Η γκαλερί ΑΔ φιλοξενεί στους χώρους της την έκθεση με τίτλο «Ο Υπερβατικός Χώρος της Γεωμετρίας», με έργα έξι καλλιτεχνών.

Πλαστικές και φιλοσοφικές ανησυχίες έξι καλλιτεχνών συγχωνεύονται σε μια προκλητική προσπάθεια απεικόνισης της εύθραυστης σχέσης μεταξύ του μυαλού, του σώματος και του πνεύματος.

Ο Δανιήλ (Παναγόπουλος) διεκδίκησε με το σύνολο του έργου του μια νεωτερικότητα που επαναδιαπραγματευόταν επιλεκτικά μορφές που σχετίζονταν με την λαϊκή παράδοση. Ο ζωγράφος αναζητά την ζωγραφική απόδοση του Πνευματικού μέσα από την μελέτη της τυπολογίας της βυζαντινής εικόνας και της ευκλείδειας γεωμετρίας.

Ο Κρις Γιανάκος είναι γνωστός για τις «ράμπες» του, τις μεγάλες γεωμετρικές γλυπτικές κατασκευές τις οποίες τοποθετεί σε φυσικό ή αστικό περιβάλλον και σε εσωτερικούς χώρους. Στο έργο του εντοπίζονται κυρίως επιρροές από τον ρώσικο κονστρουκτιβισμό, τον μινιμαλισμό και τη γεωμετρική αφαίρεση, ενώ περιέχει πολλές αναφορές στην αρχαία Ελλάδα και σε άλλους αρχαίους πολιτισμούς. Κυρίως αναφέρονται  στην έννοια της μετάβασης ή της μεταθανάτιας ζωής.

Στις «λαμαρίνες»  του ο Θανάσης Τότσικας καταπιάνεται με το βασικό λεξιλόγιο της αφαιρετικής τέχνης. Στις συνθέσεις του πρωταγωνιστεί άλλοτε η μονοχρωμία και άλλοτε τα βασικά γεωμετρικά σχήματα του τετραγώνου, του κύκλου και του τριγώνου. Ο Τότσικας καταθέτει μια σειρά από οπτικές οφθαλμαπάτες, επισημαίνοντας ταυτόχρονα τη σχετικότητα του νοήματος και την αιώνια επιστροφή που χαρακτηρίζει τη δημιουργική πράξη.

Στις μονοχρωματικές δουλειές του ο Γιάννης Σαμοθράκης δομούσε αφηρημένους γεωμετρικούς χώρους ανάλογους με εκείνους του γερμανού Günther Förg. Τα χρωματικά του πεδία άλλοτε σχηματίζουν ευαίσθητες παράλληλες χορδές κι άλλοτε εγγράφουν στο τελάρο σταυρό. Ο Σαμοθράκης επιδίωξε να διερευνήσει την κληρονομιά της μοντερνιστικής αισθητικής σε μια μεταμοντέρνα εποχή. Αυτό που δημιουργούσε δεν ήταν απλά ένα αντικείμενο αλλά ένα βαθύ σχόλιο στην αισθητική του Απόλυτου και του Υψηλού (Sublime).

O Νίκος Αλεξίου δημιούργησε εγκαταστάσεις με δαντελωτές γεωμετρικές κατασκευές από καλάμι, κερί ή από χαρτί σε ποικίλες διαστάσεις, που κτίζουν ρευστούς και ποιητικούς χώρους, συχνά με συμβολικές προεκτάσεις. Η τέχνη του εμπεριέχει αναφορές στην παράδοση ή στο ιστορικό παρελθόν, με μια εντυπωσιακή ποικιλία μέσων, από τις εύθραυστες χειροτεχνικές κατασκευές μέχρι την προηγμένη τεχνολογία.  Κατόρθωσε να εκφράσει το μυστικιστικό στοιχείο και τον πλούτο της θρησκευτικής αρχιτεκτονικής με πολυσύνθετα μέσα, αλλά και με μια διάθεση στοχασμού και περισυλλογής.

Τέλος, η Βάσω Γκαβαϊσέ δουλεύει γεωμετρικά έργα από χαρτί. Τα τέλεια σχήματα, που επαναλαμβάνονται σε διαφορετικά μεγέθη, μοιάζουν να αποτελούν αναπτύγματα των Ιδανικών Στερεών. Όπως στην γλυπτική, η πρόσληψη του έργου της Γκαβαϊσέ εξαρτάται από την απόσταση και την γωνία θέασης. Οι κενές περιοχές του έργου της αντιπαρατίθενται με τις πλήρεις και αποκαλύπτουν δομές αναπτύσσοντας ένα μυστικιστικό σύστημα που αντλεί την θεματολογία του από την γεωμετρική ανάλυση του φυσικού κόσμου και τα απόκρυφα σχήματα των πλατωνικών ιδεών.

Έργα των έξι αυτών καλλιτεχνών αποτελούν την εικαστική έκθεση «Ο Υπερβατικός Χώρος της Γεωμετρίας».

Πληροφορίες: ΑΔ, Παλλάδος 3, Ψυρρή, 210 3228785, διάρκεια μέχρι τις 17 Ιανουαρίου 2015.