Η γεύση της... πτήσης: το φαγητό στο αεροπλάνο

i-geusi-tis-ptisis-to-fagito-sto-aeroplano

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 15 ΙΟΥΛΙΟΥ 2011

Γιατί είναι τόσο δύσκολο για τις αεροπορικές εταιρείες να προσφέρουν φαγητό στις πτήσεις τους που… να τρώγεται;

Το φαγητό που σερβίρεται στα αεροπλάνα αποτελεί μια ολότελα ξεχωριστή κατηγορία. Στην τιμή του αεροπορικού εισιτηρίου συμπεριλαμβάνεται συνήθως ένα γεύμα, το οποίο συχνά αποτελεί αντικείμενο χλευασμού από κωμικούς και απλό κόσμο. Γιατί άραγε είναι τόσο δύσκολο να σερβιριστεί ένα γεύμα που να θυμίζει, έστω και σε μικρό βαθμό, αυτό που φέρεται να είναι;

Ο γνωστός σεφ Heston Blumenthal δεν κατάφερε πάντως να βελτιώσει το φαγητό των βρετανικών αερογραμμών. Τα κύρια προβλήματα είναι το κόστος και ο όγκος του φαγητού που απαιτείται. Η Gate Gourmet, η μεγαλύτερη ανεξάρτητη εταιρεία catering που δραστηριοποιείται στο χώρο των αερογραμμών, παράγει περίπου 685.000 γεύματα την ημέρα. Ως συνέπεια αυτής της κατάστασης, αρκετές αερογραμμές εισάγουν τα γεύματά τους από τρίτες χώρες, χωρίς να έχουν εγγυήσεις αναφορικά με τη γεύση και ποιότητά τους. Εκτός από άνοστα λοιπόν, τα γεύματα αυτά είναι και αντιοικολογικά!

«Αυτό που με σοκάρει σχετικά με το φαγητό στο αεροπλάνο, είναι ότι “ταξιδεύει” σε όλο τον κόσμο για να σερβιριστεί σε άλλα αεροπλάνα», λέει ο Lawrence Keogh, υπεύθυνος της εταιρείας «Roast». «Έχω δει έναν καταψύκτη στο μέγεθος ενός γηπέδου ποδοσφαίρου, με παλέτες όπου συσσωρεύονταν κουτιά με κρέας με τσίλι και κάρι, που παρασκευάστηκαν στη Φρανκφούρτη και έφτασαν στο Λονδίνο για να σερβιριστούν σε ένα άλλο αεροπλάνο που θα πέταγε για Σαν Φρανσίσκο»!

Σε ελάχιστες περιπτώσεις, τα προβλήματα αυτά σχεδόν εξαφανίζονται: Το γεύμα στη business class της πτήσης Λονδίνο-Νεα Υόρκη της British Airways, αλλάζει ανάλογα με τις εποχές και περιλαμβάνει διαλεχτά, φρέσκα υλικά. Ο σεφ Lawrence Keogh της εταιρείας «Roast» που έχει αναλάβει το σχεδιασμό αυτών των γευμάτων έχει όμως να ετοιμάσει μονάχα 64 γεύματα την ημέρα. Σε μεγαλύτερη κλίμακα τα πράγματα δυσκολεύουν, όπως παραδέχεται, αλλά δεν είναι και ακατόρθωτο.

Ακόμη κι αν όμως ξεπεραστεί το πρόβλημα του κόστους των γευμάτων, πρέπει να αναλογιστούμε και το περιβάλλον στο οποίο σερβίρεται το γεύμα: Μέσα σε μια αλουμινένια καμπίνα στα 30.000 πόδια, στην οποία συχνά ο χώρος που έχει ο επιβάτης στη διάθεσή του, δεν επιτρέπει να τεντώσει καν τα χέρια του. Η εμπειρία συνολικά δεν θα μπορούσε λοιπόν να πλησιάσει αυτή ενός κανονικού γεύματος, υπό κανονικές συνθήκες.

Ο καθηγητής ιστορίας Guillaume de Syon του Albright College των ΗΠΑ με την έρευνα σχετικά με την ιστορία του φαγητού που σερβίρεται στις πτήσεις, έδωσε μια επιστημονική εξήγηση στο θέμα: Το υψόμετρο και οι συνθήκες πίεσης που επικρατούν στο αεροπλάνο, αλλοιώνουν την αίσθηση της γεύσης, ώστε όλα να έχουν πιο στεγνή και ήπια γεύση. Ίσως λοιπόν αντί να ψάχνουμε τρόπους να βελτιώσουμε τα γεύματα στο αέρα, καλύτερο είναι να αποδεχτούμε ότι δεν πρόκειται να γευτούμε ποτέ έναν νόστιμο μουσακά ή μια φρέσκια σαλάτα σε αεροπλάνο. Οπότε υπομονή μέχρι να βγούμε από αυτό και να φάμε σε ένα καλό εστιατόριο.