Η ταλαντούχα Vanessa Mae χάρισε μια αξέχαστη βραδιά στους χιλιάδες θεατές της συναυλίας της στο κατάμεστο Ηρώδειο. Το click@Life ήταν εκεί.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Vanessa Mae: μια καλλιτέχνιδα διεθνούς εμβέλειας με πάνω από 10 εκατομμύρια πωλήσεις δίσκων σε όλο τον πλανήτη, με 40 International Platinum Awards και πάνω από 8 εκατομμύρια αντίτυπα παρτιτούρες. Αριθμοί αρκούντως εντυπωσιακοί, ακόμη και για το «δύσκολο» αθηναϊκό κοινό που για άλλη μια φορά την τίμησε με την παρουσία του στις 14 Σεπτεμβρίου στο Ηρώδειο.

Crisis, what crisis?

Η Αθήνα είχε βαλθεί να μας ξελογιάσει. Η Διονυσίου Αρεοπαγίτου από νωρίς είχε κατακλυστεί από κόσμο που κατευθυνόταν στο Ηρώδειο. Μια πραγματικά όμορφη βραδιά, εντελώς καλοκαιρινή έμελλε να μας παρασύρει στα δίχτυα της πόλης, που όταν θέλει μπορεί να γίνει επικίνδυνα σαγηνευτική.

Καλοντυμένοι, λαμπεροί, χαμογελαστοί θεατές ανέβαιναν μαζικά τα σκαλιά του Ηρωδείου προκαλώντας μάλλον, εύλογα την απορία σε έναν τουρίστα που ρώτησε έκπληκτος την παρέα του: «Crisis, what crisis, look at them!»…

Και πραγματικά αν βρισκόσουν ανάμεσα στο χαρούμενο πλήθος της χθεσινής βραδιάς δύσκολα θα σκεφτόσουν τις «καταραμένες» λέξεις, όπως κρίση, χρεοκοπία, μεσοπρόθεσμο κ.λπ. Εκτός και αν αποφάσιζες να πας στο μπαρ του Ηρωδείου, οπού εκεί τα νέα δεδομένα έχουν κάνει αισθητή την παρουσία τους.

Όχι, δεν αναφερόμαστε στις τιμές που ούτως ή άλλως ήταν «τσιμπημένες» λόγω του νέου ΦΠΑ, αλλά στην πραγματικά πρωτοφανή ευγένεια των υπαλλήλων και στην επιμονή τους να μετρά ο κάθε πελάτης εν τη παρουσία τους τα ρέστα (για να μην χαθεί ούτε ένα ευρώ…).

Μια υπέροχη βραδιά με… ολίγα απρόοπτα

Ας περάσουμε όμως μέσα. Στο Ηρώδειο δεν έπεφτε καρφίτσα. Κυριολεκτικά. Ιδιαίτερη εντύπωση μας έκανε το γεγονός πώς φέτος υπήρχαν πολλοί υπάλληλοι του Φεστιβάλ Αθηνών, οι οποίοι συγκριτικά με αντίστοιχες εκδηλώσεις στο παρελθόν ήταν ιδιαίτερα εξυπηρετικοί, αρκούντως κατατοπιστικοί και «άγρυπνοι» φρουροί μην ανάψει κάποιο φλας κατά τη διάρκεια της παράστασης…

Δυστυχώς, το δυσμενές κλίμα που έχει βαρύνει τον αττικό ουρανό, φαίνεται πως επηρέασε και τη νεαρή Vanessa. Με μισάωρη καθυστέρηση λόγω «τεχνικών προβλημάτων», όπως μας ανακοινώθηκε από τα μεγάφωνα, η Vanessa Mae, εμφανίστηκε επιτέλους στη σκηνή κάνοντας το κοινό να ξεσπάσει σε χειροκροτήματα.

Μικροσκοπική αλλά συνάμα απαστράπτουσα, αεικίνητη και λαμπερή, η Vanessa Mae ξεκίνησε το μουσικό ταξίδι της κάτω από τον Ιερό Βράχο με κλασικές μελωδίες, ενώ στη συνέχεια απευθύνθηκε στο κοινό ζητώντας συγγνώμη για την ταλαιπωρία και την καθυστέρηση. Ανέφερε ότι αγαπά την Ελλάδα και γι’αυτό την τιμά ανά περίπου δύο χρόνια με εμφανίσεις της, ενώ συχνά έρχεται και για διακοπές. Τέλος, δήλωσε πολύ συγκινημένη που για μια ακόμη φορά είχε την τιμή να παίξει στη σκιά της Ακρόπολης.

Το μουσικό ταξίδι συνέχισε με ένα καλειδοσκόπιο ήχων και χρωμάτων. Από τον κλασικό Vivaldi, πέρασε σε νεότερα ακούσματα ταξιδεύοντάς μας στην μακρινή Κούβα, στην πολύχρωμη Ινδία, στην Αργεντινή του tango αλλά και σε funky ρυθμούς καλώντας μάλιστα από μικροφώνου και το κοινό να σηκωθεί να χορέψει μπροστά από τη σκηνή!

Πιάνοντας στα χέρια το περίφημο μαγικό ηλεκτρικό βιολί της, η Vanessa τα δίνει όλα. Τόσο πολύ μάλιστα, που η παράσταση σταματά ξαφνικά καθώς το επιδέξιο δοξάρι της από την ένταση της στιγμής σπάει τις χορδές του βιολιού της.

Χωρίς να τα χάσει ούτε λεπτό, η Vanessa Mae κατευθύνεται προς το μικρόφωνο ζητώντας και πάλι συγγνώμη από τους θεατές που για να την εμψυχώσουν ξεσπούν σε χειροκροτήματα. Αλλαγή σκηνικού με επιστροφή στο συμβατικό βιολί και… συνέχεια του ταξιδιού μετά από ένα μισάωρο διάλειμμα στους πρόποδες μιας συγκλονιστικά όμορφης Ακρόπολης και μιας μαγικής βραδιάς.

Ο καλός και ο κακός μας εαυτός…

Οι ώρες κυλούν σαν νερό. Κατά τη διάρκεια της παράστασης «πιάνω» πολλούς θεατές-ανάμεσά τους και μένα-να στρέφουν το βλέμμα τους από την σκηνή και να κοιτούν την Ακρόπολη. Μοναδικοί ήχοι με το βλέμμα να κοιτάζει τα ιερά μάρμαρα και το φεγγάρι να λούζει το Ηρώδειο. Τι άλλο να ζητήσει κανείς;

Και όμως, στην Αθήνα του κάλλους, του μέτρου και της ομορφιάς, κάποιοι έδειξαν και πάλι τον κακό εαυτό τους. Και αναφέρομαι φυσικά, στην αγενέστατη συμπεριφορά ενός τμήματος θεατών που σηκώθηκαν λίγο πριν το τέλος της παράστασης αναζητώντας την έξοδο για να αποφύγουν τον συνωστισμό, ακυρώνοντας ουσιαστικά την τιμή ενός θεατή προς τον καλλιτέχνη με το πιο θερμό χειροκρότημα του φινάλε…

Αναφέρομαι στα διαφημιστικά φυλλάδια, τις σακούλες (!) και τα πλαστικά μπουκαλάκια, που είδα πεταμένα στα καθίσματα. Αναφέρομαι στα ψηλά τακούνια που συνεχίζουν να πληγώνουν τα ιερά μας μάρμαρα. Αναφέρομαι τέλος και στα δεκάδες φωτογραφικά φλας που άστραφταν κατά τη διάρκεια της παράστασης παρά την απαγόρευση ή στα κινητά που χτυπούσαν…

Αλλά, ας μην λέμε μόνο τα αρνητικά. Ο λόγος για το ίδιο κοινό που εμψύχωσε την αεικίνητη Vanessa στις μικρές ατυχίες της βραδιάς ή για το κοινό που δεν έπαψε στιγμή να την αποθεώνει και να ρίχνει κλεφτές ματιές στον ιερό βράχο…

Μια πραγματική ντίβα στη σκηνή

Με έμφυτη θεατρικότητα ανάμικτη με μια παιδικότητα που σε κάνει να χαμογελάς, η Vanessa Mae απέδειξε πως δεν χρειάζεται περιττά στολίδια, όπως τις πανύψηλες και γεμάτες Swarovski κρύσταλλα γόβες, ασορτί με το φόρεμά της και γι’ αυτό στο τέλος τις πέταξε σε μια άκρη τρέχοντας ξυπόλητη σε όλη την σκηνή με το μαγικό βιολί της. Και φυσικά για το encore, μας φύλαξε το καλύτερο. Ξυπόλητη, καθισμένη στην άκρη της σκηνής έπιασε και πάλι το μαγικό ηλεκτρικό βιολί της για να παίξει το τραγούδι εκείνο που σταμάτησε βίαια λόγω της σπασμένης χορδής. Συνέχισε να παίζει καθισμένη στα γόνατα ή τρέχοντας πέρα δώθε στην σκηνή και μας ευχαρίστησε για μια ακόμη φορά δηλώνοντας συγκινημένη που μπόρεσε και πάλι η Ακρόπολη να ακούσει τις μελωδίες της.

Σε ευχαριστούμε και εμείς Vanessa για την πρωτοφανή ένταση που πλημμύρισε το μαγικό βιολί σου χαρίζοντάς μας μερικές σπασμένες χορδές…

ΛΙΛΗ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑ

[email protected]