Οι εκδόσεις για την οικονομική κρίση παρουσιάζονται πλέον σε περίοπτη θέση στα κεντρικά βιβλιοπωλεία.

Οι εκδότες αρχίζουν να στρέφονται στα βιβλία οικονομικού και πολιτικού περιεχομένου ακολουθώντας τις προτιμήσεις αλλά και τους προβληματισμούς του αναγνωστικού κοινού. Τους τελευταίους μήνες έχουν προστεθεί αρκετοί τίτλοι σε αυτές τις κατηγορίες που εστιάζουν στα παρασκήνια του χρηματοπιστωτικού συστήματος και στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης.

Η βιβλιογραφία καλύπτει πλέον ένα ευρύ φάσμα απόψεων και ιδεολογικών αποχρώσεων: από το βιβλίο του πρώην βρετανού πρωθυπουργού Γκόρντον Μπράουν «Πέρα από το κραχ-ξεπερνώντας την πρώτη κρίση της παγκοσμιοποίησης» (εκδ. Πεδίο) μέχρι την πολεμική, εξαιρετική μελέτη της Ναόμι Κλάιν «Το δόγμα του σοκ» (εκδ. Λιβάνη). Το ενδιαφέρον για τις τράπεζες που σφράγισαν με την παρουσία τους τις πρόσφατες αρνητικές εξελίξεις αντανακλάται στους νέους τίτλους που προστίθενται: ενδεικτικά αναφέρουμε το βιβλίο του γάλλου δημοσιογράφου Marc Roche «Η τράπεζα-πώς η Goldman Sachs κυβερνά τον κόσμο» (εκδ. Μεταίχμιο) αλλά και το «Καζίνο του διαβόλου» της δημοσιογράφου Vicky Ward για τους πρωταγωνιστές της Lehman Brothers (εκδ. Παπαδόπουλος).

Ο Ζακ Ατταλί για το δημόσιο χρέος

Στις πρόσφατες κυκλοφορίες συγκαταλέγεται και το βιβλίο του διάσημου οικονομολόγου Ζακ Ατταλί «Παγκόσμια Κατάρρευση σε δέκα χρόνια; -Δημόσιο χρέος : η τελευταία ευκαιρία» (εκδ. Παπαδόπουλος). Ο Ατταλί πρώην σύμβουλος του Φρανσουά Μιτεράν βρέθηκε σε θέση-κλειδί το 1991, αφού έγινε ο πρώτος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης, του οικονομικού οργανισμού που ίδρυσαν οι δυτικοευρωπαϊκές κυβερνήσεις για να υποστηρίξουν τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης κατά τη μετάβασή τους σε καθεστώς ελεύθερης οικονομίας. Ο Ατταλί στο πρώτο μέρος του βιβλίου του κάνει μια ευσύνοπτη παρουσίαση της Ιστορίας του δημοσίου χρέους σε διαφορετικά κράτη και χρονικές περιόδους, προκειμένου να καταλήξει σε συγκεκριμένα συμπεράσματα που θα μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε τα σημερινά προβλήματα. Στη συνέχεια επικεντρώνεται στην οικονομία της Ευρώπης ενώ από τις αναφορές του, όπως είναι αναμενόμενο, δεν λείπει και η ελληνική περίπτωση.