Με αφορμή τη συναυλία του στην Τεχνόπολη στις 3 Ιουλίου, ο Λόλεκ μίλησε στο click@Life για τα πρώτα του μουσικά βήματα, την έμπνευσή του, τη μελαγχολία στη μουσική του αλλά και για τις ομορφιές και τις ασχήμιες της Αθήνας.

Ο νέος πολυτάλαντος μουσικός που απασχολεί τελευταία αρκετά τους μουσικόφιλους της χώρας μας, αναβαίνει στη σκηνή της Τεχνόπολης την Κυριακή 3 Ιουλίου, για μια συναυλία γεμάτη από τα τραγούδια των δύο του albums και από αγαπημένες τους μουσικές στιγμές.

O Λόλεκ, ένας από τους τραγουδοποιούς που έχουν ξεχωρίσει στη νέα ελληνική σκηνή, ξεκίνησε μαθήματα ακορντεόν σε ηλικία 12 ετών και συνέχισε με κιθάρα και τύμπανα. Την περίοδο 1999-2007 συμμετείχε στα συγκροτήματα Mafia Maggots, Touched και Bolek & Lolek.

Ο πρώτος του δίσκος με τίτλο «Alone» κυκλοφόρησε το 2009 αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές και φέτος, ήρθε ο «Αχινός», ο οποίος έχει επίσης χαρακτηριστεί από κοινό και κριτικούς, ως ένα πολύ καλό album.

Ο Λόλεκ μίλησε στο click@Life για τα πρώτα του μουσικά βήματα, την έμπνευσή του, τη μελαγχολία στη μουσική του αλλά και για τις ομορφιές και τις ασχήμιες της Αθήνας.

Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με τη μουσική; Ποια τα μουσικά σου όνειρα;

Ξεκίνησα με ακορντεόν, μετά κιθάρα και αργότερα τύμπανα. Όλα από ενδιαφέρον και όχι με σκοπό να γίνω επαγγελματίας μουσικός. Μου άρεσε να ακούω μουσική και να γράφω τραγούδια. Αυτά… Το όνειρό μου είναι να ηχογραφήσω ένα δίσκο στην Ιθάκη ο οποίος θα αποτελείται από ιδέες που θα προκύψουν από τη διαμονή μου εκεί.

Επιλέγεις να γράφεις στίχο στα ελληνικά αλλά και στα αγγλικά. Σε ενοχλεί η αρνητική κριτική που κάνουν πολλοί σχετικά με τα αγγλόφωνα τραγούδια;

Έγραψα στίχους στα αγγλικά στον πρώτο δίσκο και ελληνικά στο δεύτερο. Δεν είναι ότι είμαι δίγλωσσος. Με τα ελληνικά επικοινωνώ, ενώ ακούω κατά βάση ξένη μουσική με αγγλικό στίχο. Δεν με ενοχλεί κανενός είδους κριτική, θεωρώ ότι ο καθένας γράφει στίχους σε όποια γλώσσα του είναι πιο προσιτή την περίοδο που γράφει ένα τραγούδι. Το θέμα είναι να γράφονται ωραία τραγούδια.

φωτογραφία: Hope

Τι σε παρακινεί να γράψεις μουσική;

Η περιέργεια ίσως… Πιάνω την κιθάρα, αρχίζω να παίζω, ίσως μου βγει κάτι καινούριο και αν ναι τότε αρχίζω δοκιμάζω πράγματα και μετά όλο το τραγούδι (δομή, στίχοι) φτιάχνεται στο μυαλό. Είναι σαν μια φαντασίωση που έχεις την περιέργεια να την ηχογραφήσεις στην πορεία ή να την παίξεις λάιβ.

Η μουσική σου είναι μελαγχολική και πολύ τρυφερή. Είσαι έτσι ως άνθρωπος;

Είναι; Ως άνθρωπος έχω τις στιγμές μου.

«Αχινός» είναι ο τίτλος του νέου σου album κι ενός τραγουδιού σου. Γιατί επέλεξες αυτό το όνομα για τον νέο σου δίσκο; Υποδηλώνει κάτι;

Το επέλεξα κάπως σαν να ένιωθα ότι από το σύνολο αυτής της δουλειάς αυτό έπρεπε να είναι το όνομα του δίσκου. Δεν το επέλεξα γιατί υποδηλώνει κάτι, ίσως γιατί παρατηρούσα το καλοκαίρι αχινούς και σκεφτόμουν πως είναι σχεδιασμένοι να απωθούν.

Αναφέρεται στο δελτίο Τύπου για τον νέο σου δίσκο το εξής: «Όταν τα βαλς ασφάλισαν ως καταφύγια ρομαντισμού και η εισαγωγή με τίτλο "Αlone" τελείωσε, ένα ήταν σίγουρο: Ό,τι θα επακολουθούσε δεν θα ήταν ούτε ρομαντικό ούτε αθώο». Τι έχει ο νέος σου δίσκος που δεν τον καθιστά ρομαντικό και αθώο;

Ο πρώτος δίσκος χαρακτηρίστηκε από πολλούς κριτικούς ρομαντικός και με μια ήρεμη δύναμη επειδή είχε κάποια κομμάτια (δύο) σε ρυθμό βαλς (εξ ου και η κλισέ συνειρμική αθωότητα), επειδή είχε ακορντεόν που υποτίθεται ότι είναι ταξιδιάρικο, κλπ.. Έστω ότι τα πράγματα ήταν έτσι λοιπόν, ο «αχινός» είναι πιο σκληρός και σκοτεινός, στιχουργικά και μουσικά. Αν ρωτάτε βέβαια εμένα θα έλεγα ότι το “alone” είχε αυτά τα στοιχεία που μπορούσαν να δημιουργήσουν μια ρομαντική ατμόσφαιρα, αλλά δεν θεωρώ ότι είναι ένας ήρεμος δίσκος.

Τι έχει αλλάξει από τον πρώτο σου δίσκο «alone»;

Στον αχινό εννοείς; Είναι πιο θεματικός δίσκος, δηλαδή μου βγήκαν σε τραγούδια πράγματα που σκεφτόμουν, παρατηρούσα ότι συνέβαιναν σε μένα ή όχι και με απασχολούσαν, όπως για παράδειγμα το δήθεν, οι ανθρώπινες σχέσεις ή ο έρωτας. Όχι κάτι σπουδαίο δηλαδή, ό,τι μπορεί να σκέφτεται ο καθένας, μην τρελαθούμε κιόλας. Τώρα τι έχει αλλάξει στη ζωή μου γενικά; Τίποτα θα έλεγα, εκτός αν θεωρούνται αλλαγή τα περισσότερα λάιβ και οι συνεντεύξεις.

Υπάρχει κάτι που να φοβάσαι για το μέλλον;

Περισσότερο οργίζομαι με πράγματα και καταστάσεις παρά τα φοβάμαι. Αφοπλιστικό είναι όταν δεν μπορείς να κάνεις κάτι, όπως στην περίπτωση του θανάτου ή μιας αρρώστιας. Πάντως θεωρώ ότι ο φόβος δεν σε αφήνει να σκεφτείς, να διεκδικήσεις και να λειτουργήσεις, είναι σαν το άγχος, δεν υπάρχει θετική λειτουργία του φόβου ούτε δημιουργικός φόβος. Οπότε προσπαθώ να μην με αγχώνουν οι φόβοι μου και το μέλλον.

Η νεολαία ιδιαίτερα αγαπά πολύ τα τραγούδια σου. Γιατί πιστεύεις ότι γίνεται αυτό;

Αυτό που ξέρω είναι ότι σε όλους τους ανθρώπους αρέσει η μουσική που τους κάνει να περνάνε καλά, με την οποία χαίρονται, χορεύουν, ταυτίζονται, συγκινούνται, στον καθένα αρέσει κάτι που μπορεί να τον πωρώσει και αυτή είναι και η επιτυχής (λέμε τώρα..) λειτουργία της τέχνης μου φαίνεται. Ε, βάσει αυτού κάποιοι βρίσκουν αυτά τα στοιχεία στα τραγούδια μου και αυτό προφανώς με χαροποιεί.

Ποια η γνώμη σου για την Αθήνα; Τι αγαπάς και τι μισείς σε αυτή;

Μισώ την κίνηση στους δρόμους και την ανοργανωσιά που την κάνει δυσλειτουργική. Από την άλλη, εδώ μεγάλωσα αλλά δεν ξέρω τελικά αν μπορεί να αποδειχτεί αυτό ισχυρός δεσμός για να πω ότι της βρίσκω και κάτι αγαπησιάρικο. Σε αντίθεση με πολλούς Αθηναίους δεν έχω κάποιο σημείο της πόλης που να θεωρώ οικείο και ιδιαίτερο για μένα.

Πληροφορίες: Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων,Κεντρική αυλή, Πειραιώς 100, Γκάζι, στις 9 μ.μ., είσοδος 10 €

ΒΑΛΙΑ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ

[email protected]