Η καλοκουρδισμένη γερμανική μηχανή που λειτουργεί εδώ και 30 χρόνια, άντλησε το Σάββατο 30 Οκτωβρίου, ενέργεια από την Αθήνα.

Η καλοκουρδισμένη γερμανική μηχανή που λειτουργεί εδώ και 30 χρόνια, άντλησε το Σάββατο 30 Οκτωβρίου, ενέργεια από την Αθήνα. Οι Einsturzende Neubauten παρέδωσαν μαθήματα θορύβου και μελωδίας στο ελληνικό κοινό που διψούσε για να τους δει επί σκηνής. Η συναυλία ήταν sold out και το Fuzz στην Πειραιώς είχε γεμίσει από νωρίς. Aνθρωποι όλων σχεδόν των ηλικιών είχαν μαζευτεί για να απολαύσουν το ιστορικό συγκρότημα.

Γύρω στις 9.30 λοιπόν, τα φώτα χαμήλωσαν και τα πέντε μέλη του group εμφανίστηκαν στη σκηνή. Όλα τα βλέμματα φυσικά, έπεσαν στον μαυροντυμένο Blixa Bargeld. Ο χρόνος έχει αφήσει τα σημάδια του στον ιδιοφυή frontman. Πλέον έχει παραπανίσια κιλά, ένα λίγο πιο συντηρητικό κούρεμα, ενώ αργότερα φόρεσε και γυαλιά μυωπίας . Το βλέμμα του όμως παραμένει το ίδιο επιβλητικό και τρομακτικό.

Η αρχή έγινε με το υπέροχο «Τhe Garden». Η συνέχεια επεφύλασσε τραγούδια από όλο το φάσμα της ιστορίας τους. Στις υποτονικές στιγμές όπως το «Die befindlichkeit des landes» και το «Dead friends around the corner», η ατμόσφαιρα θύμιζε εκκλησία. Κανένας δεν μιλούσε, όλοι απλά άκουγαν υπνωτισμένοι τον Bargeld . Στα πιο δυναμικά κομμάτια, όπως το «Installation no1», το «Von wegen» και το «Let’s do it a dada», το κοινό απολάμβανε τον θόρυβο που δημιουργούσαν οι Bερολινέζοι.

Οι μεταλλικοί σωλήνες, μία τεράστια μεταλλική δεξαμενή, κομμάτια αλουμίνιου, τεράστιες βελόνες έγιναν μουσικά όργανα και παρήγαγαν σκληρούς και εκκωφαντικούς ήχους. Ο Bargfiled παραμόρφωνε τη φωνή του και έβγαζε απόκοσμα ουρλιαχτά. Στο «Sabrina» το συγκρότημα λούστηκε με κόκκινο φως, ενώ για το τέλος του πρώτου μέρους, οι Einsturzende Neubauten επεφύλασσαν το «Susej».

Στο πρώτο encore έπαιξαν το «Ηeadcleaner», με τα βίαια ξαφνικά ξεσπάσματα και φυσικά, το «Silence is sexy», στο οποίο ο Bargeld άναψε ένα τσιγάρο, φυσώντας τον καπνό στο μικρόφωνο. Δύσκολο να παιχτεί live το συγκεκριμένο κομμάτι, αφού αποτελείται από μεγάλες παύσεις και ελάχιστα φωνητικά. Το αποτέλεσμα όμως ήταν ανατριχιαστικό, ενώ το κοινό έκανε απόλυτη ησυχία.

Για το δεύτερο encore, κράταγαν μία έκπληξη. Ήταν η ώρα για το ιδιαίτερο παιχνίδι τους, που λέγεται «Dave». Ο Bargeld κράταγε μία σακούλα στην οποία υπήρχαν κάρτες. Κάθε μέλος διάλεγε τρεις κάρτες, που του υποδείκνυαν τι έπρεπε να κάνει (με αυτόν τον τρόπο δημιούργησαν και τη συλλογή «Jewels»). Για λίγα δευτερόλεπτα επικρατούσε ένα χάος επί σκηνής. Ο NU Uruh ανεβοκατέβαζε αλυσίδες, ο Alexander Hacke άνοιγε διάλογο με τους ηχολήπτες, ο Rudolf Moser χοροπήδαγε ρίχνοντας ένα αλουμινένιο αντικείμενο και ο Blixa τραγουδούσε τον ίδιο στίχο παίζοντας drums στη δεξαμενή.

Όταν τέλειωσαν, ο καθένας με τη σειρά του εξήγησε στο κοινό τι έλεγε η κάρτα να κάνει. Αν μη τι άλλο, θέλει χιούμορ και θράσος να κάνεις αυτά τα πράγματα και να μην αγγίζεις καν τη γελοιότητα. Για το τέλος κράτησαν το «Redukt» με το οποίο έκλεισαν και τη βραδιά. Ο θόρυβος είχε γίνει ένα δυνατό χειροκρότημα.

Με την εμφάνιση τους αυτή τα «εκ των έσω κατεδαφιστέα νεόκτιστα» απέδειξαν γιατί βρίσκονται ακόμα στη πρώτη γραμμή του πειραματικού/ industrial ήχου. Ήταν απλά συγκλονιστική η εμπειρία να βλέπεις αυτό το συγκρότημα να ξεδιπλώνει τις τρεις δεκαετίες ύπαρξης του.

Και το κυριότερο φυσικά, είναι ότι οι Einsturzende Neubauten δεν αποτελούν ένα «μουσειακό έκθεμα», ούτε «περασμένα μεγαλεία». Είναι εδώ, πάντα επίκαιροι και πάντα έτοιμοι να προκαλέσουν όλα αυτά τα συναισθήματα που προκάλεσαν και στην Αθήνα. Η μηχανή βρυχάται ακόμα.

ΡΟΖΙΝΑ ΑΡΑΠΗ