Ο σκηνοθέτης, σεναριογράφος και συγγραφέας Θανάσης Σκρουμπέλος, σκιαγραφεί στο νέο του βιβλίο «Η ιστορία της Βέλβετ Παλμ», ένα αγκάθι της σύγχρονης πραγματικότητας.

Εμπόριο λευκής σαρκός, πορνεία και μετανάστευση σε μία κοινωνία με σαθρό σύστημα και κυρίως ενοχικές ανοχές, ξετυλίγονται στο βιβλίο του Θανάση Σκρουμπέλου «Η ιστορία της Βέλβετ Παλμ».

Στο επίμετρο του βιβλίου η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες αναφέρει «Η νουβέλα αναδεικνύει ένα φαινόμενο τόσο διαδεδομένο μα και τόσο κρυμμένο, του οποίου οι πρωταγωνιστές ζουν σαν φαντάσματα ανάμεσά μας. Οι εμπειρίες σκιαγραφούνται με τρομερή αμεσότητα και ρεαλισμό δίνοντας την ευκαιρία στον αναγνώστη να αφουγκραστεί τις αγωνίες των θυμάτων. Τέλος, η νουβέλα του Θανάση Σκρουμπέλου προσεγγίζει δύο σημαντικά ζητήματα σχετικά με την εμπορία ανθρώπων: κατά πρώτον την ψυχική ανθεκτικότητα κάποιων, λίγων, θυμάτων, που προσπαθούν και ενίοτε καταφέρνουν να ξεφύγουν και να ορθοποδήσουν μετά από αμέτρητες τραυματικές εμπειρίες. Κατά δεύτερον, το ευρύ φάσμα της κοινωνικής συνενοχής, παθητικής και σιωπηρής ή ενεργητικής, στην ελληνική κοινωνία. Ο εγκλωβισμός των περισσότερων θυμάτων εξαναγκαστικής πορνείας έγκειται ακριβώς σε αυτό το σημείο: όπου κι αν απευθυνθούν για βοήθεια οδηγούνται νομοτελειακά πίσω στο κύκλωμα, που, έχοντας εξασφαλίσει τη συναίνεση, αν όχι τη συνεργασία, της τοπικής κοινωνίας, λειτουργεί ως ένας ασφυκτικός κλοιός από τον οποίο κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει».

Η ιστορία της Βέλβετ Παλμ είναι η ιστορία της μαύρης γυναίκας που πουλάει το κορμί της στην οδό Αθηνάς. Είναι η ιστορία της μετανάστριας που επιτρέπουμε, οι περισσότεροι με την ανοχή μας, στους σαθρούς θεσμούς μας να τη χρησιμοποιούν ως άχρηστο εμπόρευμα, της εγκαταλειμμένης γυναίκας που τα βήματά μας διασταυρώνονται κάποτε απρόοπτα με τα δικά της στα στενά πίσω από την πλατεία Βάθης, στα θλιβερά ξενοδοχεία και μπαρ που γεμίζουν κάθε συνοικία αυτής της εκπορνευμένης πόλης.

Είναι η ιστορία της μετανάστριας που δεν ορίζει τίποτε έξω από την ψυχή της και που, ωστόσο, δεν θέλουμε να ξέρουμε τίποτε γι’ αυτήν. Γραμμένη με τον χυμώδη τρόπο του Θανάση Σκρουμπέλου, είναι μια νουβέλα που ταράζει τον αναγνώστη με τον σκληρό ρεαλισμό της.

«Το δωμάτιο δεν έχει παράθυρο κι ούτε ήχος διαπερνάει τους τοίχους του. Αναρωτιέμαι αν ζω. Αν υπάρχω στα αλήθεια και δεν είμαι ένα άσκημο όνειρο. Μου λέει ότι πλήρωσε για μένα και με εκπαιδεύει για να τα πάρει πίσω αυτά που πλήρωσε. Στην αρχή, τρόμαζα, πονούσα. Τώρα η παρουσία του, οι βρισιές του κι ο πόνος που μου προκαλεί, τα αποζητώ για να με πείθουν ότι ζω. Γιατί αλλιώς δεν ζω, μόνο αναπνέω. Λέω μέσα μου πονάω, είμαι άνθρωπος. Ακούω τα αγκομαχητά του, τις φωνές του, λέω αισθάνομαι, ακούω, ζω.»

Κινηματογράφος, σενάριο, συγγραφή

Ο Θανάσης Σκρουμπέλος, εκτός από συγγραφέας, είναι γνωστός σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Σπούδασε Καλές Τέχνες (χαρακτική και αγιογραφία) στην Αθήνα και κινηματογράφο στο Λονδίνο (στο London Film School), με υποτροφία της Διεθνούς Αμνηστίας, ως διωκόμενος από τη δικτατορία.

Έχει εργαστεί ως δημοσιογράφος σε αθηναϊκές εφημερίδες και περιοδικά, ενώ έχει γράψει σενάρια για την τηλεόραση (Τα παιδιά της Νιόβης του Κώστα Κουτσομύτη) και τον κινηματογράφο (Το πέρασμα, Η Αριάδνη μένει στη Λέρο, Καλή πατρίδα σύντροφε κ.ά).

Έχει σκηνοθετήσει ταινίες μεγάλου μήκους (Αλιόσσα, Χαβάη, Ο Τζώνης Κελν, κυρία μου, την ομαδική Νέος Παρθενώνας, και τη σπονδυλωτή Η αυλή με τα σκουπίδια κ.ά.). Ασχολείται επίσης με τη συγγραφή και τη μετάφραση θεατρικών έργων (Χαβάη, Μυστικές φωνές, Γέρμα, Γέλιο στο σκοτάδι κ.ά.).Έχει εκλεγεί αρκετές φορές μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών και είναι από τα ιδρυτικά μέλη της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος. Πιο γνωστά βιβλία του: Ο Αϊ-Γιώργης των Γραικών, Οι κόκκινοι φίλοι μου, Τα φίδια στον Κολωνό, Bella Ciao κ.λ.π.

Πληροφορίες: «Η ιστορία της Βέλβετ Παλμ», του Θανάση Σκρουμπέλου, επίμετρο: Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Τόπος, μέρος των εσόδων του βιβλίου θα διατεθεί για την στην Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες.