Tirbouson: Φαγητό σαν της μαμάς

tirbouson-fagito-san-tis-mamas

ΤΕΤΑΡΤΗ, 10 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2010

Περπατώντας στην Κωνσταντινουπόλεως και καθώς απομακρυνόμουν από την βουή της κοσμοσυρροής στο Γκάζι, κάπου ανάμεσα σε εγκαταλελειμμένα κτήρια και παλιά καταστήματα, ξετρύπωσε στο δεξί μου χέρι, ένα Tirbouson.

Περπατώντας στην Κωνσταντινουπόλεως και καθώς απομακρυνόμουν από τη βουή της κοσμοσυρροής στο Γκάζι, κάπου ανάμεσα σε εγκαταλελειμμένα κτήρια, τα παλιά καταστήματα και το club Barba Δήμος της σειράς «Μίλα μου βρώμικα» (για όσους την έβλεπαν), ξετρύπωσε στο δεξί μου χέρι ένα Tirbouson. Όχι από αυτό που έρχεται στο μυαλό. Ένα άλλο, μοντέρνο και προσεγμένο. Είχε και αυλίτσα και ωραίο φαγητό, νόστιμο σαν της μαμάς.

Ο λόγος για το εστιατόριο, που καλά κρατεί και που Σάββατο βράδυ που το θυμηθήκαμε, με δυσκολία βρήκαμε ένα τραπέζι για δύο άτομα. Με την είσοδο, το μάτι μου έπεσε στο πρωτότυπο φωτιστικό, φτιαγμένο από διαφανή και πράσινα μπουκάλια, που στεκόταν μεγαλοπρεπές, πάνω από το κεφάλι μου. Τα τραπέζια του είναι κλασικά ταβερνείου, πολύ προσεγμένα και φροντισμένα.

Πρώτα από όλα, στο τραπέζι έρχονται τα ποτά. Έτσι λοιπόν, προσγειώθηκε και στο δικό μας, μια μπύρα weiss, δροσερή από το Ρέθυμνο, που ήταν το καλύτερο ξεκίνημα. Καλά διαβάσατε, από το Ρέθυμνο ήταν η weiss. Και πολύ νόστιμη μάλιστα.

Παίρνουμε τον κατάλογο και ξεκινάμε τη «μάχη». Πολλά τα καλούδια και ωραία τα πιάτα ημέρας. Για σαλάτα, ο ντάκος με την ξυνομυζήθρα ήταν πολύ νόστιμος και χορταστικός. Το ίδιο και το σαγανάκι της φέτας, παναρισμένο σε δύο σουσάμια και ραντισμένο με ούζο και μέλι. Όλα τα ελληνικά προϊόντα σε ένα πιάτο.

Συνεχίσαμε με κεφτεδάκια σε σάλτσα ντομάτας, δυόσμο και μανούρι που ήταν πεντανόστιμα. Αν τα συνδυάσετε και με τις φρέσκες τηγανιτές πατάτες του Tirbouson -καλύτερα χωρίς την συνοδευτική τους σάλτσα- είναι υπέροχα.

Η κολοκυθόπιτα με κόκκινη κολοκύθα και φέτα ήταν αρκετά καλή, ενώ το ριζότο λαχανικών είχε απίστευτη γεύση, αλλά είχε βράσει λίγο παραπάνω, χωρίς να χάνει όμως, καθόλου σε νοστιμιά. Τα μπιφτέκια του ήταν ζουμερότατα και όχι πολύ βαριά, όπως ακριβώς πρέπει.

Για το τέλος, η πανακότα με γλυκό τριαντάφυλλο φαινόταν πολύ καλή, αλλά δεν κατάφερα να τη δοκιμάσω ούτε για αστείο. Το χαμόγελο είχε φτάσει στα αυτιά μου, το στομάχι μου έκανε τα αδύνατα δυνατά για να χωνέψει και το πορτοφόλι μου κράτησε σχεδόν το ίδιο βάρος με πριν...

Πληροφορίες: Κωνσταντινουπόλεως 104, Κεραμεικός, 2103410107, τιμή 20-23 ευρώ.

ΒΑΛΙΑ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ