Με μοναδική θέα στα βουνά της Εύβοιας και τοποθετημένο ακριβώς στην κορυφή ενός ψηλού βράχου πάνω από τη θάλασσα, το «Μπαλκόνι» μας κλείνει πονηρά το μάτι.

Αν και ο χειμώνας δεν ενδείκνυται για παραθαλάσσιες εξορμήσεις, η επίσκεψή μου στο «Μπαλκόνι» στο Κόκκινο Λιμανάκι, λίγο έξω από τη Ραφήνα, μου άλλαξε τα μυαλά για τα καλά. Όπως και να έχει, η θέα της θάλασσας, η ομορφιά των κατάλευκων από το χιόνι, βουνών της Εύβοιας και η ηρεμία του απέραντου γαλάζιου, φορτίζει τις μπαταρίες και ηρεμεί το μυαλό.

Μπήκα στο αυτοκίνητο και οδήγησα λίγο περισσότερο από το κανονικό για να φτάσω στο Κόκκινο Λιμανάκι. Η απόσταση δεν είναι και τόσο μεγάλη τελικά κι αν συνυπολογίσει κανείς την νοστιμιά των πιάτων που θα γευτεί και την τοποθεσία που θα απολαύσει, αξίζει τον κόπο 101%.

Φτάνοντας, η θέα σε καλοδέχεται και η τοποθεσία, ακριβώς στην κορυφή ενός ψηλού βράχου, πάνω από την παραλία της περιοχής, σε αποζημιώνει και παράλληλα, σε «ταξιδεύει».

Ο χώρος και η διακόσμηση, αν και δεν είχαν πλήρως αποφασίσει την προτίμησή τους ανάμεσα στο κυριλέ εστιατόριο και το «καθημερινό» στέκι, μας έκαναν να αισθανθούμε αμέσως πολύ άνετα και οικεία. Το service από την πρώτη κιόλας στιγμή, σε «σκλαβώνει» με την ευγένεια και την προθυμία του, ενώ τα τραπέζια ήταν στρωμένα με κολλαριστά λευκά τραπεζομάντηλα και θύμιζαν κάτι από εστιατόριο ξενοδοχείου.

Το μενού στο Μπαλκόνι κινείται σύμφωνα με τις μεσογειακές επιταγές, με αδυναμία όμως, στα ελληνικά πιάτα. Δυσκολεύεσαι να αποφασίσεις τι να πρωτοδιαλέξεις από τόσες επιλογές. Και είναι όλα τόσο ελκυστικά.

Στο τραπέζι μας έφτασαν για αρχή, πολύ νόστιμοι λουκουμάδες τυριών με sauce ντομάτας και βασιλικού. Αφράτοι και πρωτότυποι, «σφύριξαν» την έναρξη των «διαδικασιών». Η σαλάτα με τα ανάμεικτα λαχανικά και το ψητό μανούρι ήταν πολύ καλή και σε αρκετά χορταστική μερίδα.

Στη συνέχεια, τα strudel κοτόπουλου ήταν από τα καλύτερα πιάτα που δοκιμάσαμε και τα προετείνω ανεπιφύλακτα. Αν και θύμιζε περισσότερο spring roll παρά γερμανικό strudel, η γεύση του ήταν υπέροχη και η λευκή σάλτσα παρμεζάνας που το συνόδευε δεν άφηνε το κοτόπουλο να φανεί καθόλου στεγνό.

Για κυρίως, επιλέξαμε μία μπιστέκα (μεγάλο πλακουτσωτό μπιφτέκι) με sauce παρμεζάνας και πατάτες τηγανητές αλλά και linguini με σολομό, μπρόκολο και φρέσκια τομάτα. Στη μπιστέκα το λάδι ήταν λίγο υπερβολικό και ίσως, να μην χρειαζόταν και καθόλου. Στα μακαρόνια το μπρόκολο ταίριαζε υπέροχα και η κρέμα γάλακτος, αν και δεν αναφερόταν πουθενά στην περιγραφή του πιάτου, ταίριαζε ιδανικά.

Το γλυκό ήταν και το αποκορύφωμα του γεύματος, όχι μόνο σε σειρά αλλά και σε νοστιμιά. Σε ένα μεγάλο λευκό πιάτο έφτασε άψογα παρουσιασμένη, μία τάρτα µε µπισκότο φουντουκιού, mascarpone και πραλίνα. Η γεύση του ήταν υπέροχη. Θύμιζε πολύ cheese cake, αλλά και τούρτα σοκολάτα μαζί. Ήταν μεγαλούτσικο το κομμάτι και πολύ νόστιμο.

Όλες οι γεύσεις ήταν πολύ προσεγμένες και πρωτότυπες, ενώ κατά τη γνώμη μου, τα ορεκτικά ήταν ένα click πιο εμπνευσμένα από τα κυρίως.

Η γενικότερη φιλοσοφία του εστιατορίου είναι πολύ ενδιαφέρουσα και ίσως, με λίγη παραπάνω προσοχή στις λεπτομέρειες του ύφους να γίνει ακόμα καλύτερη. Οι τιμές του είναι απολύτως προσιτές και αναλογικά με την ποιότητα του φαγητού και την εξυπηρέτηση που προσφέρεται, απολύτως λογικές.

Πληροφορίες: Μπαλκόνι Café-Restaurant, Δημοκρατίας 100, Κόκκινο Λιμανάκι, Ραφήνα, 22940-75888, τιμή 20-25 ευρώ.

ΒΑΛΙΑ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ