Σήμερα γιορτάζουν οι γυναίκες που αποτελούν και την μεγάλη πλειοψηφία του αναγνωστικού κοινού. Όμως η κριτική βιβλίου παραμένει ένα «ανδρικό οχυρό» τουλάχιστον στα μεγάλα έντυπα του εξωτερικού που «δίνουν τον τόνο» παγκοσμίως, ανεβοκατεβάζοντας συγγραφείς και μυθιστορήματα.

Αυτό αποδεικνύει μια νέα έρευνα από τoν αμερικανικού οργανισμού Vida που δραστηριοποιείται σε θέματα γυναικείας εκπροσώπησης στον λογοτεχνικό τομέα.

Oι υπεύθυνοι της έρευνας επικεντρώθηκαν σε στοιχεία των τελευταίων τριών χρόνων. Οι άντρες συγγραφείς και οι άντρες κριτικοί λογοτεχνίας συνεχίζουν να κυριαρχούν σε ένα μεγάλο μέρος της λογοτεχνικής σκηνής. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν το London Review of Books, το Times Literary Supplement και το New Yorker.

Στο London Review of Books μόνο το 24% ήταν γυναίκες κριτικοί. Από τα βιβλία που παρουσιάστηκαν μόνο το 27% γράφτηκαν από γυναίκες συγγραφείς. Στο New Yorker Review of Books το 16% ήταν γυναίκες-κριτικοί ενώ το 22% από τα βιβλία που παρουσιάστηκαν, ανήκαν σε γυναίκες συγγραφείς. Στο Times Literary Supplement τo 30% ήταν γυναίκες κριτικοί και το 25% των βιβλίων που παρουσιάστηκαν γράφτηκαν από γυναίκες συγγραφείς.

H μυθιστοριογράφος Jenny Turner, η οποία δραστηριοποιείται και ως κριτικός, σε δηλώσεις της στον Guardian παραδέχτηκε ότι τα αποτελέσματα της έρευνας είναι απογοητευτικά. «Φυσικά και το έχω παρατηρήσει. Φυσικά και πιστεύω ότι είναι κακό. Και ναι, έχω σκεφτεί πάρα πολύ για το πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί, αλλά το πρόβλημα είναι ταυτόχρονα λεπτό και έχει βαθιές ρίζες. Επομένως είναι δύσκολο να το κατανοήσεις με τις συνηθισμένες μεθόδους. Ρώτα τους εκδότες και θα σου πουν, επανειλημμένα, πως λατρεύουν να έχουν γυναίκες να δουλεύουν για αυτούς αλλά το πρόβλημα είναι ότι οι γυναίκες δεν παρουσιάζονται μπροστά τους. Ή ότι η δουλειά των λίγων γυναικών που ασχολούνται με αυτό τον χώρο δεν είναι αρκετά καλή…Αυτό που συμβαίνει είναι ότι ο σεξιμός είναι υπόγειος, οπότε οι εκδότες δεν αντιλαμβάνονται καθόλου πόσο αποθαρρυντικοί είναι για τις γυναίκες. Το χειρότερο είναι ότι οι γυναίκες συγγραφείς δεν συνειδητοποιούν καν ότι πέφτουν θύματα διακρίσεων-απλώς σκέφτονται ότι πρέπει να είναι αλήθεια, δεν είναι καλές και όλα τα παρόμοια, οπότε παραιτούνται από την προσπάθεια».