Ο Κάρλος Φουέντες, από τους εν ζωή θρύλους της λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας, μας δίνει μια συναρπαστική τοιχογραφία της μεξικανικής κοινωνίας, στο μυθιστόρημά του «Η θέληση και η τύχη» (εκδ. Καστανιώτη).

Ο Κάρλος Φουέντες ανήκει στους συγγραφείς που σφράγισαν τη λατινοαμερικάνικη λογοτεχνία, μαζί με τους Γκάμπριελ Γκαρσία Μάρκες και Μάριο Βάργκας Λιόσα. Στο μυθιστόρημά του «Η θέληση και η τύχη» που μεταφράστηκε στα ελληνικά από την Μαργαρίτα Μπονάτσου, ο Φουέντες αποκαλύπτει τους μηχανισμούς της εξουσίας: «Είδα τι ήταν η εξουσία, το βλέμμα μιας τίγρης που σε υποχρεώνει να κατεβάσεις τα μάτια και να νιώσεις φόβο και ντροπή».

Η εκρηκτική μεξικανική Ιστορία από την επανάσταση του 1910 και μετά αποτελεί το φόντο πάνω στο οποίο τοποθετεί τους ήρωές του ο συγγραφέας. Κεντρικό ρόλο στην αφήγηση έχει το κομμένο κεφάλι του Χοσουέ Ναδάλ που από μια παραλία του Ειρηνικού, θυμάται, σαρκάζει και προσπαθεί να ερμηνεύσει, όσα καθόρισαν το σύντομο βίο του.

Γνωρίζει ότι είναι ο υπ’ αριθμόν χιλιοστός φόνος που γίνεται στο Μεξικό για φέτος και ότι στη χώρα κυβερνά το έγκλημα, ενώ πιστεύει ακράδαντα ότι στην πατρίδα του «δεν υπάρχει τραγωδία, τα πάντα μετατρέπονται σε σαπουνόπερα». Στην πολυεπίπεδη αφήγηση τα νήματα κινούν ο Χερικό, ο φίλος του Ναδάλ, η μοιραία Ασούντα Χορντάν, ο επαναστάτης ιερέας Φιλοπάτερ, ο μεγιστάνας Μαξ Μονρόι, ο δαιμόνιος δικηγόρος Αντόνιο Σανχινές, η μητριαρχική Αντίγουα Κονσεπτιόν, ο Μιγκέλ Απαρεσίδο και η γενναιόδωρη Λούτσα Σαπάτα.

Πληροφορίες: «Η θέληση και η τύχη» του Κάρλος Φουέντες, μετάφραση: Μαργαρίτα Μπονάτσου, εκδ. Καστανιώτη.