Το μυθιστόρημα «Stay tonight» του Δημήτρη Φαρή κυκλοφορεί από τις «Μικρές εκδόσεις».

Ένα μυθιστόρημα - μικρή πραγματεία περί έρωτα, έκφρασης, τυχαιότητας, επιθυμίας, επιλογής, ανατροπών, φυσικότητας, ομορφιάς, εγγύτητας. ​Όπως η ζωή... Μουσική, κίνηση, αίσθηση, συναισθήματα, εξερεύνηση, δισταγμοί. Όπως η ζωή...

Αποσπάσματα από το βιβλίο

{…} Όταν ένας άνθρωπος ανοίγει την αγκαλιά του, ένα καινούργιο κεφάλαιο γράφεται στους ουρανούς. Πρόσωπα, καταστάσεις, συναισθήματα, η προσωπική ιστορία του καθενός παραμερίζονται όλα για να κάνουν χώρο για αυτή την καινούργια αγκαλιά. Οι άνθρωποι πηγαινοέρχονται σκυθρωποί μέσα στις πόλεις και κάνουν κάθε μέρα τα ίδια απαράλλαχτα πράγματα που έκαναν και την προηγούμενη μέρα και αυτό, λένε, τους δίνει ασφάλεια. Κάποια στιγμή ένας, ή και δύο, σηκώνουν το κεφάλι ψηλά, κοιτάζουν τον ουρανό και σκέφτονται: «Ως πότε θα ζω τη ζωή που ζω; Πότε ήταν η τελευταία φορά που ερωτεύτηκα; Ποιο ήταν το πιο όμορφο όνειρό μου;» Και από εκείνη τη στιγμή κοιτάζουν τη ζωή με αχόρταγα μάτια και ζητούν να ζήσουν τα πάντα.

«... Ο Dave είχε ακουμπήσει την παλάμη του στον γυμνό της ώμο και κοίταζε μια το δικό του χέρι και μια το δέρμα της. Σκεφτόταν ότι δεν είναι απλό να σου επιτρέπει ένας άνθρωπος να τον αγγίξεις. Πρέπει να περάσεις φράκτες από ακάνθινα λουλούδια, χαμηλά εμπόδια, σιδερένια κιγκλιδώματα, ψηλά τείχη με πολεμίστρες και στο τέλος, όταν φτάσεις στο κάστρο του άλλου, να βουτήξεις στην προσωπική σου τάφρο, να βραχείς, να λερωθείς, να φοβηθείς, να πονέσεις πριν χαρείς, να αντιμετωπίσεις τους δικούς σου δράκους και τα θεριά που έστηνες εμπρός σου τόσο καιρό για να γλιτώσεις την έκθεση, και στο τέλος να βγεις γυμνός και απροστάτευτος μέσα στο κρύο, να αντιμετωπίσεις τα νέα συναισθήματα που γεννιούνται και σου ταρακουνούν συθέμελα το κάστρο που κάποτε ονόμαζες «ασφάλεια». Μετά από μια τέτοια στιγμή δεν υπάρχει ασφάλεια. Ένας καινούργιος κόσμος γεννιέται με τους κανόνες του και τα όνειρά του και εσύ πρέπει να ξαναχτίσεις όλα αυτά που πίστευες, σαν να ήσουν πεντάχρονο παιδί που πρέπει να μάθει τον κόσμο από την αρχή... »