Με τρουφομακαρονάδες, πηλιορείτικη μουσική παράδοση, οριεντάλ χορό και πολλές εκπλήξεις που κρατούνται επτασφράγιστο μυστικό, πραγματοποιείται η 2η Γιορτή Μανιταριού Τρούφας στις 27 και28 Αυγούστου στην Αργαλαστή Πηλίου.

Με τρουφομακαρονάδες, πηλιορείτικη μουσική παράδοση, οριεντάλ χορό και πολλές εκπλήξεις που κρατούνται επτασφράγιστο μυστικό, πραγματοποιείται η 2η Γιορτή Μανιταριού Τρούφας στις 27 και28 Αυγούστου στην Αργαλαστή Πηλίου.

Στόχος της γιορτής είναι να γνωρίσει το κοινό τις ιδιότητες της τρούφας και να γευτεί τη μοναδική του νοστιμιά, όπως τόνισε στο ΑΠΕ ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Ανάπτυξης Πηλίου, Στέργιος Παπαϊωάννου.

Κατά τη διάρκεια της γιορτής, οι παρευρισκόμενοι θα έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν εισηγήσεις σχετικές με την «τροφή των βασιλιάδων», όπως είναι η ακριβής μετάφραση της λατινικής λέξης. Πιο συγκεκριμένα, οι διαλέξεις θα επικεντρωθούν σε θέματα όπως είναι η καλλιέργεια, η συλλογή και η εμπορία τρούφας.

Παράλληλα, ο σεφ Παναγιώτης Ιωαννίδης θα προσφέρει σπεσιαλιτέ με βάση την τρούφα ενώ θα πωλούνται μανιτάρια τρούφας και άλλα είδη. Παράλληλα, θα πραγματοποιηθεί γευσιγνωσία κρασιού, που θα προσφέρουν οι παραγωγοί της περιοχής Δημήτρης Μυλωνάς, Δημήτρης Πατιστής και Νικόλαος Ρακής.

Το μανιτάρι με τα πολλά ονόματα

«Τροφή των θεών», «κόρες της γης», «χαβιάρι της καλλιέργειας», «θαύμα της φύσης», «μαύρο διαμάντι της κουζίνας» και «σκόρδο των πλουσίων», είναι μερικές χαρακτηριστικές ονομασίες που αποδόθηκαν κατά καιρούς στην τρούφα. Αρχικά, η τρούφα ήταν προνόμιο μόνο της γαλλικής κουζίνας που συνόδευε εκλεκτά φαγητά, ενώ στη συνέχεια την υιοθέτησαν και οι υπόλοιπες διεθνείς κουζίνες.

Η τρούφα αποτελεί ένα από τα πιο σπάνια, αλλά και περιζήτητα είδη μανιταριών, με την τιμή της να ανέρχεται έως και τα 8.000 δολάρια/κιλό. Αναπτύσσεται υπόγεια, σε βάθος 6-15 εκ., συνήθως κοντά στις ρίζες συγκεκριμένων δένδρων όπως ο κέδρος, η φουντουκιά, η βελανιδιά, η ελιά και άλλα.

Η υπόγεια ανάπτυξή της πιθανόν να οφείλεται στην προσπάθεια προφύλαξης από διάφορα φυσικά φαινόμενα, όπως πυρκαγιά, ξηρασία, παγετός.

Όσον αφορά το σχήμα της, αυτό καθορίζεται κυρίως από το είδος του εδάφους που αναπτύσσεται. Το σχήμα της είναι περίπου στρογγυλό, με ακανόνιστη μορφή και διαστάσεις μπιζελιού- ενίοτε και πορτοκαλιού- έχει χρώμα από σκούρο γκρι μέχρι μαύρο και λευκό και βάρος από μερικά γραμμάρια έως και 2 κιλά.

Στην τρούφα αποδίδονται και θεραπευτικές δράσεις. Λέγεται ότι έχει δράση κατά των μυϊκών και αρθριτικών πόνων λόγω του καλίου που περιέχει και των υψηλών επιπέδων χοληστερίνης λόγω του παντοθενικού οξέος της. Σύμφωνα με τις πρώτες αναφορές (17-16ο αι. π.Χ), οι Σουμέριοι τη χρησιμοποιούσαν σε συνδυασμό με όσπρια και δημητριακά, ενώ στην αρχαία Ελλάδα, την ονόμαζαν ύδνον ή κεραύνια, θεωρώντας ότι προκύπτει από τους κεραυνούς του Δία στη γη.

Οι χώρες που ασχολούνται με την παραγωγή τρούφας είναι η Ιταλία, η Γαλλία και η Ισπανία, ενώ τα τελευταία χρόνια η Νέα Ζηλανδία, η Τασμανία, το Μαρόκο, το Ιράν, η Αυστραλία, οι ΗΠΑ, η Κύπρος και η Ελλάδα.

Πιο συγκεκριμένα, στη χώρα μας ευνοείται η καλλιέργεια της καλοκαιρινής τρούφας (tuber) σε ελαιόδεντρα, λόγω των ιδιαίτερων κλιματολογικών και εδαφολογικών συνθηκών. Το Πήλιο, το Κιλκίς, η Κοζάνη και η Χαλκιδική κάνουν δειλά τις πρώτες παραγωγικές τους προσπάθειες.

Η σημερινή ζήτηση της τρούφας είναι πέντε φορές μεγαλύτερη από την παραγωγή, αν και το βασικό μέλημα των παραγωγών θα έπρεπε να είναι «λιγότερη ποσότητα, καλύτερη ποιότητα».