Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 66 ετών, ο αποκαλούμενος «μαέστρος του φλαμένκο», ο σπουδαίος κιθαρίστας Πάκο ντε Λουθία. Ο ντε Λουθία απεβίωσε από έμφραγμα του μυοκαρδίου έχοντας κοντά του τα παιδιά του.

Ο Πάκο ντε Λουθία ήταν αριστοτέχνης του φλαμένκο και συνθέτης. Θεωρούνταν ως ένας από τους καλύτερους κιθαρίστες παγκοσμίως και ως ο καλύτερος κιθαρίστας στο είδος του φλαμένκο, με αξιοθαύμαστη δεξιοτεχνία και αισθαντικότητα.

Ο Πάκο ντε Λουθία -κατά κόσμον Francisco Sanchez Gomez- γεννήθηκε στο Αλχεθίρας της Ανδαλουσίας από μουσική οικογένεια με μεγάλη παράδοση στο φλαμένκο. O Πάκο, ο οποίος από μικρός βρέθηκε με μια κιθάρα στα χέρια, σε ηλικία μόλις 11 ετών έδειξε το μεγάλο του ταλέντο παίρνοντας μέρος σε τοπικά φεστιβάλ δεξιοτεχνίας για νέους κιθαρίστες, υιοθετώντας το καλλιτεχνικό όνομα Ντε Λουθία για να τιμήσει την Πορτογαλίδα μητέρα του Λουσία.

Σε ηλικία 17 ετών άρχισε να ηχογραφεί και από το 1968 μέχρι το 1977 συνεργάστηκε με τον Camaron de la Isla, τον κορυφαίο ερμηνευτή του Nuevo Flamenco, συνθέτοντας πραγματικά αριστουργήματα. Όντας ανοιχτός σε διαφορετικές μουσικές, το 1979 έφτιαξε μαζί με τους John McLaughlin και Larry Coryell το περίφημο «The Guitar Trio». Ο Coryell αντικαταστάθηκε λίγο αργότερα από τον Al Di Meola και οι τρεις τους κυκλοφόρησαν στα επόμενα χρόνια τρία άλμπουμ, το ένα καλύτερο από το άλλο, αφήνοντας τις μουσικές τους ιδιοφυΐες να «καλπάσουν» στους δρόμους της τζαζ και της έθνικ.

Το 1991 ο τσιγγάνος βιρτουόζος αναγκάστηκε για πρώτη φορά στη ζωή του να διαβάσει μουσική θεωρία για να μπορέσει να παίξει μαζί με συμφωνική ορχήστρα το έργο κλασικής μουσικής του Joaquin Rodrigo, «Concierto de Aranjuez», αφήνοντας άφωνους κριτικούς και κοινό. Ο Πάκο ντε Λουθία είχε συνεργαστεί κατά καιρούς με πολλούς καλλιτέχνες, ανάμεσα στους οποίους και ο Γιώργος Νταλάρας. Διατηρούσε το δικό του σχήμα, το «Paco de Lucia Sextet», στο οποίο έπαιζαν και τα αδέρφια του, Ραμόν και Πέπε.

Είχε ανακηρυχθεί επίτιμος διδάκτωρ του πανεπιστημίου του Κάντιθ και είχε κερδίσει εκατοντάδες μουσικά βραβεία και μαζί παγκόσμια αναγνώριση.

Η δήλωση του Γιώργου Νταλάρα για την απώλεια του Paco de Lucia

«Για μερικούς ανθρώπους πιστεύεις ότι είναι αθάνατοι. Ο Paco, ο ζωντανός μύθος του φλαμένκο. Για μένα είμαι ένα μυθικό πρόσωπο που η μορφή του ερχόταν στο μυαλό μου σχεδόν ταυτόχρονα όταν έπιανα στα χέρια μου την κιθάρα μου. Η ευτυχία που ένοιωσα με τη γνωριμία και τη φιλία μας ήταν απέραντη.  Η συνεργασία μας μου έδωσε φτερά. Ήταν ο ήρωας μου. Ο Paco υπήρξε μια εμβληματική μορφή του φλαμένκο και παράλληλα ένας μεγάλος πρωτοποριακός μουσικός.  

Ποτέ δε διέρρηξε τις σχέσεις του με το παρελθόν, με την παράδοση, αντίθετα στηρίχθηκε σ’ αυτό, εμπνεύστηκε απ’ αυτό και όπως κάνουν οι αληθινοί επαναστάτες, εκτόξευσε αυτή την μουσική με το τρομακτικό ταλέντο του σε άλλους κόσμους. Ο Paco είναι αναντικατάστατος.  Είχε απόλυτη συνείδηση της αξίας του.  Το μεγαλείο όμως αυτού του ανθρώπου ήταν τέτοιο, ώστε πάντα έλεγχε αυτή την αξία.  Ποτέ δεν μέθυσε από τη δόξα.  

Ποτέ δεν κάθισε στις δάφνες του.  Ήταν υπεύθυνος για την πορεία και την ανέλιξη δεκάδων νέων μουσικών, μέσα από φεστιβάλ κιθάρας που ο ίδιος δημιούργησε και μέσα από εκατοντάδες ηχογραφήσεις.   Ήταν απλός και ταπεινός.  Το πάθος στη σκηνή διαδεχόταν μια γλυκύτητα και ηρεμία στη ζωή και μια απίστευτη γοητεία. 

Θα μου λείψει απέραντα ο άνθρωπος, οι νότες και οι δονήσεις της κιθάρας του μαζί με το ήρεμο και ενθαρρυντικό βλέμμα του, θα μείνουν για πάντα κλειδωμένα στην καρδιά μου».