Λίγο πριν τη συναυλία της στην Αθήνα, η πάντα σεμνή και προσιτή Cesaria Evora μίλησε στο click@Life για τη μουσική, τη θάλασσα, την απλότητά της, αλλά και για την ελπίδα και την αισιοδοξία της που δεν την εγκατέλειψαν ποτέ.

To συναυλιακό καλοκαίρι ξεκινά και το Θέατρο του Λυκαβηττού φιλοξενεί μια βραδιά αφιερωμένη στο Cabo Verde. Μετά από έναν χρόνο απουσίας, λόγω σοβαρών προβλημάτων υγείας, η βασίλισσα της ethnic μουσικής από το Πράσινο Ακρωτήρι ή αλλιώς ξυπόλητη ντίβα επιστρέφει στη σκηνή, στις 6 Ιουνίου.

Μαζί της, θα βρίσκεται η «διάδοχός» της -όπως την χαρακτηρίζουν πολλοί-η νεαρή Lura, με τα ντελικάτα ακουστικά κομμάτια της. Χάρη σ'αυτήν μάλιστα, οι νεότερες γενιές του Cabo Verde ( http://www.clickatlife.gr/story/taksidi/prasino-akrotiri-oute-prasino-oute-akrotiri-alla-mia-nisiotiki-xora-ifaisteio!?id=1984800 ) ανακάλυψαν εκ νέου την ντόπια μουσική τους κληρονομιά.

Με μουσικές επιρροές από τη χώρα της αλλά και την παράδοση της Πορτογαλίας, της Βραζιλίας και της Κούβας, η Cesaria Evora έχει ηχογραφήσει 14 συνολικά άλμπουμ, για τα οποία έχει άλλωστε διακριθεί με τα σημαντικότερα βραβεία διεθνώς.

Παρά τη μεγάλη της επιτυχία και τα εκατοντάδες live της σε ολόκληρο τον κόσμο, η Evora παραμένει απλή και σεμνή και δεν ξεχνά ποτέ τα δύσκολα χρόνια που πέρασε νέα. Λίγο πριν τη συναυλία της, μίλησε στο click@Life για τη μουσική, τη θάλασσα, τη σεμνότητα αλλά και την ελπίδα της που δεν την εγκατέλειψαν ποτέ.

Είστε ευρέως γνωστή και ως «ξυπόλητη ντίβα». Αυτός είναι και ο τίτλος του πρώτου σας album το 1988, αλλά και ένα πραγματικό χαρακτηριστικό σας. Γιατί σας αρέσει να περπατάτε ξυπόλητη;

Απλά επειδή απεχθάνομαι τα παπούτσια. Πάντα περπατούσα ξυπόλητη.

Αυτό σημαίνει ότι είστε και απόλυτα προσγειωμένη στην πραγματικότητα;

Όχι, δεν είναι τίποτα σπουδαίο. Είναι καθαρά θέμα συνήθειας.

Η μουσική σας ανήκει στο είδος «morna». Πρόκειται για μια μελαγχολική μίξη από folk, tango και θρήνους. Πώς θα περιγράφατε εσείς με δυο λόγια τη μουσική σας;

Πάντα τραγουδούσα «morna» και «Coladeiras». Σε όλα μου τα albums θα βρεις αυτό το είδος της μουσικής. «Morna» είναι ένα αργό μουσικό είδος και μοιάζει μελαγχολικό γιατί μέσα από αυτό εκφράζουμε την ταλαιπωρία μας από τη σκληρή ζωή, από τη φτωχή μας γη, εκφράζουμε τη λύπη μας για τον χωρισμό που φέρνει η μετανάστευση αλλά και την αγάπη. Είναι μελαγχολική μουσική όταν διαμαρτυρόμαστε μέσω αυτής.

Έχετε κυκλοφορήσει πολλά albums μέχρι τώρα. Θα ξεχωρίζατε κάποιο;

Όλα τους είναι σημαντικά. Παρ’ όλα αυτά το «Miss Perfumado» έχει ιδιαίτερη σημασία για την καριέρα μου. Με αυτό έγινα γνωστή.

Γιατί πιστεύετε ότι η μουσική σας είναι τόσο αγαπητή παγκοσμίως; Τι είναι αυτό που αγγίζει τις ψυχές τόσων διαφορετικών ανθρώπων;

Ποτέ δεν κατάλαβα το γιατί. Αν υπάρχει κάποιο μυστικό, δεν το γνωρίζω. Ο κόσμος μου λέει ότι του αρέσει η μουσική μου, αλλά δεν ξέρω γιατί. Η μουσική δεν έχει σύνορα. Η μουσική έχει μόνο μια γλώσσα: το συναίσθημα! Αυτό συμβαίνει ανάμεσα στη μουσική και τους ανθρώπους.

Ποια είναι η σχέση σας με τη θάλασσα, που έχει γίνει σχεδόν συνώνυμο του ονόματός σας; Τι σημαίνει για εσάς;

Δεν είναι σημαντική μόνο για μένα, αλλά για κάθε κάτοικο του Πράσινου Ακρωτηρίου. Για αυτό η θάλασσα είναι πάντα παρούσα στη μουσική μας. Η θάλασσα είναι πολύ σημαντική για μας: μας θρέφει, μας χωρίζει από τους μετανάστες, μας περικυκλώνει, είναι το πολυτιμότερο αγαθό μας, ο πλούτος μας.

Πώς ήταν το ξεκίνημα της μουσικής σας καριέρας;

Ξεκίνησα να τραγουδώ για προσωπική απόλαυση, όχι με σκοπό να γίνω τραγουδίστρια. Από μπαρ σε μπαρ κατέληξα να τραγουδώ συνέχεια. Δεν ήταν πολύ εύκολο. Δεν μπορούσα να ζήσω από τη δουλειά αυτή. Ένας καλλιτέχνης δεν μπορεί να κάνει καριέρα στην πατρίδα μου κι έτσι, ήταν ακόμα πιο δύσκολο. Ευτυχώς όμως, έζησα με τη μητέρα μου η οποία με στήριξε πολύ.

Χάσατε ποτέ την ελπίδα σας και το σθένος σας;

Όχι, ποτέ. Ευχαριστώ το Θεό που δεν τα παράτησα ποτέ.

Είστε γενικά, αισιόδοξος άνθρωπος;

Ναι, είμαι. Αυτό άλλωστε με βοήθησε να προσχωρήσω και να μην τα παρατήσω.

Υπάρχει κάτι για το οποίο να μετανιώνετε ή κάτι που θα θέλατε να κάνετε τώρα, μετά από τόσα χρόνια στη μουσική;

Όχι, τίποτα. Πιστεύω ότι η επιτυχία ήρθε τη στιγμή που έπρεπε και το δέχομαι αυτό. Δεν μετανιώνω για τίποτα και δεν κάνω μελλοντικά σχέδια. Μου αρέσει τα πράγματα να συμβαίνουν από μόνα τους.

Έχει αλλάξει κάτι στην καθημερινότητά σας στο Πράσινο Ακρωτήρι μετά την επιτυχία σας;

Ναι, βέβαια. Πολλά πράγματα άλλαξαν προφανώς, αλλά παρέμεινα το ίδιο πρόσωπο. Ο τρόπος ζωής μου άλλαξε.

Aγαπάτε να είστε με κόσμο. Σας αρέσει να προσφέρετε;

Ναι, πολύ. Πάντα μου άρεσε, ακόμα κι όταν δεν είχα τίποτα.

Είστε επίσης, Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως του Ο.Η.Ε. Πώς αποφασίσατε κάτι τέτοιο και πώς καταφέρνετε να παραμένετε ταπεινή και απλή, μετά από τόσες πολλές διακρίσεις;

Μου ζητήθηκε να γίνω Πρέσβειρα και εγώ δέχτηκα. Είναι τιμή μου και προσόν να κάνω κάτι τέτοιο. Μου αρέσει πολύ. Θα παραμείνω το ίδιο πρόσωπο. Για μένα είναι πολύ εύκολο.

Οι Έλληνες σας αγαπούν πολύ. Ποια είναι η γνώμη σας για την πόλη μας και το ελληνικό κοινό;

Ξέρω ότι οι Έλληνες με αγαπούν, για αυτό άλλωστε έρχομαι στην Ελλάδα σχεδόν κάθε χρόνο. Από μια ζεστή χώρα δεν θα περίμενε κανείς κάτι διαφορετικό από ένα ζεστό και οικείο κοινό. Συνήθως, βρίσκονταν και Έλληνες ανάμεσα στο κοινό μου, όταν τραγουδούσα στα bar του Πράσινου Ακρωτηρίου. Ήταν ναυτικοί. Έτσι, γνώρισα Έλληνες προτού πάω στο εξωτερικό. Να είστε περήφανοι για την όμορφη πόλη και τη χώρα σας.

Τι θα ευχόσασταν για το μέλλον;

Να είμαστε υγιείς.

Πληροφορίες: Θέατρο Λυκαβηττού, 6 Ιουνίου, στις 9.30 μ.μ., εισιτήρια 35, 40, 50 και 65 ευρώ.

ΒΑΛΙΑ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ

[email protected]