Είναι «μαγικά» ακόμα και τώρα, στην Ελλάδα της κρίσης, να τριγυρνάς εκεί έξω και να απολαμβάνεις τις βόλτες σου στις ομορφιές αυτού του τόπου! Νιώθω τυχερός που τούτη η χώρα είναι ευλογημένη από τον Θεό και έχει ακόμα τη θέληση να μας χαρίζει απλόχερα τις γεύσεις της και τις μυρωδιές της.

Σε μια τέτοια βόλτα μου, έχοντας τη διάθεση να γευτώ κάτι καινούργιο και διαφορετικό από τον κόσμο του ελληνικού κρασιού, κάτι από τις νέες προσπάθειες των Ελλήνων παραγωγών, γνωστών και μη, είχα τη χαρά να δοκιμάσω δύο ετικέτες που με εξέπληξαν ευχάριστα.

Το πρώτο κρασί που δοκίμασα, είναι ένα «δροσιστικό», λευκό κρασί από την Κεφαλονιά από την τοπική ποικιλία του νησιού, Ρομπόλα. Η Ρομπόλα Κεφαλονιάς, Σαρρής 2012 προέρχεται από τον αμπελώνα Φαγιάς σε υψόμετρο 800 μέτρων, που βρίσκεται μέσα στη ζώνη της ονομασίας προέλευσης. Έχει χρώμα αχυροκίτρινο με πράσινες ανταύγειες, μέτριας έντασης μύτη με αρώματα από άνθη εσπεριδοειδών, άγουρο αχλάδι και πετρώματα. Στο στόμα είναι μέτριου βάρους, έντονου και υφάλμυρου χαρακτήρα με τονισμένη οξύτητα. Αρωματικά συναντάμε φλούδες εσπεριδοειδών και mineral στοιχεία. Έχει πολύ καλή λεμονάτη επίγευση, πίνεται στους 9 – 11ο C και συνοδεύει οστρακοειδή, μικρά ψάρια, λευκά κατσικίσια τυριά και παραδοσιακά ελληνικά πιάτα όπως γεμιστά και ντολμαδάκια. Επίσης αντέχει έντονες γεύσεις όπως το σκόρδο.

Το δεύτερο, είναι ένα ερυθρό κρασί από ένα παραγωγό γνωστό πλέον και ταυτισμένο με την καλύτερη, βραβευμένη με Χρυσό Μετάλλιο στο Διαγωνισμό Decanter Ρετσίνα, το Δάκρυ του Πεύκου. Το ερυθρό «Τέταρτη Διάσταση» του Στέλιου Κεχρή από τις ποικιλίες Merlot, Ξινόμαυρο και Cabernet Sauvignon, είναι ένα νόστιμο, εκφραστικό και πολύπλοκο κρασί, ακριβώς όπως δηλώνει και το όνομα που του έδωσε ο παραγωγός. Έχει παλαιώσει 18 μήνες σε δρύινα βαρέλια και 1 χρόνο στη φιάλη πριν κυκλοφορήσει.

Έχει χρώμα πορφυρό με ροζ ανταύγειες. Στη μύτη διακρίνουμε και τις τρεις ποικιλίες, με αρώματα κόκκινων φρούτων, ντομάτας, πράσινης πιπεριάς αλλά και αρώματα βανίλιας από το βαρέλι. Στο στόμα αρκετά γεμάτο με έντονες, βελούδινες όμως τανίνες, ζουμερή δομή και προσωπικότητα στην οποία το Ξινόμαυρο ξεχωρίζει λίγο περισσότερο από τις άλλες δύο ποικιλίες. Έχει μακριά και φρουτώδη επίγευση. Πίνεται στους 16 – 18ο C, συνοδεύει κρεατικά ψητά και μαγειρευτά, ακόμα και λίγο πικάντικα. Επίσης ταιριάζει με αλλαντικά έντονης γεύσης και παλαιωμένα κίτρινα τυριά. Και με τη διάθεση να το ταιριάξουμε με πιο παραδοσιακά πιάτα, εξαιρετικό είναι με γίγαντες πλακί, μελιτζάνες παπουτσάκια και μουσακά. Απολαύστε τα.

Από τον sommelier Γιώργο Λούκα

www.geniusingastronomy.gr

www.facebook.com/geniusingastronomy