συγκροτήματος που δεν έχουν καμία ανάγκη ο ένας τον άλλο.

Οι Lemuria από το Buffalo της Νέας Υόρκης είναι ένα από τα νέα συγκροτήματα της κατά κόρον hardcore/punk δισκογραφικής Bridge 9. Η νέα μόδα στον εναλλακτικό χώρο, ειδικότερα στις σκηνές όπου παραδοσιακά η «βαβούρα» είναι ο κατεξοχήν βασιλιάς, είναι να προωθούνται συγκροτήματα με ριζικά διαφορετικό ήχο, οπότε δεν παραξενεύομαι με την Bridge 9 και τους Lemuria.

Οι Lemuria παίζουν ένα μίγμα indie rock με μερικά acoustic ξεσπάσματα, τα οποία ναι μεν μπορεί να συγκινούν τον μέσο ακροατή της punk, hardcore ή metal που δεν έχει τα ανάλογα ακούσματα με έναν θαυμαστή των Oasis ή των Smiths, αλλά μέχρι εκεί. Στα έντεκα κομμάτια του δίσκου δυσκολεύτηκα να βρω κάτι που θα με κάνει να θέλω να ακούσω αυτόν το δίσκο από την αρχή μέχρι το τέλος.

Σίγουρα, δεν χρειάζονται radio-friendly singles και συμμετοχές από γνωστούς καλλιτέχνες για να γίνει μια σωστή δουλειά, αλλά οι Lemuria ούτε καν μπαίνουν στον κόπο να αλλάξουν ταχύτητες ώστε να κεντρίσουν το ενδιαφέρον κάποιου που δεν έχει τη διάθεση και τον χρόνο να διαβάσει στίχους (όσο καλοί και εάν είναι). Συνεχώς παίζουν το ίδιο μονότονο beat, με λίγες εναλλαγές ανδρικών και γυναικείων φωνητικών, χωρίς να δείχνουν τη διάθεση να πάνε παραπέρα.

Ίσως με το που υπέγραψαν στην Bridge 9 να πίστεψαν ότι πρώτον, θα πουλούσαν ένα κάρο φύκια για μεταξωτές κορδέλες σε ακροατές με «πρωτόγονα» ακούσματα και σεύτερον, θα αποκτούσαν ένα street-cred με αυτόν το δίσκο τους που θα ικανοποιούσε το hipster κοινό τους. Δεδομένου του hype που θα δημιουργηθεί γύρω από το όνομα τους, αυτή η κυκλοφορία δεν θα τους ανοίξει νέους ορίζοντες.

Καλλιτέχνης: Lemuria

Album: Pebble

Label: Bridge Nine

Βαθμός: 4 / 10

ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΕΛΕΓΡΙΝΗΣ