Μια νέα μελέτη, αποκάλυψε ότι τα εθισμένα στα βιντεοπαιχνίδια, παιδιά, παρουσιάζουν επιδείνωση ψυχικών προβλημάτων που προϋπάρχουν.

Στη μελέτη, που κράτησε δύο χρόνια και στην οποία συμμετείχαν περισσότεροι από 3.000 μαθητές από τη Σιγκαπούρη, οι ερευνητές βρήκαν ότι σχεδόν 1/10 παιδιά ήταν εθισμένο στα βιντεοπαιχνίδια και τα περισσότερα από αυτά δε μπορούσαν να ξεπεράσουν το πρόβλημα.

Αν και αυτά τα παιδιά, είχαν περισσότερες πιθανότητες να έχουν προβλήματα συμπεριφοράς από πριν, η υπερβολική ενασχόλησή τους με τα παιχνίδια, φάνηκε να επιδεινώνει το πρόβλημα.

«Όταν τα παιδιά εθίστηκαν, η κατάθλιψη, το άγχος και η κοινωνική φοβία, επιδεινώθηκαν και οι βαθμοί τους χειροτέρευσαν. Όταν τα παιδιά σταμάτησαν να είναι εθισμένα, η κατάθλιψη, το άγχος και η κοινωνική φοβία τους, βελτιώθηκαν», λέει στο Reuters ο Douglas A. Gentile, υπεύθυνος της ερευνητικής ομάδας στο Media Research Lab της Άιοβα, ο οποίος συμμετείχε στη συγκεκριμένη έρευνα. Είπε επίσης ότι, ούτε οι γονείς, ούτε οι γιατροί, δίνουν τη δέουσα σημασία στην επίδραση που έχουν τα βιντεοπαιχνίδια στην ψυχική υγεία.

«Έχουμε την τάση να τα προσεγγίζουμε απλά ως ψυχαγωγία, ή σαν ένα παιχνίδι και να ξεχνάμε ότι η ψυχαγωγία επιδρά επάνω μας», έγραψε ο Douglas A. Gentile σε ένα e-mail, στο Reuters Health. «Στην πραγματικότητα, αν δεν επιδρά επάνω μας, το αποκαλούμε «βαρετό»!».

Πάντως, ένας άλλος ειδικός, θεώρησε ότι η μελέτη αυτή παρουσιάζει σημαντικές αδυναμίες: «η δική μου έρευνα έχει δείξει ότι η υπερβολική ενασχόληση με βιντεοπαιχνίδια δεν είναι απαραίτητα εθιστική και ότι πολλοί παίκτες μπορεί να παίζουν για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς να δέχονται αρνητικές επιπτώσεις», δήλωσε ο Mark Griffiths, διευθυντής του International Gaming Research Unit στο Nottingham Trent University στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Εάν το 9% των παιδιών ήταν πραγματικά εθισμένα σε βιντεοπαιχνίδια, θα υπήρχαν αντίστοιχες κλινικές, σε κάθε μεγάλη πόλη!», έγραψε σε email του, προσθέτοντας ότι το θέμα αυτό δεν αποτελεί επίσημα αποδεκτή διάγνωση των ψυχιάτρων και ψυχολόγων.

Μέρος του προβλήματος, αναφέρει ο Griffiths, είναι ότι η νέα έρευνα μπορεί να μετρά την ανησυχία αντί του εθισμού. Πάντως, παραδέχεται, ότι για μια ένα μικρό μέρος των παιδιών, τα βιντεοπαιχνίδια είναι όντως εθιστικά.

Η τελευταία έρευνα διενεργήθηκε με ερωτηματολόγια, τα οποία δόθηκαν σε μαθητές δημοτικού και γυμνασίου, με ερωτήσεις που αφορούσαν στις συνήθειές τους ενώ έπαιζαν, τις κοινωνικές τους ικανότητες, τις επιδόσεις στο σχολείο και την κατάθλιψη. Τα παιδιά απάντησαν επίσης σε δέκα ερωτήσεις για να αποδειχτεί αν ήταν εθισμένα στα παιχνίδια – οι λεγόμενοι «παθολογικοί» παίκτες. Όσοι απάντησαν θετικά στις μισές ερωτήσεις, θεωρήθηκαν «παθολογικοί» παίκτες.

Τα παιδιά έπαιζαν κατά μέσο όρο 20 ώρες την εβδομάδα. Το 9% με 12% των αγοριών και το 3% έως 5% των κοριτσιών, κρίθηκαν εθισμένα στα βιντεοπαιχνίδια και από αυτά, περισσότερα από 8 στα 10 παρέμειναν στην ίδια κατάσταση στο διάστημα της μελέτης. «Δεν πρόκειται για ένα πρόβλημα που κρατά λίγο καιρό», είπε ο Gentile.

Αν και οι ερευνητές δεν αρίθμησαν πόσα παιδιά είχαν ψυχικά προβλήματα, βρήκαν ότι εκείνα που έπαιζαν περισσότερες ώρες, ήταν πιο παρορμητικά ή είχαν λιγότερες κοινωνικές δεξιότητες και διέτρεχαν μεγαλύτερο κίνδυνο να «εθιστούν» κατά την περίοδο των 2 ετών. Επίσης, εκείνα που εθίστηκαν, ανέφεραν αυξημένα συμπτώματα κατάθλιψης, άγχους και κοινωνικής φοβίας.

Η American Academy of Pediatrics, που δημοσίευσε την έρευνα στο περιοδικό της Pediatrics, συνιστά περιορισμό της ώρας των παιδιών μπροστά στην τηλεόραση και τον υπολογιστή, σε 2 ώρες ημερησίως.

Ο Griffith συμβουλεύει επίσης τους γονείς να δίνουν στα παιδιά τους εκπαιδευτικά και όχι βίαια βιντεοπαιχνίδια, να τα ενθαρρύνουν να παίζουν σε ομάδες και να ακολουθούν τους κανόνες των κατασκευαστών, όπως το να κάθονται σε μακρινή σχετικά απόσταση από την οθόνη και να μην παίζουν όταν νιώθουν κούραση.