Τη μάχη με την επάρατη νόσο έχασε την Κυριακή 17 Απριλίου, ο αγαπημένος τραγουδοποιός, Νίκος Παπάζογλου, σε ηλικία 63 ετών.

Έσβησε η φωνή ενός από τους πλέον αγαπημένους τραγουδοποιούς και ερμηνευτές, του Νίκου Παπάζογλου, που έχασε την Κυριακή 17 Απριλίου τη μάχη με την επάρατη νόσο, σε ηλικία 63 ετών.

Ο Νίκος Παπάζογλου γεννήθηκε στις 20 Μαρτίου του 1948 στη Θεσσαλονίκη, απ' όπου ξεκίνησε τη λαμπρή πορεία του, στο μουσικό στερέωμα της χώρας μας.

Η κηδεία του θα γίνει τη Δευτέρα, στις 4 μ.μ., στον Ιερό Ναό του Αγ. Θεράποντα, στην Τούμπα, τη γειτονιά όπου έκανε τα πρώτα του βήματα στη μουσική.

Λίγα λόγια για τον Νίκο Παπάζογλου

Ο Νίκος Παπάζογλου γεννήθηκε στις 20 Μαρτίου 1948 στη Θεσσαλονίκη και η πρώτη του συστηματική επαφή με τη μουσική ήταν μέσω συγκροτημάτων την περίοδο 1965 - 1970.

Σε ένα μικρό στούντιο γράφει τα πρώτα του τραγούδια και κάποια από αυτά τραγουδιούνται από τον Πασχάλη, τον οποίο αντικατέστησε στους Olympians, για να κάνει τη στρατιωτική του θητεία. Οι αρχές της δεκαετίας του '70 τον βρίσκουν στο Aachen της Γερμανίας, με το σαλονικιώτικο συγκρότημα Zealot. Κάνει προσπάθειες να προωθήσει τη δουλειά του στον ευρωπαϊκό χώρο και ηχογραφεί κάποια κομμάτια στο Μιλάνο.

Επιστρέφει στην Ελλάδα, το 1976. Το 1977, συμμετέχει στην παράσταση «Αχαρνής, ο Αριστοφάνης που γύρισε από τα θυμαράκια», γεγονός που τον φέρνει σε επαφή με τους Διονύση Σαββόπουλο και Μανώλη Ρασούλη.

Με αφορμή αυτή την παράσταση, κυκλοφορεί ο ομότιτλος δίσκος, στον οποίο επίσης συμμετείχε. Δύο χρόνια μετά, οι τρεις τους και ο Νίκος Ξυδάκης δημιουργούν αυτό που έμελλε να αφήσει σφραγίδα στη νεοελληνική μουσική σκηνή, τον δίσκο «Η εκδίκηση της Γυφτιάς», με τη χαμογελαστή εικόνα του Νίκου σε πρώτο πλάνο.

Το 1983, πραγματοποιεί μερικές εμφανίσεις στην Αθήνα με την «Ταχεία Θεσσαλονίκης», που δεν είχαν την αναμενόμενη από το κοινό ανταπόκριση. Την ίδια χρονιά, συγκεντρώνει ό,τι είχε βγάλει από το πλούσιο υλικό της ψυχής του σε μελωδία με στίχο, στο γνωστό σε όλους μας δίσκο «Χαράτσι».

Δίσκος-σταθμός, επηρεάζει αρκετούς νεότερους τραγουδοποιούς και σε συνδυασμό με τους υπόλοιπους που κυκλοφορεί ο Παπάζογλου αργότερα, δημιουργείται η «σχολή της Σαλονίκης», το «ρεύμα Παπάζογλου»... Ο χαρακτηρισμός αφορά καλλιτέχνες που ακολουθούν τα χνάρια του και διδάσκονται από το ύφος του.

Στο «Χαράτσι», ο Νίκος παντρεύει τη ροκιά με το «αχ», το μπαγλαμαδάκι με την ηλεκτρική κιθάρα και το τσέλο με το μπουζούκι, σε ένα εκπληκτικό άκουσμα, αποδεικνύοντας πως, ό,τι είναι γνήσιο, δεν έχει όρια και κανονισμούς.

Ξεχωρίζουν επίσης, τα «Υδροχόος», «Λεμόνι στην πορτοκαλιά» του Μανώλη Ρασούλη και της Βάσως Αλαγιάννη, «Χαράτσι» του Σιμώτα (στίχος) και «Καρυάτιδα», «Στάλα-στάλα», «Με το τραγούδι», «Ευχή», «Χθες βράδυ», «Πέρασα έτσι», «Χτυπάει τηλέφωνο».

Εκτός όμως, από τις προσωπικές του δουλειές, τον συναντάμε στη «Ρεζέρβα» (1984) και στο «Ζήτω το ελληνικό τραγούδι» (1986) του Σαββόπουλου. Επίσης, στο «Πότε Βούδας πότε Κούδας», δίσκος του Μ. Ρασούλη (1986), όπου τραγουδά το ομότιτλο κομμάτι. Αλλά και στο «Σείριο υπάρχουνε παιδιά» του Χατζιδάκη, το 1988.

Το 1995, κυκλοφορεί το «Οταν κινδυνεύεις παίξε την πουρούδα» (πουρούδα: στα κυπριακά το κλάξον του ποδηλάτου).

Ολες οι δουλειές του έχουν ηχογραφηθεί στο «Αγροτικόν» με την ετικέτα «Στρόγγυλοι δίσκοι». Αξιες αναφοράς είναι και οι συνεργασίες του (στις περισσότερες είχε την επιμέλεια) με το Μανώλη Λιδάκη, τη Γλυκερία, τη Χορωδία Αιγαίου, τη Σαραγούδα Γιασεμή, τους Παλαιολόγους, τον Λουδοβίκο των Ανωγείων, τη Νένα Βενετσάνου, τη Λιζέτα Καλημέρη, την Κατερίνα Σιαπάντα, την Ολγα Δεραινίτη κ.ά.