Η «Λολίτα» του Ναμπόκοφ και τα «Εκατό χρόνια μοναξιάς» του Γκάμπριελ Γκαρσία Μάρκες, μπαίνουν στο στόχαστρο της ρωσικής Εκκλησίας.

Ο επικεφαλής των δημοσίων σχέσεων του ρωσικού Πατριαρχείου, ο πατέρας Βοζβολόντ Τσάπλιν, υποστήριξε ότι θα πρέπει να απαγορευτεί η διδασκαλία στα σχολεία, των μυθιστορημάτων «Λολίτα» του Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ και «Εκατό χρόνια μοναξιάς» του Γκάμπριελ Γκαρσία Μάρκες.

Το σκεπτικό του ήταν ότι «εξιδανικεύουν διεστραμμένα πάθη» και «ενθαρρύνουν την παιδοφιλία».

Λίγο αργότερα ο Τσάπλιν προσπάθησε να διορθώσει κάπως τον οξύ τόνο των δηλώσεών του, υποστηρίζοντας ότι το να κάνουν οι ρωσικές αρχές δημοφιλή τα επίμαχα μυθιστορήματα στα σχολεία δεν θα έχει ως αποτέλεσμα «μια κοινωνία περισσότερο ευτυχισμένη από ηθικής πλευράς».

Άμεση ήταν η αντίδραση του Κρεμλίνου, μέσω του Μιχαήλ Σβιντκόι, από τον τομέα των διεθνών-πολιτιστικών σχέσεων, ο οποίος διαφώνησε με τον Τσάπλιν, τονίζοντας ότι τέτοιου είδους πρακτικές θα έβλαπταν την εικόνα της Ρωσίας.

Το τελευταίο διάστημα η Ορθόδοξη Ρωσική Εκκλησία έχει ζητήσει από τις κυβερνητικές αρχές μεγαλύτερο έλεγχο στο περιεχόμενο των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών εκπομπών, ενώ προωθεί και μέσω καμπάνιας το σεμνό στυλ ντυσίματος για τις γυναίκες.

Ο Ναμπόκοφ που είχε ρωσική καταγωγή, είχε φύγει από την πατρίδα του μετά την επανάσταση των Μπολσεβίκων το 1917 και το πιο γνωστό έργο του, η «Λολίτα» κυκλοφόρησε στα αγγλικά το 1955. Το μυθιστόρημά, που περιγράφει τη σχέση ενός μεσόκοπου διανοούμενου με την δωδεκάχρονη προγονή του, τη Λολίτα, είχε απαγορευτεί σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, στην Αργεντινή και τη Νότια Αφρική, όπως και σε πολλές βιβλιοθήκες και δημόσια σχολεία στις ΗΠΑ.

Η «Λολίτα» μεταφράστηκε στα ρωσικά το 1967, όμως θεωρήθηκε «πορνογράφημα» από το Σοβιετικό καθεστώς και απαγορεύτηκε. Αντίθετα, το έργο του Μάρκες «Εκατό χρόνια μοναξιά» κυκλοφόρησε χωρίς προβλήματα στην ΕΣΣΔ, παρά τις τολμηρές σκηνές του.