Το clickatlife επιλέγει ρήσεις από έντεκα συγγραφείς της παγκόσμιας κλασσικής λογοτεχνίας για να ανοίξει διάλογο με σύγχρονους εκπροσώπους της ελληνικής βιβλιοπαραγωγής. Η Λένα Κιτσοπούλου απαντά.

«Δεν είναι δικό τους θέμα (των αναγνωστών) το ότι χρειάστηκε να μάθεις να γράφεις. Άφησέ τους να νομίζουν ότι έτσι γεννήθηκες». Έρνεστ Χέμινγουεϊ.

1. Ο συγγραφέας γεννιέται ή γίνεται;

Δεν πιστεύω ότι γεννιέται κανείς συγγραφέας ή οτιδήποτε. Πρέπει να υπάρξει τουλάχιστον μία εμπειρία που να σου κάνει φρικιαστική εντύπωση και να μη σε αφήνει σε ησυχία. Αυτό απαιτεί να έχεις φτάσει έστω μέχρι το νηπιαγωγείο.

«Είμαι επιτυχημένος, πιθανότατα γιατί πάντα πίστευα ότι δεν ήξερα το παραμικρό για το γράψιμο και ειλικρινά προσπαθούσα πάντα να πω μια ενδιαφέρουσα ιστορία με διασκεδαστικό τρόπο». Έντγκαρν Ράις Μπάροουζ.

2. Γιατί γράφεις;

Γράφω για να πετύχω ένα θαύμα. Γράφω από την αλαζονεία να γράψω ό,τι καλύτερο έχει γραφτεί ποτέ, να επιδείξω τη δυστυχία μου, να με ξαναερωτευτεί κάποιος που με ξέχασε, γράφω για να παίζω με τις λέξεις και με τις εκφράσεις του κόσμου, γράφω για να γελάω με τα ευτελή και τα ποταπά του εαυτού μου και των άλλων.

«Ο συγγραφέας που δεν ενδιαφέρεται ούτε συμπονά τα κουσούρια των ηρώων του, δεν είναι πειστικός», Τζόζεφ Κόνραντ.

3. Ποιόν ήρωά σου συμπάθησες και ποιόν αντιπάθησες περισσότερο;

Όλοι οι ήρωες μιλάνε τη γλώσσα μου, ακόμα και οι χειρότεροι άνθρωποι είμαι εγώ. Κι αν δεν είμαι εγώ μπαίνω για λίγο στη θέση τους με έναν τρόπο ηδονικό. Αυτό είναι θλιβερό, αλλά και πολύ λυτρωτικό. Δεν μισώ κανέναν. Δεν γράφω για καλούς και κακούς ήρωες. Προσπαθώ να γράφω για ήρωες πειστικούς. Αληθινούς. Συμπάσχω με όλους.

«Το να τελειώνεις ένα βιβλίο μοιάζει με το να οδηγείς ένα παιδί στον πίσω κήπο του σπιτιού και να το σκοτώνεις», Τρούμαν Καπότε.

4. Τι νιώθεις όταν ολοκληρώνεις ένα βιβλίο σου;

Νιώθω ότι όλα είναι μάταια. Ότι αυτό που έχω γράψει είναι βαρετό και ανέμπνευστο. Ίσως επειδή έχει φτάσει η ώρα της έκθεσης.

«Κάθε μυστικό στην ψυχή του συγγραφέα, κάθε εμπειρία της ζωής του, υπάρχει μέσα στο  έργο του». Βιρτζίνα Γουλφ.

5. Τι σε εμπνέει;

Με εμπνέουν τα παιδικά μου χρόνια, η εφηβεία μου και κάθε εικόνα που με έχει αναγκάσει να στρέψω πάνω της το βλέμμα μου και δεύτερη φορά.

«Ο χρόνος του συγγραφέα δαπανάται κατά πολύ στο διάβασμα. Για να γράψει ένα βιβλίο, πρέπει να ξεψαχνίσει μισή βιβλιοθήκη». Σάμιουελ Τζόνσον.

6. Τι διαβάζεις αυτή την περίοδο;

Αστυνομικά μπεστ σέλερ.

«Το γράψιμο είναι θέμα ρυθμού. Το συγκρίνω με την τζαζ», Φρανσουάζ Σαγκάν.

7. Ποια τραγούδια θα ήθελες να είχες γράψει αν ήσουν μουσικός;

Όλα τα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι. Το «μακρύ ζεϊμπέκικο για τον Νίκο» του Σαββόπουλου.

«Δεν μπορείς να διορθώσεις ένα έργο σου παρά μόνο όταν το ξεχάσεις», Βολταίρος.

8. Σε ποιο βιβλίο σου θα ήθελες, αν επέστρεφες, να έδινες άλλο τέλος και γιατί;

Δεν μου αρέσει να επιστρέφω. Προτιμώ να ξεκινήσω κάτι καινούργιο. Θεωρώ όλα τα παλιότερα γραπτά μου ολοκληρωμένα για την εποχή που έγιναν, θεωρώ ότι έφτασαν εκεί που έπρεπε να φτάσουν. Έχω επίσης μεγάλη πίστη στο ανολοκλήρωτο, στο  «μη τέλειο».

«Οι λέξεις χωρίς εμπειρία είναι χωρίς νόημα», Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ.

9. Ποια ηρωίδα μυθιστορήματος θα ήθελες να γνωρίσεις;

Με τους ήρωες των ιστοριών μου, τα έχω κάνει τα ραντεβού μου. Φτάσαμε σε σημείο να μην έχουμε πια τι να πούμε.

«Τα εργαλεία μου για να γράψω είναι το χαρτί, ο καπνός, το φαγητό και λίγο ουίσκι». Γουίλιαμ Φώκνερ

10. Ποια είναι η πιο παράξενη συγγραφική σου συνήθεια;Δεν έχω παραξενιές. Μπορώ να γράψω οπουδήποτε, αρκεί να μου είναι ο χώρος οικείος, να υπάρχει ησυχία και δίπλα μου τασάκι.

«Αν θέλεις να γίνεις συγγραφέας, γράψε!», Επίκτητος

11. Ποια συμβουλή θα έδινες στους επίδοξους συγγραφείς;

Δεν νομίζω ότι υπάρχει επίδοξος συγγραφέας. Υπάρχει συγγραφέας και μη συγγραφέας. Ένας συγγραφέας αν είναι καλός, είναι καλός από το πρώτο πράγμα που γράφει. Δεν μαθαίνονται αυτές οι δουλειές. Μόνο εσύ ο ίδιος μπορείς να συμβουλέψεις τον εαυτό σου. Ο καθένας μας ξέρει τι μπορεί και τι δεν μπορεί. Καταλαβαίνεις αν μπορείς κάτι να το κάνεις καλά. Το καταλαβαίνει το σώμα σου. Γίνεται εύκολη η αναπνοή σου. Ένας συγγραφέας δεν χρειάζεται συμβουλές. Ούτε να τις παίρνει, ούτε να τις δίνει.

Η Λένα Κιτσοπούλου γεννήθηκε το 1971 στην Αθήνα. Είναι ηθοποιός, απόφοιτη της Δραματικής σχολής του θεάτρου Τέχνης, σκηνοθέτης, συγγραφέας θεατρικών έργων και βιβλίων αλλά και σχεδιάστρια και δημιουργός χειροποίητων κοσμημάτων. Ως ηθοποιός, μεταξύ άλλων, έχει συνεργαστεί με το Εθνικό, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και το θέατρο Τέχνης. Το 2007 βραβεύτηκε απ` το περιοδικό "Διαβάζω" ως πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφέας για το βιβλίο της "Νυχτερίδες" που εξέδωσε το 2006 και ακολούθησαν οι "Μεγάλοι δρόμοι", το Νοέμβριο του 2010. Το Δεκέμβρη του 2009, είχε γράψει ένα κείμενο στην Ελευθεροτυπία, αρκετά τολμηρό και για κάποιους προσβλητικό, μέσα από το οποίο ήθελε να δείξει πως ο ρατσισμός από τους Έλληνες προς όποιους άλλους (μη Έλληνες) είναι πολύ μεγάλος και παράλογος. Απόσπασμα δεν μπορούμε να αναπαράγουμε καθώς η γλώσσα της ήταν αρκετά σκληρή και άκομψη.

Δείτε τη βιβλιογραφία της

Χριστίνα Χρυσανθοπούλου
[email protected]