Το βράδυ της Πέμπτης ήταν σίγουρα για τον κόσμο που πέρασε από το Gagarin, το πιο πολυαναμενόμενο βράδυ της εβδομάδας. Οι άρχοντες του νεοϋορκέζικου no wave Swans, απέδειξαν ότι μέσα σε εκκωφαντικές συχνότητες κρύβεται μαγεία και ότι η σιωπή και η ηρεμία κρύβουν ανατριχιαστικές ιστορίες.

Το γνωστό συναυλιακό στέκι δεν είχε γεμίσει από νωρίς αυτή τη φορά. Έτσι αρκετός κόσμος δεν απόλαυσε το opening act, δηλαδή την Ισλανδή τσελίστρια Hildur Ingveldardóttir Guðnadóttir ή αλλιώς Lost in Hidurness. Πανέμορφη, αιθέρια και απίστευτα ευγενική και σεμνή, άνοιξε υπέροχα τη βραδιά με τις ατμοσφαιρικές της μελωδίες και εισέπραξε το θερμό χειροκρότημα.

Χωρίς πολλές καθυστερήσεις, και αφού ο κόσμος είχε μαζευτεί, λίγα λεπτά μετά τις 10.30 μ.μ. ένα ένα τα μέλη των «Κύκνων» ανέβηκαν στη σκηνή και η εισαγωγή με το «No Words/No Thoughts» ακούστηκε, μυστηριώδης, αργή, με τα κρουστά να κυριαρχούν στον χώρο, σαν το ιδανικό soundtrack μίας ταινίας μυστηρίου ή ενός θρίλερ. Τελευταίος ανέβηκε στη σκηνή ο Michael Gira, με το καουμπόικο καπέλο του. Δωρικός, αυστηρός, χαμένος στον δικό του σκοτεινό κόσμο.

Ακολούθησαν στιγμές εκκωφαντικού ήχου, υψηλότατων ντεσιμπέλ, αλλά και ονειρικών, ήρεμων ήχων, λίγο πριν την ηχητική καταιγίδα που έκανε το πάτωμα του Gagarin να τρίζει. Αυτό είναι άλλωστε το νόημα αυτής της μπάντας και ο λόγος που επέλεξαν το συγκεκριμένο όνομα. Οι κύκνοι είναι τόσο όμορφοι, αλλά και τόσο βίαιοι και απρόβλεπτοι όταν ξεσπούν.

Ο Michael Gira σπάραζε στο μικρόφωνο φωνάζοντας το όνομα του Ιησού, αναλύοντας την πολύ ιδιαίτερη σχέση αγάπης/μίσους του με τη θρησκεία. Κορυφαίες στιγμές ήταν το «JIM» και το πολύ αγαπημένο «Sex, God, Sex», όπως και το αποθεωτικό encore, με το οποίο αποχαιρέτισαν τους θαυμαστές τους. Βγαίνοντας από τον συναυλιακό χώρο, πολλά αυτιά είχαν σίγουρα «ματώσει».

Οι Swans εμφανίστηκαν στην Ελλάδα, τόσες δεκαετίες μετά την εποχή που το κίνημα του no wave μεσουρανούσε, αλλά αυτό δεν είχε καμία σημασία. Το live τους δεν ήταν ένα τυπικό live, αλλά μία πρόκληση ηχητική και ψυχική. Ο θόρυβος, η μελαγχολία, η κατάθλιψη, η εσωτερική αναζήτηση, ο πόνος, όλα μεταφράζονται ακόμα, υπέροχα στους στίχους και στην παρουσία τους. Όπως είχε πει και ο ίδιος ο Gira λίγο πριν την κυκλοφορία του τελευταίου τους album, «Swans are not dead». «Alive and kicking» θα συμπληρώσουμε εμείς…

ΡΟΖΙΝΑ ΑΡΑΠΗ