Λένε πως στις συναυλίες, όταν το χτύπημα της «μπότας» από τα τύμπανα το αισθανθείς στο στομάχι, τότε ο ήχος αναμένεται πολύ καλός. Και αυτό ήταν μόνο η αρχή στη χθεσινή συναυλία των Accept στο Fuzz.

Αλλά ας πάρουμε την ιστορία από την αρχή. Η ώρα είναι 8.30 και ο κόσμος έχει μαζευτεί απέξω από το Fuzz Club στον Ταύρο πανέτοιμος να «χτυπηθεί» στους ρυθμούς που προστάζουν οι Accept και οι Marauder. Οι περισσότεροι που έχουν μια… προϋπηρεσία στις συναυλίες τέτοιου είδους, θα μπορούσαν να πουν ότι όταν οι πόρτες δεν άνοιξαν την ώρα που είχαν πει οι διοργανωτές, ο κόσμος άρχισε να «αναβιώνει» κακές εμπειρίες του παρελθόντος.

Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς η χθεσινοβραδινή διοργάνωση ήταν, τουλάχιστον σε προσωπικό επίπεδο μιλώ, μία από τις καλύτερες διοργανώσεις που έχουν γνωρίσει ποτέ οι Έλληνες οπαδοί του metal.

Οι πόρτες άνοιξαν λίγο πριν τις 9 και οι Έλληνες «πατέρες» του metal, άλλοτε επικού και άλλοτε πάλι κλασικού, Marauder, ανεβαίνουν στη σκηνή έτοιμοι να ικανοποιήσουν και τους πιο δύσπιστους για μια ακόμα φορά.

Για περίπου μία ώρα έπαιζαν ασταμάτητα κομμάτια καινούργια και παλιά, χωρίς να αφήσουν έξω το θρυλικό «1821», που αν και έχουν περάσει σχεδόν 12 χρόνια από την κυκλοφορία του, παραμένει ένα άριστο δείγμα επαγγελματικής δουλειάς. Ο πρωτεργάτης Γιώργος Σοφρωνάς με τον έτερο «ένοχο» στις κιθάρες, Αντρέα Τσαούση και την υπόλοιπη ομάδα του απέδειξαν πολύ απλά ότι τα 25 χρόνια εμπειρίας και δουλειάς ανταμείβονται με ένα τεράστιο και παρατεταμένο χειροκρότημα.

Η ώρα πέρασε «απειλητικά» ευχάριστα και στη σκηνή του Fuzz ανέβηκαν οι «γερόλυκοι» του metal και πολυαναμενόμενοι Accept. Παλιοί γνώριμοι του ελληνικού κοινού ήταν η ζωντανή απόδειξη ότι τελικά «η μουσική χρόνια δεν κοιτά». Ως άλλοι … winners, οι Γερμανοί ικανοποίησαν ακούραστοι για 2 ώρες στο έπακρο όλους όσοοι είχαμε την τύχη, για μία ακόμα φορά να χαρούμε αυτή τα μπάντα επί σκηνής. Συγκλονιστικές ερμηνείες με κέφι αμείωτο και φρεσκάδα, που θα ζήλευαν πολλοί. 44 χρόνια (συνολικά) παρουσίας στην παγκόσμια metal σκηνή εξάλλου δεν είναι και λίγα. Όλα, στο τέλος, είναι θέμα διάθεσης.

Σε μία λοιπόν άρτια και πολύ ευχάριστη βραδιά, με μία οργάνωση πανέτοιμη και ικανή να αντιμετωπίσει τα πάντα, δεν πρόκειται καν να αναλωθώ σε playlist και στιγμές συγκεκριμένες, γιατί η διάθεση και η ατμόσφαιρα που αποκόμισαν όλοι τελικά ήταν αυτή που θα πρέπει να έχει κάθε metal συναυλία, στο εξής. Με απλά λόγια ήταν μία υπέροχη βραδιά.

Σόφη Ζιώγου