Τόσο καιρό την ακούμε από το ραδιόφωνο να μας λέει ότι «κάτι θέλει», ότι δεν τη νοιάζουν τα κοσμήματα και τα χρήματα, ότι θέλει αγάπη και χαρά. Χθες μας τα είπε και από κοντά.

Τελικά το ελληνικό κοινό ποτέ δεν απογοητεύει. Αν και Δευτέρα -εν μέσω κρίσης- λίγο πριν το καλοκαίρι που όλοι ξεκινάνε οικονομία για να πάνε διακοπές, το Badminton σχεδόν γέμισε για να πάρει μια μυρωδιά από τη φρεσκάδα της 31χρονης Γαλλίδας Zaz ή κατά κόσμον Isabelle Geffroy. Κι όταν λέμε σχεδόν, εννοούμε ότι έλειπαν... δυο-τρεις!

«Δεν πιστεύω να ήρθατε για τη Zaz!» μας είπε κατά τις 9.15 η Σοφία Κουρτίδου και οι Slipin’ Band, οι οποίοι μας κράτησαν παρέα για περίπου 20 λεπτά με κάτι χιουμοριστικές ιστορίες για… «ράφια» και για ρουφηχτά φιλιά υπό τους ήχους τζαζ και σουίνγκ μελωδιών.

Μπήκαμε αρκετά στο mood με τη δυνατή φωνή της, αλλά και με το παθιασμένο σαξόφωνο του Δημήτρη Καραγιάννη και πάνω που αρχίσαμε να κουνιόμαστε διακριτικά στα καθίσματα του Badminton, η μπάντα μας αποχαιρέτησε και κάτσαμε ξανά ήσυχοι, με σταυρωμένα χέρια, περιμένοντας το... άρωμα Γαλλίας.

Πριν το ρολόι δείξει 10 μ.μ., ακούσαμε ήχους ξυλόφωνου και μετά από λίγο το «Les Passants» άρχισε να παίζει με κόντρα μπάσο, ακουστική κιθάρα και αυτό τον ήχο τρομπέτας που δεν έρχεται από τρομπέτα, αλλά από το στόμα της ίδιας της Zaz –απ’ ό,τι είδα, οι περισσότεροι το διαπίστωσαν χθες αυτό, ψάχνοντας για τρομπέτες που δεν υπήρχαν. Η Zaz πετάχτηκε ξαφνικά, μας φώναξε ένα «bonsoir» και… «έπιασε δουλειά».

Με μία λέξη; Τρελοκόριτσο. Με δύο; Παθιασμένη καλλιτέχνιδα. Με χοροπηδητά, νάζια, γκριμάτσες, χορό, νιαουρίσματα, σφυρίγματα, αλλά και σοβαρότητα σε κομμάτια όπως το «Eblouie par la nuit» και το «Trop Sensible», το οποίο έχει γράψει η ίδια, κατάφερε να «γεμίσει» τη σκηνή του Badminton. Πώς το κατάφερε με 4 στατικούς μουσικούς, είναι μια άλλη ιστορία. Πάντως τη γέμισε.

Ακούσαμε όλα τα τραγούδια του ντεμπούτο άλμπουμ της «Zaz» και όχι μόνο. Μας διάβασε κείμενο στα ελληνικά λέγοντάς μας ότι το μεγαλύτερο δώρο στη ζωή της ήταν να καταλάβει τον εαυτό της, μας έφτιαχνε ατμόσφαιρα σχεδόν σε κάθε κομμάτι, όπως χαρακτηριστικά έκανε στο «Port Coton» με τη βοήθεια των μουσικών που δημιουργούσαν ήχους βγαλμένους από ταινία τρόμου και γύρω στη μέση της συναυλίας πήρε το μεγαλύτερο –μέχρι στιγμής- χειροκρότημα στο «La Fée», ενός από τα hits του άλμπουμ.

Δεν είχε έρθει ακόμη τα «Je veux» όμως, στο οποίο όλοι σηκώθηκαν όρθιοι χορεύοντας και τραγουδώντας στα γαλλικά –είτε ήξεραν τι έλεγαν, είτε όχι- και αποτέλεσε, όπως ήταν αναμενόμενο, την κορύφωση της βραδιάς.

Το κορίτσι με τα φαρδιά ρούχα και τη βραχνή φωνή που πολλοί παρομοιάζουν με την Edith Piaf και τη Fréhel -όπως κάθε Γάλλος που «σέβεται τον εαυτό του»- φυσικά, δεν ήξερε αγγλικά, με αποτέλεσμα να μιλάει στα γαλλικά κι ενώ το μισό Badminton χαμογελούσε καταλαβαίνοντάς τη, το υπόλοιπο την κοίταζε με γουρλωμένα μάτια κι όποτε οι υπόλοιποι γέλαγαν, ακουγόταν από τριγύρω ένα μαζικό «τι είπε, τι είπε ρε παιδιά;». Μέχρι που κάποια κοπέλα από το κοινό προσφέρθηκε να μεταφράσει τα λόγια της, λίγο πριν το τέλος της συναυλίας: «Οι περισσότεροι κρατούν μέσα τους τα συναισθήματά τους, είτε αυτά είναι καλά, είτε όχι. Πρέπει να συγκεντρωθούμε και να τα βγάλουμε προς τα έξω με μια κραυγή» είπε κι εκεί παίξαμε ένα μικρό παιχνιδάκι, όπου μας προέτρεπε να βγάλουμε κι εμείς την κραυγή μας και να απελευθερωθούμε. Οι περισσότεροι την έβγαλαν. Οι υπόλοιποι έκλεισαν τα αυτιά τους.

Η συναυλία τέλειωσε, ο κόσμος φώναζε, χοροπήδαγε, χειροκρόταγε με αυξανόμενη ένταση και η Zaz με τη μπάντα της ξαναβγήκε για να μας πουν δύο ακόμη τραγούδια, «Τελευταία στ’ αλήθεια αυτή τη φορά» όπως μας δήλωσε, τα «Dans ma rue» και «Ni oui ni non».

Η αλήθεια είναι ότι η χθεσινή βραδιά τα είχε όλα: και ρομάντζο και εκτόνωση και αγριάδα (στο τέλος της συναυλίας πριν το encore νόμιζα ότι θα πεταχτεί ο Slash και θα αρχίσει να σπάει κιθάρες), με έμφαση σε jazzy και ethnic επιρροές με άρωμα Γαλλίας. Αν το Badminton ήταν ανοιχτό και δίπλα στη θάλασσα, μάλλον θα τη βγάζαμε εκεί μέχρι το πρωί. Βάζω στοίχημα πάντως, πως σήμερα στη δουλειά όλοι θα ακούνε Zaz και θα προσπαθούν να φρεσκάρουν τα γαλλικά τους…

ΤΖΟΥΛΙΑ ΤΑΣΩΝΗ