Στον πρώτο προσωπικό της δίσκο, η ερμηνεύτρια συνεργάζεται με τον Χρήστο Αλεξόπουλο, επιχειρώντας να διαβούν ροκ μονοπάτια χωρίς τη συνδρομή της απαραίτητης κιθάρας, αλλά και να φλερτάρουν με jazz φόρμες.

Το “Μια Ανάσα Δρόμος”,  είναι ένας δίσκος που δύσκολα θα μπορέσει να ενταχθεί σε ένα μουσικό είδος. Και αυτό γιατί οι πολλές επιρροές, τόσο του συνθέτη, όσο και της Λατσίνου, τόσο συνθετικά όσο και ερμηνευτικά, δημιουργούν ένα αποτέλεσμα πολυδιάστατο, που εκτείνεται από τις jazz καταβολές, μέχρι το soft rock και την θεατρικότητα της pop, με στίχους σημερινούς, της καθημερινότητας, με ελάχιστες δόσεις λυρισμού.

Το εναρκτήριο “Θα είμαι εκεί”, στέκεται ως η καρδιά του album, ένα τραγούδι χαμηλών τόνων, με όλα τα φόντα να γίνει “ραδιοφωνικό hit”, αλλά είναι και κάτι παραπάνω από αυτό. Είναι η αναγνώριση του πόσο συγκλονιστική ερμηνεύτρια είναι η Λατσίνου, κάτι που ευτυχώς διαπιστώνεται και στην πορεία. H “Χαμένη Γενιά” (επανεκτέλεση από τον δίσκο του Αλεξόπουλου “Παπαρούνες και Τριαντάφυλλα”), ρέει σαν νεράκι, καθώς ξεδιπλώνει μια ανεπιτήδευτη θεατρικότητα, με τη φωνή σε πρώτο πλάνο, ώστε οι στίχοι να αναπνεύσουν και να μας κάνουν καλύτερα κοινωνούς του νοήματος.

Η απουσία κιθάρας δεν είναι εμφανής μετά από κάποιο σημείο, και αυτό είναι μάλλον χάρη στους αξιέπαινους μουσικούς που απαρτίζουν μαζί με τον Αλεξόπουλο τη συνοδεία στη Λατσίνου ( Γιώργος Λιάπης-μπάσο, Φοίβος Βαλαβάνης-ντραμς, Αντώνη Σταύρου-ακορντεόν και Χρήστος Αλεξόπουλος στο πιάνο).  Το “Έκαψες τον Μάρτη Σου” ξεκινά απαλά και ήσυχα για να ολοκληρωθεί σε ένα σχεδόν παραληρηματικό κρεσέντο, ενώ οι τόνοι γίνονται πιο εύθυμοι με το πιο γκρουβαριστό “(Αν δε σ’αρέσει το) Κρασί”. Περνάει όμως και από το πειραματικό με το “Μια Ανάσα Δρόμος”, μια σύνθεση που διαρκεί ελάχιστα, αλλά λειτουργεί ως μια γέφυρα, μια πραγματική “ανάσα” στα δρώμενα που εξελίσσονται.

Το album της Μαρίας Λατσίνου αποτελεί σίγουρα μια ιδιαίτερη μουσική πρόταση. Είναι δίσκος πολλών ακροάσεων μέχρι να περάσει στο υποσυνείδητο του ακροατή. Μπορεί να ξενίσει, να προβληματίσει, να μην κατανοηθεί το concept.  Στο τόσο αναμάσημα στο ελληνικό τραγούδι, στην εύκολη ανάρτηση ταμπέλας για τον χαρακτηρισμό του κάθε καλλιτέχνη και στην συνεχή “κλάψα” με στόχο τη δημιουργία αισθημάτων, το “Μια Ανάσα Δρόμος” αποτελεί μια διαφορετική οπτική. Δε διεκδικεί προφανώς εύσημα πρωτοτυπίας, και φυσικά υπάρχουν στιγμές που θα μπορούσαν να λείπουν. Σίγουρα είναι ένας δίσκος που δε θα μείνει απαρατήρητος, και για αυτό αξίζει να φτάσει στα αυτιά σας. 

Album: Μια ανάσα δρόμος

Καλλιτέχνης: Μαρία Λατσίνου

Label: Puzzlemusic

Βαθμολογία: 7/10

Ροζίνα Αράπη