Στο Sendai της Ιαπωνίας, πάντως, η γλώσσα μοσχαριού κάνει θραύση παίρνοντας τον τίτλο της πρωτεύουσας αυτού του πιάτου.

Η δοκιμή μοσχαρίσιου κρέατος στην Ιαπωνία είναι ανάμεσα στις προτεραιότητες πολλών επισκεπτών της χώρας, με το μοσχάρι Wagyu, Kobe, yakiniku και Matsusaka να τριγυρίζουν στο μυαλό τους από τη στιγμή που βγαίνουν από το αεροπλάνο. Μια άλλη εκδοχή, όμως, του μοσχαρίσιου κρέατος συχνά απουσιάζει από τις γευστικές επιθυμίες των τουριστών της Δύσης κι αυτή είναι η γλώσσα του μοσχαριού, σύμφωνα με δημοσίευμα του cnn.com.

Παρ’ όλο, βέβαια, που παρατηρείται αύξηση της κατανάλωση μοσχαριού από τη μύτη ως την ουρά στους trendy δυτικούς κύκλους, η μοσχαρίσια γλώσσα δεν μπαίνει εύκολα στο πιάτο ενός τουρίστα.

Οι λάτρεις αυτού του πιάτου, από την άλλη, διατείνονται ότι αν καταφέρει κάποιος και περάσει το ψυχολογικό κομμάτι του να φάει γλώσσα, θα «κολλήσει».

Η γενέτειρα του gyutan
Αν και το gyutan είναι διαθέσιμο σε εστιατόρια yakiniku (ψησταριές) σε όλη την Ιαπωνία, στο Sendai, που είναι η μεγαλύτερη πόλη στη βόρεια περιοχή Tohoku της Ιαπωνίας, είναι το μέρος όπου θα βρείτε τη μεγαλύτερη συγκέντρωση εστιατορίων που εξειδικεύονται σε αυτό. Σε κάθε γωνιά στο κέντρο της πόλης του 1 εκατομμυρίου κατοίκων θα βρείτε κι από ένα εστιατόριο να διαφημίζει τη δική του… γλώσσα, ή αλλιώς gyutan, όπου gyu σημαίνει αγελάδα και tan αναφέρεται στην αγγλική λέξη tongue που σημαίνει γλώσσα.

Ένα αυθεντικό εστιατόριο στο Sendai για αυτού του είδους το έδεσμα είναι το Aji Tasuke, που ιδρύθηκε το 1948 από τον Keishiro Sano, ο οποίος συνάντησε το 1935 στο Τόκιο έναν γάλλο σεφ που μαγείρευε ζωμό μοσχαρίσιας γλώσσας και εμπνεύστηκε. Ο ίδιος, βέβαια, την ετοίμασε διαφορετικά, ώστε να ταιριάζει στα ιαπωνικά γούστα και όταν μετά τον Β’ Παγκόσμιο επέστρεψε βόρεια και άνοιξε εστιατόριο στο Sendai, λόγω της έλλειψης τροφίμων άρχισε να σερβίρει το πιάτο αυτό, όπως και σούπα ουράς –στην Ιαπωνία, άλλωστε, φημίζονται για το ότι δεν αφήνουν κανένα μέρος του ζώου που σφάζουν να πάει χαμένο. Σήμερα ο ίδιος δεν βρίσκεται εν ζωή, το εστιατόριο, όμως, υπάρχει και διευθύνεται από τον γιό του, αλλά ο ανταγωνισμός πλέον είναι μεγάλος.

Τι γεύση έχει αυτό το περίεργο κρέας;
Τα κομμάτια γλώσσας ψήνονται στα κάρβουνα και το αποτέλεσμα μοιάζει ζουμερό, με το λίπος να χύνεται κατά τη διάρκεια του ψησίματος. Έπειτα πασπαλίζουν αλάτι για να δώσουν ένταση στη γεύση του. Η υφή του, αν και αποτελεί ένα πιο σκληρό κομμάτι κρέατος από τα συνηθισμένα, δεν προκαλεί κόπο για να το μασήσει κάποιος, όπως ίσως φαντάζονται μερικοί.

Μπορεί κάποιος να παραγγείλει τη γλώσσα a la carte, αν και οι περισσότεροι συνιστούν το set menu που περιλαμβάνει και ένα μπολ σούπας από ουρά μοσχαριού και συνοδευτικό mugi gohan (γιαπωνέζικο ρύζι με κριθάρι) με 1.600 yen (14 ευρώ). Στα περισσότερα εστιατόρια της Ιαπωνίας, μάλιστα, οι γλώσσες εισάγονται από τις Η.Π.Α., καθώς θεωρείται ότι είναι πιο πλούσιες στη γεύση από αυτές που προέρχονται από την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, λόγω του ότι τα μοσχάρια στις Η.Π.Α ταΐζονται με καλαμπόκι και είναι πιο τρυφερά.

Πώς θα σας φαινόταν, λοιπόν, ένα πιάτο μοσχαρίσιας γλώσσας στο μενού; Θα ήσασταν πρόθυμοι να το δοκιμάσετε;