Η νοσταλγία του νησιού του ...χθες μέσα από διηγήσεις και επιστολές ενός ναυαγού, ξαναζωντανεύουν στο «Το νησί της προηγούμενης ημέρας» του Ουμπέρτο Έκο.

Το μυθιστόρημα του βραβευμένου ιταλού συγγραφέα Ουμπέρτο Έκο, «Το νησί της προηγούμενης ημέρας» βγαίνει και πάλι στα ράφια των βιβλιοπωλείων, αναπολώντας την αναζήτηση, την περιήγηση, την επιστροφή.

Πρόκειται για το τρίτο βιβλίο του Ουμπέρτο Έκο, που ακολούθησε το «όνομα του Ρόδου», και το «Εκκρεμές του Φουκώ» και γράφτηκε το 1994.

Η ιστορία τοποθετείται στο καλοκαίρι του 1643, με πρωταγωνιστή τον Ρομπέρτο. Ένα ναυάγιο στις θάλασσες του Νότου και ένα ένα πλοίο που αποδεικνύεται έρημο, ίσως και στοιχειωμένο. Όχι όμως στοιχειωμένο από πνεύματα αλλά από μοναξιά ενός ναυαγού, από το άγνωστο και το παράδοξο.

Ναυαγός είναι ο Ρομπέρτο, θεατής πλέον των ανοιχτών ουρανών, των ανοίκειων υδάτων, των ανείδωτων φυτών. Φαίνεται ότι, εκτός από ναυαγός, ο νεαρός Ρομπέρτο πρέπει να γίνει και περιηγητής. Εγκαθίσταται, λοιπόν, στην εξορία του κι έτσι αρχίζει η συγγραφή ερωτικών επιστολών, ο τρόπος που έχει ο νεαρός να διηγηθεί, σε όποιον ακούει, την ιστορία του.

Στα γράμματά του ανθίζει ο 17ος αιώνας, ο καιρός της επιστήμης, ο λόγος της κρατικής εξουσίας, ο Τριακονταετής Πόλεμος, οι συνωμοσίες, οι μάχες, οι πολιορκίες, ο δόλος, οι ίντριγκες των καρδιναλίων, η απώλεια ενός σύμπαντος που είχε τη γη για μοναδικό επίκεντρο.

Ο ξεριζωμός είναι σε τόπο, σε χρόνο, σε σημεία αναφοράς, σε συνθήκη υπαρξιακή. Τέτοιος χρειάζεται να είναι και ο νόστος, ο γυρισμός, η περιήγηση. Και η αφήγηση. Το νησί που ο Ρομπέρτο ποθεί είναι… χθες. Και αυτός, γράφοντας, ζητά να το φτάσει.

Πληροφορίες: «Το νησί της προηγούμενης ημέρας» του Ουμπέρτο Έκο, μετάφραση: Έφη Καλλιφατίδη. Εκδόσεις Ψυχογιός.