Ο Κ.Ν. Πάτσιος εμπνέεται από την τέχνη, τους ανθρώπους και τον ερωτισμό αυτών των δύο

The Lost Parthenon, 25x20 cm, mixed media on paper, 2015

ΤΡΙΤΗ, 22 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016

Ανακρίναμε το νεαρό εικαστικό λίγο πριν τo άνοιγμα της έκθεσής του, The Lost Parthenon, που θα παρουσιαστεί στη Melkart Gallery, στο Παρίσι.

Τι κοινό έχουν ο Mickey Mouse με μια σβάστικα, ένας ελέφαντας με την Ακρόπολη και τα κομμουνιστικά σύμβολα με χαριτωμένα αρκουδάκια; Η απάντηση βρίσκεται στο πολυσύνθετο εικαστικό σύμπαν του Κωνσταντίνου Πάτσιου, ενός σουρρεαλιστικού κόσμου γεμάτου συμβολισμούς και αντιθέσεις που στόχο έχουν να αποδομήσουν με τρόπο χιουμοριστικό και προβοκατόρικο τη σύγχρονη πραγματικότητα. Το αντιφατικό καλλιτεχνικό έργο του εικαστικού συμπληρώνεται από μια τεράστια «βεντάλια» μικτών τεχνικών, ετερόκλητων θεματικών, ζωντανών χρωμάτων και πλούσιων εκφραστικών μέσων που όλα μαζί δημιουργούν ένα σπάνιο κράμα εννοιολογικής τέχνης, εξπρεσιονισμού και pop art.

Ruins of a new Era , 30x40 cm, mixed media on paper 2015

Μετά την παρουσίαση της έκθεσης The Twisted Odyssey στο Λονδίνο, ο Κωνσταντίνος Πάτσιος επανέρχεται δυναμικά -όχι ότι έλειψε και ποτέ- και εκθέτει τη νέα του δουλειά The Lost Parthenon στη Melkart Gallery στο Παρίσι από την 1η έως τις 23 Απριλίου. Εκεί θα δούμε αυτό που μαρτυρά ο τίτλος, τη συνάντηση δηλαδή του ένδοξου παρελθόντος με το ξεπεσμένο παρόν. Στο The Lost Parthenon, ο Παρθενώνας γίνεται το μέσο για μια σειρά συνειρμών και αναγνώσεων που αντιπαραθέτουν την κοινωνική/πολιτιστική ευημερία του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού με τα κακώς κείμενα της σύγχρονης πραγματικότητας. Όλα αυτά μέσα από ένα μάτσο εικόνες που μοιάζουν σα να ξεπετάχτηκαν από τα φανταχτερά όνειρα ενός μικρού παιδιού.

Konstantinos Patsios, self portrait

Εκθέτεις σε μεγάλους χώρους της Αθήνας αλλά και στο Παρίσι, στο Λονδίνο, το Βερολίνο… Πώς τα έχεις καταφέρει τόσο καλά;

Με συνεχή και επίμονη προσπάθεια και συγκέντρωση στη δουλειά μου. Είμαι τυχερός που κάποιοι άνθρωποι με εμπιστεύτηκαν ώστε να γίνουν από κοινού ανοίγματα στο εξωτερικό.

Πόσο διαφορετικά βιώνεις την εμπειρία τού να εκθέτεις εκτός Ελλάδας και μάλιστα σε πόλεις-μήτρες της τέχνης όπως οι παραπάνω;

Έχει πολύ ενδιαφέρον η επαφή με άλλες οπτικές και αντιλήψεις. Εμπλουτίζεσαι, απελευθερώνεσαι από στερεότυπα που δεσμεύουν, κερδίζεις νέους ανθρώπους και συνεργασίες.

Aneleusis,18x23 cm, mixed media on paper, 2013

Τι θέλει να πει το The Lost Parthenon; Πώς προέκυψε η συνεργασία με τη Melkart gallery;

Προέκυψε τυχαία, κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στο Παρίσι. Η γκαλερί ανήκει σε έναν Έλληνα κι έναν Ιταλό, που παρακολούθησαν τη δουλειά μου και μου ζήτησαν να συνεργαστούμε. Στη νέα ενότητα έργων μου που θα παρουσιαστούν εκεί, επέλεξα να συσχετιστώ με τον Παρθενώνα, ένα κεντρικό σύμβολο του ελληνικού και του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Σε μια εποχή θρησκευτικού φονταμενταλισμού και πόλωσης αντηχούν επίκαιρα τα δημοκρατικά ιδεώδη που πρεσβεύει ο Παρθενώνας.

Le temps perdu, 25x40cm, mixed media on paper, The Twisted Odyssey

Το έργο σου διατρέχει μια παιχνιδιάρικη, χιουμοριστική ή ακόμα και προβοκατόρικη διάθεση που αφορίζει με σαρκαστικό τρόπο τη σύγχρονη ιστορία. Για παράδειγμα, σε παλαιότερο έργο σου βλέπουμε το mickey mouse να ποζάρει αμέριμνα σε διάφορες στάσεις δίπλα σε μια μεγάλη σβάστικα. Τι επιδιώκεις να πεις μέσα από αυτού του είδους τις αντιθέσεις;

Το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα αντικατοπτρίζει την διαδικασία της δημιουργίας. Η δουλειά μου φαίνεται παιγνιώδης αλλά πίσω από κάθε εικόνα μου υπάρχει μια αυστηρή δομή. Η επαφή μου με την τέχνη ξεκινά από την παραδοχή ότι ο άνθρωπος είναι αντιφατικό ον. Κατά συνέπεια, το ιδανικό έργο τέχνης εμπερικλείει τη σύνθεση των αντιφάσεων αυτών. Εκ φύσεως η τέχνη είναι μια αντίφαση, εκφράζει το πάντρεμα το πνευματικού με τον υλικό κόσμο, όπως αναφέρει ο Μαρκούζε στην "Αισθητική" του. Η σχέση του Μίκυ με τη σβάστικα μπορεί να ανασύρει σενάρια που θέλουν τον Ντίσνεϊ καταδότη κομμουνιστών στην εποχή του Κόκκινου πυρετού. Από την άλλη, ο Μίκυ, ένα σύμβολο παιδικότητας, συγκρούεται με τη σβάστικα, ένα πανάρχαιο έμβλημα που κηλιδώθηκε από το Ναζισμό. Ο στόχος στην τέχνη δεν είναι να έχουν όλα μια μονοδιάστατη ερμηνεία, αλλά ο θεατής να προβάλλει δικές του αλήθειες στο έργο.

The watergate, 120x100cm, mixed media, The Twisted Odyssey

Μπλέκεις χρώματα, τεχνικές, σύμβολα κι έννοιες με έναν πολύ εκκεντρικό και ποπ τρόπο που δεν περνά απαρατήρητος. Ποιοι δημιουργοί/ποιες εικόνες διαμόρφωσαν το signature style σου; Και ποιοι εξακολουθούν να σε διαμορφώνουν σήμερα;

Εδώ και καιρό έχω πάψει να παρακολουθώ συστηματικά τα τεκταινόμενα στην τέχνη. Τη δουλειά μου την πλαισιώνει πλούτος αναφορών από τον σουρεαλισμό και την εννοιολογική τέχνη μέχρι τον Frank West και τον Anselm Kiefer. Θεωρώ τη δουλειά μου μεταμοντέρνα με την έννοια ότι αποτελεί ένα συγκερασμό από πλαστικούς ιδιωματισμούς. Συνθέτω ετερόκλητα υλικά και έννοιες με στόχο τη δημιουργία ενός ιδανικού υβριδίου. Με απασχολεί η αρμονία των αντιφάσεων.

The New Deal, 150x200cm, mixed media on paper, 2015

Ποιες είναι εκείνες οι σκέψεις που σε προβληματίζουν και παρουσιάζεις μέσα από τη δουλειά σου;

Με προβληματίζει ότι παρά την εξέλιξη της τεχνολογίας και την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου, οι άνθρωποι είναι πιο απομακρυσμένοι. Η συναισθηματική νοημοσύνη του σύγχρονου ανθρώπου είναι πιο ακατέργαστη και πρωτόλεια σε σχέση με προηγούμενες δεκαετίες, που δεν υπήρχαν τα κοινωνικά δίκτυα και οι σημερινές τεχνολογικές δυνατότητες. Οι σύγχρονες μορφές αστικοποίησης και ελέγχου σχετίζονται με τις τράπεζες και το χρηματοπιστωτικό σύστημα και, αν και φαινομενικά ζούμε σε ένα κόσμο ελευθερίας, υπάρχει χειραγώγηση σε ένα πολύ πιο σκληρό επίπεδο ακόμα και από την εποχή του Γκέμπελς.

Ποια είναι τα τρία σημαντικότερα πράγματα για σένα;

Οι άνθρωποι γύρω μου, η τέχνη και ο ερωτισμός που απορρέει από τα δυο προηγούμενα.

Έχει περάσει από το μυαλό σου να εγκαταλείψεις την Ελλάδα και να αναζητήσεις μια καλύτερη τύχη στο εξωτερικό;

Ενα μεγάλο μέρος του χρόνου μου το περνάω ταξιδεύοντας και δουλεύοντας στο εξωτερικό. Σαφώς και έχει περάσει από το μυαλό μου η φυγή, εξάλλου δε βρίσκω ένα λόγο γιατί κάποιος θα πρέπει να περάσει όλη τη ζωή του σε μια μόνο χώρα.

The Opus Day, 65x65 cm, mixed media on paper on paper, 2014

Ποιες πόλεις θεωρείς τις πιο γόνιμες καλλιτεχνικά; H Aθήνα είναι μια από αυτές;

Οποιαδήποτε πόλη κάνει τον καλλιτέχνη να παράγει και να βελτιώνει τη δουλειά του. Είναι προσωπικό ζήτημα του καθενός το πού μπορεί να εκφραστεί καλύτερα. Δε θεωρώ αναγκαστικά δημιουργικές τις πόλεις που χαρακτηρίζονται από ευμάρεια και υψηλό βιοτικό επίπεδο. Ο καλλιτέχνης είναι διανοητικό ον άρα ερεθίσματα για τη δημιουργικότητα σίγουρα δεν είναι οι πολλαπλές ανέσεις. Εν κατακλείδι, γόνιμη δημιουργικά είναι εκείνη η πόλη η οποία είναι πρόσφορη για να ξεδιπλώσει ένας καλλιτέχνης τον ψυχισμό του.

Mare nostrum, 35x45cm, mixed media on paper, 2014

Πού ονειρεύεσαι να εκθέσεις;

Στο φεγγάρι.

Ποια τα μελλοντικά σου σχέδια και ποιες οι προσωπικές σου αξιώσεις;

Σχεδιάζω διάφορες εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, αλλά είναι νωρίς για να μιλήσω γι´ αυτές. Επικεντρώνομαι στην έκθεσή μου στο Παρίσι, στην οποία θα παρουσιάσω 15 έργα από την πιο πρόσφατη δουλειά μου. Θα διαρκέσει τρεις εβδομάδες και ευελπιστώ να αγαπηθεί από το γαλλικό κοινό.

O Κωνσταντίνος Πάτσιος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών, από όπου και αποφοίτησε το 2007, και στο Rhode Island School of Design της Βοστώνης. Μέχρι σήμερα έχει πραγματοποιήσει έξι ατομικές εκθέσεις ενώ έχει συμμετάσχει σε πληθώρα ομαδικών εκθέσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Σοφία Κανελλοπούλου
[email protected]