Αν και πολύς ντόρος έχει γίνει για την ποιότητα των φυκιών μετά την πρόσφατη μεγάλη καταστροφή στην Ιαπωνία, τα θαλάσσια φύκια παρ’ όλα αυτά, από γκουρμέ υλικό εξεζητημένων σεφ και κινέζικων εστιατορίων, γίνονται σιγά-σιγά ένα από τα πιο διαδεδομένα και συνηθισμένα υλικά της παγκόσμιας κουζίνας.

Για τους περισσότερους από εμάς στον δυτικό κόσμο, η σχέση με τα φύκια περιορίζεται στο μπάνιο στη θάλασσα, αλλά για μια ολοένα και αυξανόμενη μερίδα των σεφ, τα φύκια αποτελούν ένα θεσπέσιο γκουρμέ υλικό μέσα στην κουζίνα. Σύμφωνα με στατιστικές της εφημερίδας Independent, επτά στα δέκα πρωτοκλασάτα εστιατόρια, όπως το Noma, σερβίρουν φύκια και τώρα γίνονται προσπάθειες να τα μάθει και ο απλός κόσμος.

Σε ασιατικές χώρες όπως την Ιαπωνία και την Κίνα, τα φύκια είναι ενταγμένα στο καθημερινό γεύμα για αιώνες και ετησίως καταναλώνονται πάνω από 170.000 τόνοι φυκιών. Καθόλου τυχαίο, αφού τα φύκια έχουν παρά πολλά θρεπτικά στοιχεία και είναι ιδανικά για όσους ακολουθούν μια χορτοφαγική δίαιτα.

Τα φύκια είναι ιδιαίτερα πλούσια σε πρωτεΐνες, βιταμίνες και μεταλλικά στοιχεία ενώ είναι χαμηλά σε λίπος. Περιέχουν περισσότερες φυτικές ίνες από τις μπανάνες και τα δαμάσκηνα, περισσότερο ασβέστιο από το τυρί και πιο πολύ σίδηρο από το μοσχαρίσιο κρέας, ενώ η κατανάλωσή τους μειώνει τόσο την χοληστερίνη όσο και την πίεση.

Αν και οι περισσότεροι θα είναι εξοικειωμένοι με τα φύκια από τα κινέζικα εστιατόρια, κάποιοι σεφ προσπαθούν να γίνουν πιο δημιουργικοί. Ο Heston Blumenthal του βραβευμένου με αστέρι Michelin Fat Duck Restaurant της Αγγλίας, από τους πρώτους θερμούς υποστηρικτές των φυκιών, δημιούργησε μια κρεατόπιτα με ale και φύκια για την αλυσίδα αγγλικών σούπερ μάρκετ Waitrose η οποία είναι best seller. Αντίστοιχα, στο «Greenhouse» του Λονδίνου το ορεκτικό από φρέσκο καβούρι και αχινούς συνοδεύεται από ζελέ φυκιών, ενώ στο «L’Enclume» στο Cumbria της βορειοδυτικής Αγγλίας, τα φύκια σερβίρονται με ψητό κουνουπίδι, αχιβάδες και στρείδια ως κυρίως πιάτο.

Η παγκόσμια ζήτηση για φύκια είναι τεράστια και μόνο για την ποικιλία nori, η αξία των συναλλαγών εκτιμάται πάνω από το ένα δισεκατομμύριο δολάρια περίπου. Στην Ευρώπη η αγορά είναι σχετικά μικρή, μόλις 100 τόνοι ετησίως, με το ένα τρίτο να καταναλώνεται στην Γαλλία, αλλά όπως δήλωσε στην Independent ο εστιάτορας Aldo Zilli «Μπορεί να έχει κακό όνομα γιατί είναι αγριόχορτο, αλλά είναι υποτιμημένο και πάρα πολύ χρήσιμο».