Ο Lolek γίνεται… Λόλεκ και από το αγγλόφωνο ρεπερτόριο, επιλέγει να τραγουδήσει στα ελληνικά στο δεύτερο album του.

Ο κατά κόσμον Γιάννης Αναγνωστάτος, είναι ένας από τους δημιουργούς που απασχόλησαν πολύ τον τελευταίο καιρό. Άλλοι είδαν στο πρόσωπο του έναν άξιο εκπρόσωπο της νέας μουσικής πραγματικότητας στην Ελλάδα, άλλοι τον αφόρισαν ως έναν υπερβολικά ιδιαίτερο και «δύσκολο» μουσικό, που δεν έχει κάτι ουσιαστικό να πει.

Ο «Αχινός» είναι ένα album που σε καμία περίπτωση δε θα φέρει χαρά στον ακροατή. Είναι ένα album σκοτεινό, καταγγελτικό και μελαγχολικό. Έχει έντονο λυρισμό και θεατρική ερμηνεία και μια πολύ φροντισμένη και πλούσια ενορχήστρωση (δυνατά drums, κιθαριστικά ξεσπάσματα, κινηματογραφική ατμόσφαιρα).

Οι στίχοι του Λόλεκ παραπέμπουν περισσότερο σε ποίηση, είναι σκληροί και μελαγχολικοί. Ο ήχος είναι φορτωμένος, άλλοτε ηλεκτρισμένος, άλλοτε γαλήνιος. Από την απόλυτη ηρεμία, έρχεται η ένταση και η οργή, ο θυμός, το πάθος. Σαν τους αχινούς, που το τσίμπημά τους έρχεται εκεί που δεν το περιμένεις.

Οι στιγμές που ξεχωρίζουν είναι το «Κανένα Έλεος», το «Σχεδόν Επικό», το «Δεν Αρκεί» και το καθηλωτικό «Κανενός» . Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και η αργόσυρτη και άκρως θεατρική διασκευή στα «Κεριά» του Κωνσταντίνου Καβάφη, που κλείνει το album.

Ο Λόλεκ παραδίδει μια δουλειά δύσκολη, που χρίζει πολλών ακροάσεων για να μπορέσει κάποιος να εκτιμήσει τα κρυφά μυστικά που κρύβει. Πολλές φορές γίνεται υπερβολικό και λουσμένο με περιττά στολίδια, αλλά παραμένει ένα πολύ ενδιαφέρον εγχείρημα, που απαιτεί την προσοχή του θεατή και αξίζει να την έχει.

Album: Αχινός

Καλλιτέχνης: Λόλεκ

Label: Inner Ear

Βαθμός: 7/10

ΡΟΖΙΝΑ ΑΡΑΠΗ