Είναι το πρώτο ολοκληρωμένο ιστορικό πόνημα «Ζάππειον Παρθεναγωγείον» της Πολίτισας Ιωάννας Ψαροπούλου-Δόκου.

Ένα βιβλίο μνήμης, νοσταλγίας, παιδείας, αρχιτεκτονικής και ηθογραφίας για την ελληνική παρουσία στην Κωνσταντινούπολη θα κυκλοφορήσει σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Τσουκάτου.

Είναι το πρώτο ολοκληρωμένο ιστορικό πόνημα «Ζάππειον Παρθεναγωγείον» της Πολίτισας Ιωάννας Ψαροπούλου-Δόκου, η οποία το 1955 αποφοίτησε από το ομογενειακό αυτό ίδρυμα ελληνισμού και δίδαξε κατόπιν ως καθηγήτρια Βιολογίας μέχρι το 1980, οπότε μετακόμισε στην Αθήνα.

Πρόκειται για ένα έργο ζωής που περιλαμβάνει το ιστορικό της ίδρυσης, τον τρόπο διοίκησης, το πρόγραμμα διδασκαλίας, τις υποδομές, τα ήθη ανατροφής, την εθνικο-θρησκευτική μορφή εκπαίδευσης, τις αυστηρές σχέσεις δασκάλων και μαθητών, τα επιτεύγματα των αποφοίτων, αλλά και την πολιορκία του Ζαππείου από το νέο εθνικιστικό κράτος του Κεμάλ Ατατούρκ που οδήγησε σε ένα ασφυκτικό έλεγχο από το υπουργείο Παιδείας του νέου καθεστώτος.

Χαρακτηριστικό, όπως τονίζεται, των νεωτεριστών του κοσμικού αυταρχισμού είναι ότι το 1922 στο ωρολόγιο πρόγραμμα εισήχθη και το υποχρεωτικό μάθημα …στρατιωτικών που το έκανε Τούρκος αξιωματικός!

Και βέβαια, η συγγραφέας εξιστορεί την μοιραία κατάληξη αυτού του φυτώριου ελληνικότητας, με τον κλοιό να σφίγγει όσες φορές οι ελληνοτουρκικές σχέσεις έπαιρναν φωτιά λόγω του Κυπριακού αγώνα ( με τις εκατέρωθεν ωμότητες), γεγονός που το πλήρωναν τα αθώα ελληνόπουλα. με διακρίσεις και τρομοκρατία.

Έτσι, το 1999 η ελληνική διοίκηση μετέτρεψε το σχολείο σε μικτό στην προσπάθεια του Πατριαρχείου να διατηρήσει τον αναγκαίο αριθμό μαθητών, ώστε να μην κλείσει και να μην περιέλθει στο τουρκικό δημόσιο.

Η συνεχής όμως αποψίλωση της άλλοτε κραταιάς ελληνικής μειονότητας είχε ως αποτέλεσμα το 2008 να μην υπάρχουν απόφοιτοι!

Για να αποφευχθεί το θανάσιμο πλήγμα, οι ιθύνοντες απευθύνθηκαν σε Ορθόδοξους Αντιοχείς αραβόφωνους οι οποίοι έγραψαν τα παιδιά τους στο σχολείο, παρ΄ότι αγνοούσαν την ελληνική γλώσσα…

Το Ζάππειο Παρθεναγωγείο, που θεμελιώθηκε στις 12 Δεκεμβρίου του 1882 επί Σουλτάνου Αμπντουλχαμίτ Χαν του Β΄και Πατριάρχου Ιωακείμ του Γ΄ και λειτούργησε το 1885, υπήρξε δωρεά του Ηπειρώτη αγωνιστή και μεγαλοκτηματία Ευάγγελου Ζάππα και του κληρονόμου αδελφού του Κωνσταντίνου Ζάππα, σήμερα φυτοζωεί.

Μεγαλόπρεπο αλλά θλιμμένο θυμίζει σε όσους περνούν από το Πέραν, κοντά στην πλατεία Ταξίμ και δίπλα στην Αγία Τριάδα, ότι άνθρωποι και κτίρια συνιστούν τον πολιτισμό μας.

Το δοκίμιο τιμής της Ιωάννας Ψαροπούλου-Δόκου, αναφέρει το Αθηναϊκό Πρακτορείο, διασώζει τη δόξα αυτού του πολιτισμού φωτίζοντας αυτό το Παλάτι γνώσης.

Το Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων προδημοσιεύει βασικά αποσπάσματα από το βιβλίο των 492 σελίδων, ως πράξη τιμής προς ζώντες και τεθνεώτες, διδάσκοντες και διδασκόμενους την Ιστορία της Ρωμιοσύνης, στην άλλοτε πολυπολιτισμική Πόλη.

Στο βιβλίο παρατίθενται κατάλογοι με τα ονόματα όλων των ελλήνων διευθυντών, καθηγητών, επιμελητριών, γραμματέων, σχολιάτρων, εκπαιδευτικών, αποφοίτων καθώς και των τούρκων καθηγητών.