Λίγο πριν την μεγάλη κρίση της Κυριακής, το clickatlife κάνει μια επιλογή από τις νέες εκδόσεις και προτείνει βιβλία με τίτλους τέτοιους που μας επιτρέπει να φανταστούμε ότι το περιεχόμενό τους κάτι έχει να μας πει αυτές τις ημέρες.

Από το Τα κοσμικοτραγικά του Καλβίνο στο Η Δύναμη και η δόξη του Γκράχαμ Γκριν, και από το Καπούτ του Μαλαπάρτε για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στο Οι ιστορίες θα μας σώσουν του Μιχάλη Μητσού, οι φετινές εκδόσεις έχουν πολλά να πουν για ένα καλοκαίρι που, κατά τα φαινόμενα, μάλλον ευνοεί τις αναγνώσεις.

Τελευταία ευχή-James Patterson
Ο αστυνομικός ερευνητής Τζέικομπ Κάνον περιοδεύει στις πιο υπέροχες πόλεις της Ευρώπης. Όμως σκοπός του ταξιδιού του δεν είναι τα αξιοθέατα∙ ο Κάνον βλέπει τα μουσεία, τους ναούς και τα μπιστρό μέσα από τα μάτια του φονιά της κόρης του. Η Κίμι, η κόρη του νεοϋορκέζου αστυνομικού, δολοφονήθηκε μαζί με τον φίλο της, όσο έκαναν διακοπές στη Ρώμη. Από τότε, μια σειρά από δολοφονίες ζευγαριών σημειώνονται στο Παρίσι, την Κοπεγχάγη, τη Φρανκφούρτη, τη Στοκχόλμη. Το μόνο που συνδέει αυτούς τους φόνους είναι μια καρτ ποστάλ που αποστέλλεται σε κάποια τοπική εφημερίδα λίγες μέρες πριν βρεθούν νεκρά τα επόμενα θύματα. Ο Κάνον θα ενώσει τις δυνάμεις του με την Ντέσι Λάρσον, τη σουηδή ρεπόρτερ που έλαβε την τελευταία καρτ ποστάλ, και μαζί θα επιδοθούν στο κυνήγι των δολοφόνων.

Δεν μπορεί να είναι αλήθεια-Anne Holt
Όσλο: Η νορβηγική πρωτεύουσα συγκλονίζεται. Πρώτο θύμα: Η δημοφιλέστερη νορβηγίδα τηλεοπτική σταρ βρίσκεται νεκρή στο σπίτι της, με τη γλώσσα κομμένη και αφημένη στο γραφείο της. Δεύτερο θύμα: Μια πολιτικός της δεξιάς παράταξης βρίσκεται σταυρωμένη στην κρεβατοκάμαρά της, με το Κοράνι χωμένο στο σώμα της. Είναι οι φόνοι αυτοί έργο ενός μανιακού δολοφόνου διασήμων ή μήπως κάποιος προσπαθεί να στείλει ένα μήνυμα; Ο επιθεωρητής της Δίωξης Εγκλήματος Ίνγκβαρ Στούμπο είναι σε άδεια. Η σύζυγός του Ίνγκερ Γιουχάνε Βικ, πρώην προφάιλερ του FBI και συνάδελφός του, μόλις γέννησε το πρώτο τους παιδί. Ξενυχτισμένοι και εξαντλημένοι και οι δυο, απρόθυμα θα εμπλακούν στην υπόθεση. Ο Στούμπο θα ηγηθεί των ερευνών. Η Γιουχάνε θα μείνει στο σπίτι με το παιδί αλλά με το μυαλό της στοιχειωμένο από τους προσωπικούς δαίμονες που ξυπνά η δράση του δολοφόνου. Τι θα συμβεί αν οι χειρότεροι φόβοι της επαληθευτούν;

Καπούτ-Κούρτσιο Μαλαπάρτε
Tο Καπούτ ανήκει στα πιο σκληρά βιβλία που έχουν γραφτεί για τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο. Eίναι το χρονικό της πολιτιστικής και ηθικής κατάρρευσης της Eυρώπης όπως τις καταγράφει ο συγγραφέας ως αυτόπτης μάρτυρας. [...] Για ποια Eυρώπη μάς μιλάει ωστόσο ο Mαλαπάρτε; Eίναι η Eυρώπη των πολέμων και των μετόπισθεν, μια ήπειρος ταξική, ρατσιστική, υποκριτική, που οι «ραφιναρισμένες» της ευαισθησίες έχουν οδηγήσει στον απόλυτο κυνισμό. [...] γιΆ αυτό kaputt. Eδώ τελειώσαμε είναι σαν να μας λέει ο συγγραφέας. Πάμε παρακάτω. Tι θα βρούμε εκεί ένας θεός το ξέρει! Kι αν προκύπτει κάποιο συμπέρασμα που ισχύει στο διηνεκές, είναι ότι ο πολιτισμός χρεοκοπεί από τη στιγμή που χάνει τα τελευταία ψήγματα της αθωότητάς του.

Τα κοσμικοτραγικά-Ίταλο Καλβίνο
Η συλλογή διηγημάτων Τα κοσμοκωμικά θεωρείται το πιο πειραματικό βιβλίο της συγγραφικής καριέρας του Ίταλό Καλβίνο. Με κεντρικό ήρωα και οδηγό τοναινιγματικό Κφβφκ, ο αναγνώστης ταξιδεύει στον χρόνο και στο σύμπαν και μαθαίνει για τις κοσμογονικές του μεταβολές, μέσα από την αστείρευτη, ευφάνταστη πένα του Καλβίνο, που καταφέρνει να παντρέψει αριστοτεχνικά το ιδιαίτερο λογοτεχνικό του ύφος με την «επιστημονική φαντασία», υπό το πρίσμα της κωμωδίας. Η δημιουργία των γαλαξιών, η εξαφάνιση των δεινοσαύρων, η διαμόρφωση του ηλιακού μας συστήματος, οι γεωλογικοί κατακλυσμοί και οι διάφορες κοσμογονικές θεωρίες βρίσκουν στο πρόσωπο του Κφβφκ έναν αυτόπτη μάρτυρα, έτοιμο κάθε φορά να διηγηθεί, μέσα από μνήμες παιδικές, ιστορίες πάντα ενδιαφέρουσες και σαγηνευτικές.Αντίδοτο στη μοναξιά-Γιγέν Λι. Ένα  περίεργο, παρ’ ολίγον θανάσιμο «ατύχημα», με θύμα τη Σαοάι, μια φοιτήτρια που συμμετείχε ενεργά στην εξέγερση της πλατείας Τιενανμέν, σημαδεύει ανεξίτηλα την εφηβεία της Μοράν, του Μπογιάνγκ και της ορφανής Ρουγιού. Το δραματικό συμβάν χωρίζει τους δρόμους των τριών παιδιών οριστικά. Η Μοράν και η Ρουγιού μεταναστεύουν στις ΗΠΑ, σε  διαφορετικές πολιτείες, ενώ ο Μπογιάνγκ παραμένει στην Κίνα. Και οι τρεις έχουν εφεύρει τρόπους να συνεχίζουν αποστασιοποιημένοι τη ζωή τους, αλλά το παρελθόν δεν παύει να τους στοιχειώνει.  Ώσπου, είκοσι ένα βασανιστικά χρόνια μετά τη μυστηριώδη δηλητηρίασή της, η Σαοάι πεθαίνει. Η είδηση του θανάτου της θα φέρει στην επιφάνεια τα βαθιά θαμμένα συναισθήματα των τριών αλλοτινών φίλων και θα κλονίσει τις επισφαλείς ισορροπίες τους.

Επτά χρόνια ευτυχίας- Έτγκαρ Κέρετ
Γιατί να πλύνεις τα πιάτα όταν ξέρεις ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να σου πέσει μια ρουκέτα στο κεφάλι και να τα διαλύσει όλα; Και αυτά τα τρομερά πουλιά, από το παιχνίδι «Angry Birds», έτσι όπως εκσφενδονίζονται πάνω σε εύθραυστα σπίτια, δεν μοιάζουν με εξαγριωμένους τρομοκράτες; Με απολαυστική ειρωνεία αλλά και τρυφερότητα, ο Έτγκαρ Κέρετ αναθυμάται επτά  χρόνια από τη ζωή του στο Τελ Αβίβ:  η γέννηση του γιου του, η ιστορία της θρησκευόμενης αδελφής του με τα έντεκα παιδιά της, οι ανεκδιήγητοι ταξιτζήδες, οι γονείς του που επέζησαν από το Ολοκαύτωμα, οι επεισοδιακές περιοδείες του ανά τον κόσμο… και η εντελώς ανορθόδοξη στάση του σε μια βομβιστική επίθεση. Ο Έτγκαρ Κέρετ, το «άτακτο παιδί» των ισραηλινών γραμμάτων, σκιαγραφεί με σαρωτικό χιούμορ και αυτοσαρκασμό μερικά στιγμιότυπα της ζωής του, που ρίχνουν μια λοξή ματιά στη σύγχρονη πραγματικότητα και καταφέρνουν να μας συγκινήσουν
με την αλήθεια τους. 

Η δύναμις και η δόξα Greene Graham 1904-1991
Η Δύναμις και η Δόξα καθιέρωσε τον Γκράχαμ Γκρην, διεθνώς, ως συγγραφέα μεγάλου διαμετρήματος. "Θεωρείται κατά γενική ομολογία το αριστούργημά του, το βιβλίο του Γκρην που χαίρει της μεγαλύτερης εκτίμησης τόσο από το κοινό όσο και από τους κριτικούς", γράφει ο Τζον Άπνταϊκ. Με το επιχείρημα ότι ο Καθολικός κλήρος είναι διεφθαρμένος και οπισθοδρομικός, η επαναστατική κυβέρνηση του Μεξικού, το 1924, εξαπολύει ευρείας κλίμακας διώξεις εναντίον της Καθολικής Εκκλησίας που έχουν ως επακόλουθο τον πόλεμο των Cristeros. Σε ορισμένες Πολιτείες οι διωγμοί είναι ιδιαίτερα σκληροί και οι ιερείς καλούνται να αποσχηματισθούν, υπό την απειλή της θανατικής ποινής. Η δράση του μυθιστορήματος τοποθετείται στις αρχές της δεκαετίας του 1930. "Το κοινωνικό τοπίο είναι ένα τοπίο βίας και εγκατάλειψης. Κυρίως εγκατάλειψης, υλικής και ψυχικής. Έρημη χώρα: άδειες, παρατημένες καλύβες, εγκαταλελειμμένα σπίτια, γκρεμισμένες εκκλησίες, κουρασμένοι και παραιτημένοι άνθρωποι. Αρρώστια και θάνατος παντού. Ο Θεός φαίνεται να έχει εγκαταλείψει τα πλάσματά του. [...] Σε όλη αυτή την αχανή περιοχή, τούτη την περίοδο του άγριου διωγμού, έχει απομείνει ένας μόνο ιερέας της Καθολικής Εκκλησίας. Διατρέχει την περιοχή κυνηγημένος από την αστυνομία, προσπαθώντας διαρκώς να κρυφτεί, να διαφύγει και να δραπετεύσει", γράφει ο Σταύρος Ζουμπουλάκης. Ο ήρωας συγκεντρώνει όλα τα μειονεκτήματα: αλκοολικός, πατέρας εξώγαμου παιδιού που το έχει εγκαταλείψει, δειλός, με πίστη κλονισμένη, χωρίς ιδιαίτερη μόρφωση. Και όμως, ο παπάς αυτός αρνείται να υποταγεί, μετακινείται από χωριό σε χωριό, προσπαθώντας να ξεφύγει από την καταδίωξη, φροντίζει ασθενείς, τελεί λειτουργίες, βαφτίζει παιδιά και οδηγείται στο μαρτύριο, κινούμενος από ένα ιδιότυπο αίσθημα αξιοπρέπειας.

Οι ιστορίες θα μας σώσουν Ένα ημερολόγιο του 2014
Μητσός, Μιχάλης, αντιστασιακός
Η Ιστορία είναι κυρίως φτιαγμένη από ιστορίες. Και, όπως λέει ο μεγάλος Γερμανός σκηνοθέτης Έντγκαρ Ράιτς, "Στην τελική ευθεία δεν μετράει η αλήθεια, αλλά το αν η ιστορία σου είναι μια ωραία ιστορία. Και πρέπει να είναι τόσο ακριβής, ώστε να μπορούσε να είναι αληθινή". Τέτοιες ιστορίες αλίευσα, λοιπόν, πέρυσι διαβάζοντας εφημερίδες και βιβλία, παρακολουθώντας ταινίες, ακούγοντας ανθρώπους που είχαν κάτι να πουν και ανασύροντας προσωπικές εμπειρίες. Τις αγάπησα και πήρα το θάρρος να τις διηγηθώ: δύο παλιοί εραστές συναντιούνται ύστερα από πολλά χρόνια και η κουβέντα τους παίρνει μια κάπως απροσδόκητη τροπή• μια γυναίκα παίζει φυσαρμόνικα στην ορχήστρα του Άουσβιτς• ένας καλοντυμένος άντρας γύρω στα τριάντα περνά τις ημέρες του με συνταξιούχους στα παγκάκια ενός πάρκου της Θεσσαλονίκης, κρατώντας προσεκτικά ένα πλαστικό κύπελλο με καφέ• η κόρη του Στάλιν διηγείται τη ζωή της• ένας όμηρος των τζιχαντιστών στη Συρία προσπαθεί μέχρι την τελευταία στιγμή της ύπαρξής του να καταθέσει τη συνεισφορά του, σαν το κολιμπρί, ενώ μία όμηρος των ανταρτών στο Σουδάν ευχαριστεί τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες επειδή τα "Εκατό χρόνια μοναξιά", το μοναδικό βιβλίο που έτυχε να 'χει στο σακίδιό της όταν την έπιασαν, της κράτησαν παρέα στις εκατόν πέντε ημέρες της ομηρίας της• ένας παπάς έχει κάνει σκοπό της ζωής του να σώζει μετανάστες• μια συντάκτρια νεκρολογιών εξηγεί την τεχνική της• και η Μαφάλντα πενηντάρισε. Το βιβλίο αυτό δεν είναι λοιπόν ακριβώς ένα Ημερολόγιο του 2014. Μοιάζει περισσότερο με φόρο τιμής. Μιλά για πολιτική και έρωτα, με μια μάλλον εμφανή αμηχανία. Υποστηρίζει ένθερμα την απόλαυση, γνωρίζοντας ότι είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ενοχή. Προσπαθεί να προσεγγίσει τον θάνατο, για να τον καταλάβει καλύτερα. Παρουσιάζει αποστάγματα ζωής σοφών ανθρώπων, πένθη και επετείους, ποιήματα και τραγούδια.

Οι μέρες αφηγούνται Eduardo Galeano
Και οι μέρες άρχισαν να περπατούν - Και μας δημιούργησαν - Και γεννηθήκαμε εμείς, τα παιδιά τους, - είμαστε τα παιδιά των ημερών, -
που πορευόμαστε - εξερευνώντας τη ζωή. Αυτό το ποίημα των Μάγια αποτελεί την προμετωπίδα, αλλά και το πλαίσιο αναφοράς, του τελευταίου βιβλίου του μεγάλου Ουρουγουανού συγγραφέα Εδουάρδο Γκαλεάνο. Εμείς, οι άνθρωποι, σε όλες τις εποχές της ιστορίας, σε όλα τα σημεία του χάρτη, είμαστε παιδιά των ημερών, παιδιά του χρόνου, είμαστε φτιαγμένοι από ζωντανή ύλη μα και από ιστορίες, από τα γεγονότα του παρελθόντος και του παρόντος. Και κάθε μέρα του χρόνου έχει να αφηγηθεί τη δική της ιστορία για τη μεγάλη ανθρώπινη περιπέτεια που έχει ξεκινήσει εδώ και χιλιάδες χρόνια και συνεχίζεται ώς σήμερα. Ο Γκαλεάνο γράφει λοιπόν το «προσωπικό του ημερολόγιο», αυτός, ένας εραστής της ιστορίας και ανιχνευτής του μίτου που συνδέει το παρελθόν με το παρόν, της ουσίας που κρύβεται πίσω από το επίκαιρο, της οικουμενικότητας πράξεων και γεγονότων που ο απλός παρατηρητής των πραγμάτων προσπερνά χωρίς να ξεκλειδώσει τη σημασία τους.

Ακτίνα φωτός-Αντρέα Καμιλιέρι
Αγωνία κυριαρχεί στις εναλλασσόμενες υποθέσεις του μυθιστορήματος. Ο αστυνόμος Μονταλμπάνο νιώθει έναν ακαθόριστο φόβο. Η ανάμνηση ενός ονείρου τού προκαλεί δυσφορία, προλήψεις, σκοτεινά προαισθήματα. Μια παράπλευρη σκέψη προσπαθεί ν’ αποκτήσει ξεκάθαρη μορφή και συνεχίζει να υφίσταται στην πραγματικότητα ως ύποπτη συνενοχή· κι έχει ως αφετηρία τις συμπτώσεις με το άθλιο όνειρο που μετέτρεψε ένα κομμάτι άγονης κι έρημης γης σε ανοικτό νεκροτομείο με κλειστό φέρετρο και πτώμα που περιμένει ν’ αναγνωριστεί, κάτω από ένα κίτρινο φως και ψυχοσωματικές επιδράσεις. Ακόμη και οι συνηθισμένες ασυναρτησίες του Καταρέλλα εκφράζονται στο όνειρο μέσα από φράσεις στα λατινικά. Στην πορεία της η έρευνα, προκειμένου να διαλευκάνει υποθέσεις ένοπλης επίθεσης και βιασμού, λαθρεμπορίου όπλων και απατεώνων που εξάγουν κλεμμένα έργα τέχνης, συναντάει και μπλέκεται με γυναίκες που έχουν φλογερό ταμπεραμέντο, ενώ ο αστυνόμος, εκτεθειμένος στη σκοτεινή πλευρά των πραγμάτων και των παράνομων παιχνιδιών του μυαλού, βρίσκεται σε στάση αναμονής. Τελικά, κάτι που δεν είναι τελείως ξεκάθαρο θα βγει από το παρασκήνιο και θ’ αποκαλυφθεί.