Ο Ουμπέρτο Έκο το τελευταίο διάστημα βρίσκεται σε περιοδεία στο εξωτερικό για την προώθηση του πρόσφατου μπεστ σέλερ του, με τίτλο «Το κοιμητήριο της Πράγας» (εκδ. Ψυχογιός).

Ο διάσημος ιταλός συγγραφέας, ο οποίος θα κλείσει τα 80 τον Ιανουάριο, για άλλη μια φορά συνθέτει ένα συναρπαστικό ιστορικό αφήγημα που περιλαμβάνει μερικές από τις δημοφιλέστερες θεωρίες συνομωσίας.

Όπως έχει δηλώσει ο ίδιος σε συνέντευξή του στην Guardian, δεν τον ελκύουν τόσο οι θεωρίες συνομωσίας, όσο η παράνοια που τους επιτρέπει να ανθίσουν. Οι θεωρίες συνομωσίας αποτελούν ένα είδος ψυχολογικού πειρασμού για το ανθρώπινο είδος. Ιδιαίτερα η ιδέα της παγκόσμιας συνομωσίας αποτέλεσε ένα ισχυρό όπλο για πολλά δικτατορικά καθεστώτα.

«Τα δέκα πρώτα χρόνια της ζωής μου με εκπαίδευσαν οι φασίστες που βρίσκονταν στα σχολεία, και χρησιμοποιούσαν την ιδέα της παγκόσμιας συνομωσίας-ότι οι Άγγλοι, οι Εβραίοι και οι καπιταλιστές συνωμοτούσαν ενάντια στον φτωχό ιταλικό λαό. Ο Χίτλερ έκανε τα ίδια. Και ο Μπερλουσκόνι στις περισσότερες προεκλογικές καμπάνιες του μιλά για μια διπλή συνομωσία, των δικαστών και των κομμουνιστών. Δεν υπάρχουν πλέον κομμουνιστές, ακόμα και αν προσπαθήσεις να τους ψάξεις με τη λάμπα, αλλά για τον Μπερλουσκόνι προσπαθούν να πάρουν τον έλεγχο», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Ουμπέρτο Έκο.

Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι υποτιμά τον Μπερλουσκόνι: «είναι ιδιοφυής στην επικοινωνία, διαφορετικά δεν θα είχε γίνει τόσο πλούσιος», σχολιάζει. Για τον διάσημο ιταλό συγγραφέα ο Μπερλουσκόνι κατόρθωσε από την αρχή της πολιτικής του καριέρας να αναγνωρίσει τον στόχο του και το πολιτικό του κοινό.

Πρόκειται για ανθρώπους μέσης ηλικίας που παρακολουθούν τηλεόραση. Οι υποστηρικτές του «καβαλιέρε» είναι 50 και 60 ετών κυρίες και συνταξιούχοι και αποτελούν τον κύριο κορμό του εκλογικού σώματος, σε μια χώρα της οποίας ο πληθυσμός γερνάει. Το ερώτημα ωστόσο είναι πως κατόρθωσε ο Μπερλουσκόνι να κυβερνάει την Ιταλία, μια χώρα με πλούσια καλλιτεχνική και πνευματική παράδοση.

Ο Έκο έχει τη δική του θεωρία: «Ο Μπερλουσκόνι ήταν ενάντια στη διανόηση και καυχιόταν ότι δεν είχε διαβάσει ούτε ένα μυθιστόρημα για 20 χρόνια. Υπήρχε ένας φόβος για τους διανοούμενους ότι θα μπορούσαν να λειτουργήσουν με κριτικό τρόπο, και με αυτή την έννοια είχε δημιουργηθεί ένα χάσμα ανάμεσα στον Μπερλουσκόνι και αυτούς…Όμως η Ιταλία δεν είναι μια χώρα διανουμένων. Στο μετρό του Τόκιο όλοι διαβάζουν. Στην Ιταλία, όχι. Μην αξιολογείτε την Ιταλία από το γεγονός ότι έβγαλε τον Ραφαήλ και τον Μικελάντζελο».