Τρεις εξαιρετικές εκθέσεις φιλοξενούνται για λίγο ακόμα στις αίθουσες τέχνης της πόλης και πρέπει να τις προλάβεις προτού ολοκληρωθούν.

Η αίθουσα τέχνης Ρεβέκκα Καμχή παρουσιάζει την έκθεση με τίτλο Ormiale, με έργα και αντικείμενα τριών καλλιτεχνών και designers, των Fabrice Domercq, Jasper Morrison και Marc Newson.

Ο Fabrice Domercq γεννήθηκε στο Παρίσι και οι συνθέσεις του βασίζονται στην οικονομία των μέσων, την απλότητα και την εφήμερη ισορροπία. Ο Jasper Morrisson γεννήθηκε στο Λονδίνο και θεωρείται ένας από τους πιο ταλαντούχους και αναγνωρισμένους βιομηχανικούς σχεδιαστές σε παγκόσμια κλίμακα, με τη χρήση προηγμένης τεχνολογίας για την ανάπτυξη προϊόντων μαζικής παραγωγής. 'Εχει εργαστεί  για μεγάλες εταιρείες όπως η Alessi, η Rosenthal, η Rowenta και η Camper. Τέλος, ο Marc Newson έχει χαρακτηριστεί ως ένας από τους καλύτερους βιομηχανικούς σχεδιαστές της γενιάς του, δημιουργώντας τα πάντα, από έπιπλα έως χρηστικά αντικείμενα, ποδήλατα, αυτοκίνητα, ιδιωτικά και εμπορικά αεροσκάφη, θαλαμηγούς, έργα τέχνης κ.ά. Τα έργα του συμπεριλαμβάνονται σε σημαντικές συλλογές μουσείων, όπως στο MoMA της Νέας Υόρκης και το Μουσείο Design του Λονδίνου. Αφετηρία της κοινής τους έκθεσης ήταν το κρασί με το ίδιο όνομα που δημιούργησαν οι τρεις τους σε ένα μικρό αμπελώνα, στo Μπορντό της Γαλλίας.

Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, οι τρεις τους συνέδεσαν τη γνώση και την αγάπη τους για το κρασί και δημιούργησαν ένα ξεχωριστό προϊόν, το οποίο μάλιστα τώρα τους έδωσε το έναυσμα για μια ιδιαίτερη κοινή έκθεση.

Πληροφορίες: Ρεβέκκα Καμχή, 210 5233049, διάρκεια μέχρι τις 27 Ιουνίου.

Την ομαδική έκθεση «Family & Friends» παρουσιάζει  η Γκαλερί Ελένη Κορωναίου, με έργα των καλλιτεχνών Liam Everett, Michel Majerus, Christina Michalis, Helmut Middendorf, Jon Pestoni, Λίλα Πολενάκη και Γιώργου Σαπουντζή. H έκθεση περιλαμβάνει από κολάζ και ζωγραφικά έργα, μέχρι γλυπτά και performance. Ο Liam Everett στα νέα του έργα μπλέκει το δάπεδο με τον τοίχο, δημιουργώντας μια μικτή οπτική δυναμική. Χρησιμοποιεί κατά βάση μη παραδοσιακά υλικά, όπως το αλάτι, το οινόπνευμα και το λεμόνι.

Τα ζωγραφικά έργα του Michel Majerus αναφέρονται σε εικόνες που έχουμε ξαναδεί στο παρελθόν κι έχουν ως στόχο τη διαμόρφωση μιας νέας τεχνητής πραγματικότητας που υπάρχει σε πολλά διαφορετικά χρώματα. Η Christina Michalis δημιουργεί αφαιρετικά έργα σε καμβά και σε πολυκαρμπονικά πλαστικά πάνελ, στα οποία ο χώρος, το φως και τα έργα της συνδέονται μεταξύ τους σε ένα υλικό επίπεδο. Ο Helmut Middendorf  παρουσιάζει 3 καινούργια κολάζ μαζί με έναν πίνακα, όπου χρησιμοποιείται η τεχνική του κολάζ, αλλά κυριαρχούν κατά κανόνα μοτίβα αφηρημένης ζωγραφικής.

Ο Jon Pestoni δημιουργεί πίνακες με πολλαπλές χρωματικές επιστρώσεις και κάθε μια από αυτές αποτελεί μία ιστορία. Τα διαφορετικά στρώματα χρώματος ενίοτε εμποδίζουν το ένα το άλλο και ενίοτε αλληλεπιδρούν μεταξύ τους συνθέτοντας μία αφήγηση η οποία συνοψίζεται στο κέντρο του καμβά. Η Λίλα Πολενάκη στους πίνακές της χρησιμοποιεί υλικά που ποικίλουν, από λάδι, ύφασμα, δαντέλες και κάρβουνο μέχρι χαρτιά διαφορετικής ποιότητας και διαφάνειας. Παραμορφωμένα από το χρόνο ή σημαδεμένα από την ανθρώπινη παρέμβαση, τα υλικά ενσωματώνονται στη δουλειά της και γίνονται μέρος μιας διαδικασίας κατά την οποία το υλικό μιμείται τη ζωγραφική, αλλά και η ζωγραφική μιμείται το υλικό. Τέλος, ο Γιώργος Σαπουντζής δημιουργεί γλυπτά που αντιπροσωπεύουν το κομμάτι της συλλογικής μνήμης αλλά και που σχηματίζουν την καθημερινή εμπειρία στην πόλη.

Πληροφορίες: Γκαλερί Ελένη Κορωναίου, διάρκεια μέχρι τις 18 Ιουλίου. 

Η Κατερίνα Στεφανιδάκη παρουσιάζει στη Γκαλερί Ζουμπουλάκη τη δεύτερη ατομική της έκθεση, ένα σχέδιο-εγκατάσταση με τίτλο «This is the Place, Gentlemen!». Στο έργο της εναποθέτει επάλληλα σχέδια διαφορετικών διαστάσεων σε φορητή, σπαστή, ξύλινη κατασκευή, συνθέτοντας εκ νέου έναν ανεστραμμένο τόπο. Τα χαρτιά που βρίσκονται στο έδαφος ή αιωρούνται μαρτυρούν την ίδια τη διαδικασία, δηλαδή την επίθεση, αναίρεση και συναρμογή των εικόνων, καθώς οι επιστρωματώσεις τους δίνουν την εικόνα μιας πόλης υπό διάλυση.

Διαφορετικές προοπτικές, καπνοί, ερείπια και επιχωματώσεις εμποδίζουν τον επισκέπτη να αναγνωρίσει μια οικεία αστική εικόνα, ενώ ο κόσμος γύρω του μοιάζει να καταρρέει. Χωρίς να είναι σαφές αν η κατάρρευση αυτή είναι αποτέλεσμα ενός πολέμου ή μιας φυσικής καταστροφής, το έργο εστιάζει στον θεατή, του οποίου η παρουσία συμπληρώνει τη συνθήκη της εγκατάστασης, καθηλώνοντάς τον στο επίκεντρο των γεγονότων.

Πληροφορίες: Γκαλερί Ζουμπουλάκη, διάρκεια μέχρι τις 11 Ιουλίου.