Πέθανε σε ηλικία 97 ετών η μεγάλη ελληνίστρια και ακαδημαϊκός Ζακλίν ντε Ρομιγί.

Πέθανε σε ηλικία 97 ετών η μεγάλη ελληνίστρια και ακαδημαϊκός Ζακλίν ντε Ρομιγύ, η οποία υπήρξε η πρώτη γυναίκα καθηγήτρια του College de France. Η Ζακλίν ντε Ρομιγύ, γνωστή για τις μελέτες της στο χώρο του αρχαιοελληνικού πολιτισμού, έγραψε σε διάστημα άνω των 60 ετών, πολλά έργα. Το 1988 έγινε η δεύτερη εκλεγμένη γυναίκα μέλος της γαλλικής Ακαδημίας, μετά την Μαργκερίτ Γιουρσενάρ. Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών έλαβε την ελληνική υπηκοότητα το 1995 και ανακηρύχθηκε πρέσβειρα του ελληνισμού το 2000.

«Είναι μια μεγάλη απώλεια για τη χώρα μας. Ήταν μια γυναίκα που αφιέρωσε όλη τη ζωή της στην ελληνική γλώσσα και τον ελληνικό πολιτισμό γιατί θεωρούσε ότι ήταν μια εκπαίδευση στην κατανόηση της ελευθερίας του ατόμου, στην προσήλωση στη δημοκρατία», δήλωσε η Ελέν Καρέρ ντ' Ανκός, ισόβια γραμματέας της Γαλλικής Ακαδημίας.

«Η Ζακλίν ντε Ρομιγύ υπήρξε μεγάλη Γαλλίδα ακαδημαϊκός, μορφή του εκπαιδευτικού κινήματος στην Ευρώπη και πνευματικός φάρος για όλους μας. Ο ελληνισμός έχασε μια μεγάλη φίλη και μια σταθερή σύμμαχο στις προσπάθειες για την προώθηση της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού», δήλωσε η υπουργός Παιδείας, Άννα Διαμαντοπούλου.

Τη βαθιά θλίψη και οδύνη της για το θάνατο της ακάματης ελληνίστριας και ακαδημαϊκού Ζακλίν ντε Ρομιγύ εξέφρασε η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού.

«Υπήρξε εδώ και δεκαετίες η πλέον επίμονη και μάχιμη μελετήτρια και υπέρμαχος μιας υπόθεσης που για κάποιους έμοιαζε χαμένη: της διατήρησης και διάσωσης των ελληνικών γραμμάτων, της προάσπισης όλων των ιδεών που συμπυκνώνει ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός. Περισσότερο από φίλη της Ελλάδας υπήρξε Ελληνίδα, ανακηρύχθηκε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, πρέσβειρα του Ελληνισμού, ενώ έλαβε την ελληνική υπηκοότητα το 1995», αναφέρει σε ανακοίνωσή του το Υπουργείο.

Η ίδια η Ζακλίν ντε Ρομιγύ, όπως σημειώνεται στην ίδια ανακοίνωση, «πρόσφατα έγραφε πως έζησε πάνω από 80 χρόνια υπό την επιρροή των Ελλήνων συγγραφέων και πως ήθελε να μιλήσει και αυτή «για εκείνη τη δύναμη και το φως, για εκείνη την πιστή και την ελπίδα» που πάντοτε αντλούσε από αυτούς».

«Σε στιγμές δύσκολες για την Ελλάδα, όπου η φήμη της τίθεται συχνά υπό αμφισβήτηση, η φωνή και το έργο της Ζακλίν ντε Ρομιγύ υπήρξαν καθοριστικά για την υπενθύμιση και ανύψωση του ελληνικού πολιτισμού, της ελληνικής γραμματείας. Σπάνια η χώρα μας αξιώθηκε τέτοιους συμμάχους. Η Ελλάδα σήμερα πενθεί», καταλήγει το Υπουργείο Πολιτισμού.

«Οι Έλληνες αποχαιρετούμε, με ευγνωμοσύνη τη μεγάλη Ελληνίστρια και Ακαδημαϊκό Ζακλίν ντε Ρομιγύ», αναφέρει σε δήλωσή του ο πρόεδρος της ΝΔ, Αντώνης Σαμαράς.

«Διδάκτωρ σε πολλά από τα μεγαλύτερα Πανεπιστήμια του κόσμου και μέλος πολλών ακαδημιών στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, η Ρομιγύ συστηματικά μετέδωσε στις νεότερες γενιές, με τη διδασκαλία και το συγγραφικό της έργο, το σεβασμό και την αγάπη στο αρχαίο Ελληνικό πνεύμα. Υπήρξε στην πράξη -και δικαίως ανακηρύχθηκε- πρέσβυς του Ελληνισμού και πολίτης της Ελλάδας. Για αυτό, πάντοτε, τις πιο δύσκολες για την πατρίδα μας στιγμές, πρωτοστάτησε στην υπεράσπιση της Ιστορίας και των Αξιών του Ελληνικού Έθνους. Η τιμή και η ευγνωμοσύνη που της οφείλουμε θα είναι αιώνια», πρόσθεσε ο κ. Σαμαράς.

Ας θυμηθούμε τι δήλωνε η ίδια η συγγραφέας με αφορμή τη μελέτη της «Το ανθρώπινο μεγαλείο στον αιώνα του Περικλή» που μεταφράστηκε πρόσφατα στα ελληνικά: «Πραγματικά είναι καιρός να το παραδεχθώ, έχω γεράσει πολύ, είμαι πάνω από ενενήντα πέντε ετών και έζησα κάτω από την επιρροή αυτών των Ελλήνων συγγραφέων για τουλάχιστον ογδόντα χρόνια, οπότε πρέπει να μιλήσω κι εγώ, με τη σειρά μου, για εκείνη τη δύναμη και το φως, για εκείνη την πίστη και την ελπίδα που πάντοτε αντλούσα απ’ αυτούς. Κατάφερα να μεταδώσω την ομορφιά αυτών των κειμένων και, στο τέλος της ζωής μου, με συγκινεί το γεγονός ότι πολλοί από τους αλλοτινούς μαθητές μου, τόσα χρόνια μετά, τα θυμούνται και άντλησαν απo αυτά κάποιον ενθουσιασμό. Όμως πρέπει να πω επίσης ότι για εμένα είναι, φυσικά, οδυνηρό να βλέπω σήμερα ότι επικρατεί μια τάση να τα παραμελούν: κάτι τέτοιο είναι ιδιαίτερα σοβαρό επειδή ζούμε σε μια ταραγμένη εποχή, μαρτυρική, οικονομικής κρίσης και –κατά συνέπεια– ηθικής κρίσης. Μου φαίνεται ότι καμία εποχή δεν είχε περισσότερη ανάγκη από την αρχαία ελληνική γραμματεία, από το ταλέντο που είχαν οι συγγραφείς να εκφράζουν εκείνες τις ιδέες ώστε να μας προσφέρουν αυτό το παράδειγμα επιτυχίας και να μας συγκινούν με ποικίλους τρόπους, με όλα τα θαυμαστά που αντιπροσωπεύει η ανθρώπινη ύπαρξη, σε πείσμα των δυσχερειών και των συμφορών».