Ένα αριστούργημα της δυτικής συμφωνικής μουσικής του 20ού αιώνα, με σημαντικούς ερμηνευτές και συντελεστές, συγκέντρωσε πλήθος 5000 θαυμαστών σε ένα ασφυκτικά γεμάτο Ηρώδειο, τη Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου.

Το έργο του Carl Orff «Τραγούδια Βέβηλα» ή στα λατινικά «Carmina Burana», γράφτηκε το 1937 και αποτελεί μια ερωτική καντάτα που υμνεί την αγάπη, εμπνευσμένη από λατινικά μεσαιωνικά ποιήματα του 13ου αιώνα.

Η μουσική φέρει στοιχεία από τη μπαρόκ όπερα και το αρχαίο ελληνικό θέατρο, εκφράζει όμως και τους μεταφυσικούς προβληματισμούς και την αγωνία για τον ρόλο της μοίρας, μέσα από μια ερωτική θεματολογία.

Με το συγκεκριμένο έργο επέλεξαν να συνεργαστούν στη σκηνή του Ηρωδείου η Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα & Χορωδία της ΕΡΤ, η Μικτή Χορωδία του Δήμου Αθηναίων και η Παιδική Χορωδία Rosarte, με τον διεθνώς καταξιωμένο Έλληνα ερμηνευτή Μάριο Φραγκούλη. Τη μουσική διεύθυνση είχε αναλάβει ο καταξιωμένος μαέστρος Λουκάς Καρυτινός, ενώ μαζί με τον Μάριο Φραγκούλη στη σκηνή βρέθηκε η σοπράνο Λουκία Σπανάκη και στον ρόλο του κόντρα τενόρου ο Νίκος Σπανός.

Τα ονόματα από μόνα τους όσο και το έργο αποτελούσαν εγγύηση για τη μοναδικότητα και την ποιότητα της παράστασης, που σε ελάχιστο χρονικό διάστημα έγινε sold out, ενώ άμεσα ανακοινώθηκε και δεύτερη ημέρα στις 30 Σεπτεμβρίου, για την εξυπηρέτηση του κοινού που δεν πρόλαβε να βρει εισιτήρια.

Το πάθος και η μεταφυσική αγωνιά για τον ρόλο της τύχης εκφράστηκαν έντονα από την ορχήστρα και τους ερμηνευτές, παρασέρνοντας το συναίσθημα στον δρόμο που όρισε ο Γερμανός δημιουργός της μουσικής. Ο Μάριος Φραγκούλης πιστός στον ρόλο του, αν και λίγο νευρικός, εξέφρασε δυναμικά αλλά και συγκροτημένα τον εσωτερικό του ρόλο, ενώ η ταλαντούχα σοπράνο μετέφερε με τον καλύτερο τρόπο τον φόβο και την αγωνία μιας γυναίκας που αναζητά την αγκαλιά και την τρυφερότητα.

Ο μαέστρος με την πείρα και τη γνώση του «οδήγησε» δυναμικά σε ένα άρτιο μουσικό αποτέλεσμα, γεμάτο ερωτισμό, αλλά και αγωνία για την τύχη που παίζει το δικό της ρόλο μέσα στην εξέλιξη της ιστορίας, προκαλώντας ανεξέλεγκτες καταστάσεις και απότομα «γυρίσματα».

Ρομαντικές μελωδίες, εκρηκτικά ξεσπάσματα και φυσιολατρικοί στίχοι συνέθεταν μια μαγευτική συναυλιακή εμπειρία, η οποία πλαισιώθηκε άψογα από τη συναισθηματική συμμετοχή του κοινού και τη διακριτική του παρουσία.

Ο θετικός απόηχος της συναυλίας εκφράστηκε άλλωστε και έμπρακτα στο τέλος της βραδιάς, με το θερμότατο χειροκρότημα των θεατών που δεν άφηναν την ορχήστρα, τον μαέστρο και τους ερμηνευτές να αποχωρήσουν.

Η βραδιά ήταν όμορφη, το μουσικό έργο εξαιρετικά εκτελεσμένο και οι καρδιές μας γεμάτες με αθωότητα και ρομαντισμό, δύο στοιχεία που καλό είναι να γευόμαστε στο 100% τους, γιατί κινδυνεύουν σοβαρά με εξαφάνιση…

ΒΑΛΙΑ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ

[email protected]