Πώς γεννήθηκαν τα φαγητά που έχουμε αγαπήσει;

mpergker-junk-food-burger
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 20 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2021

Ξέρετε πώς ανακαλύφθηκαν κάποια από τα αγαπημένα σας φαγητά; Ήρθε η ώρα να μάθετε κι ας έχουν περάσει… αιώνες από την ανακάλυψή τους.

Χάμπουργκερ
Είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την αμερικάνικη κουζίνα, αλλά η πρώτη δημιουργία του σύγχρονου χάμπουργκερ ήταν γερμανική. Το πιάτο αυτό με τον κιμά σε ρολό (brötchen) έφτασε στις ΗΠΑ από γερμανούς μετανάστες, οπότε δεν είναι δίκαιο να αποδίδεται η επινόησή του μόνο σε ένα άτομο. Μέχρι στιγμής, πάντως, τα εύσημα πηγαίνουν στους Charlie Nagreen από το Ουισκόνσιν, στον Louis Lassen από το Κονέκτικατ, στον Oscar Weber Bilby από την Οκλαχόμα και στους αδερφούς Mench από τη Νέα Υόρκη.

Τηγανητές πατάτες
Έχετε σκεφτεί ποτέ, όταν τρώτε μια τηγανητή πατάτα, ότι θα θέλατε να μπορούσατε να σφίξετε το χέρι αυτού που είχε την ιδέα και τη μαγείρεψε πρώτος; Τότε ίσως σας ενδιαφέρει να ξέρετε ότι οι ρίζες της τηγανητής πατάτας φτάνουν στο Βέλγιο του 17ου αιώνα, αλλά η ονομασία προέκυψε κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου οι στρατιώτες πίστευαν ότι οι τηγανητές πατάτες ήταν γαλλικές (french fries). Άλλη εκδοχή και πιο πιθανή αναφέρει ότι ο γάλλος σεφ του Τόμας Τζέφερσον τις έφτιαχνε… αλά γαλλικά για τον πρόεδρο και μέσα στο χρόνο πήραν την ονομασία «French».

Βάφλες
Παρ’ όλο που η λέξη «βάφλα» δεν εμφανίζεται στην αγγλική γλώσσα πριν τις αρχές του 18ου αιώνα, κάποιο είδος βάφλας εμφανίζεται στην Ευρώπη του 9ου αιώνα. Η συνταγή, βέβαια, τότε ήταν πολύ πιο απλή, αλλά και πάλι μαγειρευόταν σε σίδερο, όπως σήμερα. Το μείγμα με το αυγό άρχισε να χρησιμοποιείται από τον 14ο αιώνα και ενώ είναι πιο πιθανό να τις έφεραν οι προσκυνητές στις ΗΠΑ, ο Τόμας Τζέφερσον αναφέρεται συχνά ότι ξεκίνησε την «τρέλα» με την αμερικανική βάφλα. 

Μπάρμπεκιου
Οι Ινδιάνοι της Καραϊβικής φαίνεται πως σκέφτηκαν πρώτοι να δημιουργήσουν ένα ξύλινο πλαίσιο που ονόμασαν barbacoa, προκειμένου να μαγειρεύουν εκεί το φαγητό, αλλά και να αποθηκεύουν πράγματα ή να κοιμούνται. Στη συνέχεια, το υιοθέτησαν και οι Ισπανοί, ενώ προς το τέλος του 17ου αιώνα είχε ήδη μπει και στην αγγλική γλώσσα.

Κέτσαπ
Άγγλοι εξερευνητές ανακάλυψαν την kê-chiap στα ταξίδια τους στην Ασία και εξέλιξαν στο μέλλον τόσο την ίδια τη σάλτσα, όσο και την ονομασία της. Ξεκίνησε από ένα πικάντικο μείγμα με ψάρι, έπειτα έγινε καρύκευμα μανιταριού και τέλος η σάλτσα ντομάτας που ξέρουμε όλοι σήμερα.

Χοτ ντογκ
Τα χοιρινά λουκάνικα προέρχονται, ως γνωστόν, από τη Φρανκφούρτη της Γερμανίας, εξού και η ονομασία τους «λουκάνικα Φρανκφούρτης». Ο όρος hot dog μπορεί όμως να αναφέρεται στα σκυλιά-λουκάνικα ράτσας Ντάτσχουντ που κάποιος γερμανός χασάπης θεωρούσε ότι έμοιαζαν, αν και άλλη θεωρία λέει ότι εξελίχθηκαν κατά τα αμερικάνικα παιχνίδια μπέιζμπολ του 19ου αιώνα, καθώς το ψωμάκι αποτέλεσε ένα βολικό τρόπο να κρατά κανείς το λουκάνικο ενώ παρακολουθεί έναν αγώνα.

Πίτσα
Μια πολύ πρώιμη βερσιόν πίτσας ήταν η ελληνική πίτα, αν και η σημερινή πίτσα προέρχεται από τη Νάπολη της Ιταλίας, όπου κάποτε αποτελούσε πιάτο των χωρικών.

Σάντουιτς
Σύμφωνα με τις φήμες, το σάντουιτς γεννήθηκε όταν ένα μέλος της βρετανικής αριστοκρατίας του 18ου αιώνα, ο John Montagu, o 4ος Κόμης του Sandwich και δεινός χαρτοπαίκτης, ξεκίνησε να βάζει κρέας ανάμεσα σε δυο φέτες ψωμί για να μην λαδώνει τα χαρτιά όσο έπαιζε. Σύμφωνα, όμως, με τον βιογράφο του Montagu, Ν.Α.Μ Roger, το σνακ επινοήθηκε ώστε ο ίδιος να μπορεί να τρώει δουλεύοντας.

Σαλάτα του Καίσαρα
Από την ονομασία της, όλοι υποθέτουν ότι πίσω της κρύβεται ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας, η αλήθεια είναι, όμως, ότι ο Caesar Cardini, ένας ιταλός σεφ που μετανάστευσε στις Η.Π.Α. μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, είναι αυτός που την επινόησε. O Cardini και η οικογένειά του άνοιξαν ένα εστιατόριο στην Τιχουάνα του Μεξικού και σύμφωνα με την κόρη του, τη γιορτή της 4ης Ιουλίου 1924, το εστιατόριο φάνηκε να ξεμένει από προμήθειες, λόγω της μεγάλης προσέλευσης κόσμου. Τότε, με τα υλικά που του απέμειναν, ο Cardini έφτιαξε μια σαλάτα με ντρέσινγκ, η οποία έμεινε γνωστή μέχρι σήμερα ως η «σαλάτα του Καίσαρα» ή αλλιώς “Caesar’s Salad”.

Σούσι
Το σούσι είναι ένα πολύ παλιό πιάτο που θεωρείται ότι «ξεπήδησε» στην Ιαπωνία του 80υ αιώνα, ως μέσο συντήρησης του ψαριού σε ζυμωμένο ρύζι. Σε αντίθεση με το τι πιστεύει ο περισσότερος κόσμος, η ονομασία του δεν έχει καμία σχέση με το ψάρι, αλλά με το ρύζι με ξίδι.