Εμείς μπορεί να νομίζουμε ότι τα αγαπημένα μας πιάτα προέκυψαν έπειτα από μακρόχρονη διαδικασία έμπνευσης και πειραματισμού, στην πραγματικότητα, όμως, κάποια από αυτά είναι αποτέλεσμα…ατυχήματος ή αυθορμητισμού.

Το πάθος των περισσότερων σεφ είναι να δημιουργήσουν ένα πιάτο που είναι στ’ αλήθεια εμπνευσμένο, πρωτότυπο και ταυτόχρονα έχει ανταπόκριση στον κόσμο. Το περίεργο είναι ότι αυτό μπορεί να συμβεί χωρίς να σπαταλήσουν ώρες στην κουζίνα συνδυάζοντας γεύσεις, αλλά μετά από ατύχημα ή καταστάσεις που ποτέ δεν περίμεναν ότι θα «γεννούσαν» ένα πιάτο.

Τοπικές σπεσιαλιτέ όπως οι Κρέπες Suzette και η Tarte Tatin κατάφεραν να αποκτήσουν διεθνή φήμη, ενώ άλλα φαγητά δημιούργησαν μια εντελώς νέα κατηγορία και παρ’ όλο που κάποια από τα παρακάτω έγιναν πιο δημοφιλή από άλλα, όλα κατάφεραν να συγκλονίσουν γευστικά πολύ κόσμο εκεί έξω. 

Tarte Tatin
Η Tarte Tatin είναι μια… αναποδογυρισμένη τάρτα στην οποία τα φρούτα (συνήθως μήλα) καραμελώνονται με βούτυρο και ζάχαρη πριν ψηθεί όλο το γλυκό. Προέκυψε κατά λάθος το 1880 από την Stephanie Tatin, ιδιοκτήτρια του Ξενοδοχείου Tatin στη Γαλλία, κι ενώ η ακριβής ιστορία δεν είναι γνωστή με λεπτομέρειες, πιστεύεται ότι μια μέρα η Stephanie παραέψησε τα μήλα που ήθελε να χρησιμοποιήσει για τη μηλόπιτά της κι επειδή δεν ήθελε να τα πετάξει, πρόσθεσε τη βάση του γλυκού πάνω τους, αναποδογύρισε την τάρτα καθώς την έβγαζε από το φούρνο και… εγένετο η Tarte Tatin. Σύντομα, η τάρτα μπήκε στα μενού και ο γάλλος συγγραφέας γαστρονομίας Curnonsky τη βάφτισε όπως την ξέρουμε σήμερα.

Σάλτσα Worcestershire
Μια δημιουργία του 1930 που αποδίδεται στον John Wheeley Lea (παρασκευαστής σαλτσών) και τον William Henry Perrins (χημικός), η σάλτσα Worcestershire ξεκίνησε ως μια αποτυχία των παραπάνω. Αφού τους ζητήθηκε να δημιουργήσουν μια σάλτσα, οι δυο τους κατέληξαν σε αυτό που ξέρουμε σήμερα ως σάλτσα Worcestershire, η αρχική της γεύση, όμως, δεν άρεσε ιδιαίτερα σε κανέναν από τους δύο. Έτσι, την αποθήκευσαν για μερικά χρόνια, ξεχνώντας τη, μέχρι που τη δοκίμασαν ξανά, για να τη βρουν πολύ πιο ευχάριστη από παλιά. Κι από τότε η σάλτσα έχει γίνει ανάρπαστη.

Crepes Suzette
Γαλλικό επιδόρπιο που αποτελείται από κρέπα με βούτυρο Suzette, δηλαδή σάλτσα καραμελωμένης ζάχαρης και βουτύρου, με χυμό μανταρινιού ή πορτοκαλιού, ξύσμα και Grand Marnier, που σερβίρεται φλαμπέ, οι Crepes Suzette έχουν ιστορία που μας πάει πίσω στο 1895. Αν και η προέλευση αυτού του πιάτου δεν είναι ξεκάθαρη, θεωρείται ότι στο Café de Paris στο Monte Carlo, ο 14χρονος σερβιτόρος Henri Charpentier σέρβιρε τον Πρίγκιπα της Ουαλίας όταν έκαψε τη ζάχαρη και το βούτυρο ετοιμάζοντας τις κρέπες. Στον Πρίγκιπα, όμως, άρεσε το αποτέλεσμα και θέλησε μάλιστα να ονομάσει τις κρέπες Suzette από το όνομα της γυναίκας που τον συντρόφευε. Αν και υπάρχουν διάφορες ιστορίες που διεκδικούν τη γέννηση της Κρέπας Suzette, αυτή φαίνεται να είναι η πιο διαδεδομένη.

Γιαούρτι
Η προέλευση του γιαουρτιού κρύβει αδιαμφισβήτητα μυστήριο γύρω του, παρ’ όλ’ αυτά η δημιουργία του μάλλον ήταν περισσότερο ένα ατύχημα της φύσης, που συνέβη όταν το γάλα άρχισε να μεταφέρεται. Καθώς τοποθετούνταν σε σακιά από κατσικόδερμα, ο συνδυασμό του γάλακτος με τα βακτήρια από τα σακιά έκανε το γάλα να πήζει, οδηγώντας στη διαδικασία από την οποία προκύπτει το γιαούρτι.

Σάντουιτς
Ένα από τα πιο δημοφιλή σνακ του κόσμου, όσο κι αν σας φαίνεται περίεργο, ήταν μια…έμπνευση της στιγμής. Μια από τις θεωρίες που επικρατούν είναι ότι ο John Montagu, ο 4ος Κόμης του Σάντουιτς (ιστορική πόλη στη νοτιοανατολική Αγγλία) ζήτησε από τον υπηρέτη του να του φέρει ένα κομμάτι κρέας ανάμεσα σε 2 φέτες ψωμί, καθώς έπαιζε ένα παιχνίδι με τράπουλα. Λέγεται ότι ο Κόμης θεώρησε την ιδέα αυτή ως έναν πολύ καλό τρόπο να φάει ένα πλήρες γεύμα, χωρίς να καθίσει επίσημα για να δειπνήσει και μάλλον έβγαλε από τον κόπο εκατομμύρια ανθρώπους με αυτή του την ιδέα.

Σαμπάνια
Είναι ευρέως γνωστό ότι ο γάλλος καλόγερος Dom Pérignon δημιούργησε τη σαμπάνια το 1697, στην πραγματικότητα, όμως, το αλκοολούχο αυτό ποτό δημιουργήθηκε προτού γίνει διάσημο από τον Pérignon. Λέγεται ότι παρ’ όλο που η σαμπάνια παράχθηκε στην ομώνυμη περιοχή της Γαλλίας, ένας βρετανός γιατρός, ο Christopher Merret, επινόησε το concept της σαμπάνιας τη δεκαετία του 1660, θεωρώντας ότι προσθέτοντας ζάχαρη στο κρασί και εμφιαλώνοντάς το θα οδηγούσε σε δεύτερη ζύμωση. Στην υγειά του λοιπόν!

Κορν φλέικς
Τα δημοφιλή δημητριακά του πρωινού ήταν στην ουσία μια έκπληξη για τον Dr. John Harvey Kellogg που τα ανακάλυψε το 1895. Ο Kellogg λέγεται ότι σύστηνε στους ασθενείς του να ακολουθούν μια διατροφή με λαχανικά, ενώ ο ίδιος πειραματιζόταν με τροφές, έτσι ώστε να βρει γεύματα που θα τους ευνοούσαν. Κι όταν μια μέρα ξέχασε έξω ένα πιάτο με μαγειρεμένο σιτάρι, ο Kellogg και ο αδερφός του το άφησαν να μπαγιατέψει πριν το επεξεργαστούν στους κυλίνδρους. Οι αδερφοί ξαφνιάστηκαν από την τραγανή νιφάδα που προέκυψε και άρχισαν να φτιάχνουν δημητριακά για τους ασθενείς, δημιουργώντας τη δική τους πατέντα που υπάρχει ακόμα και σήμερα.