Οι αγαπημένοι μας Σουηδοί ξαναήρθαν από τα μέρη μας, σκορπίζοντας χαμόγελα και ηλεκτρονικές επιτυχίες, το Σάββατο 1 Οκτωβρίου, στη σκηνή του Κυττάρου.

Το βράδυ του Σαββάτου 1 Οκτωβρίου στο Κύτταρο, έγινε η έναρξη της φθινοπωρινής συναυλιακής σεζόν για τους λάτρεις του σκοτεινού και ηλεκτρονικού ήχου. Τι καλύτερο από την αρχή να γίνεται με ένα από τα μεγαλύτερα ebm συγκροτήματα, τους Covenant με ένα αρκετά οικονομικό εισιτήριο (μεγάλο μπράβο στους διοργανωτές).

Τη βραδιά άνοιξαν οι 23 Underpass. Με έντονο 80’s, αέρα τόσο στη σκηνή όσο και στις κινήσεις, το δίδυμο παρουσίασε μερικά από τα καινούργια του τραγούδια και αποκόμισε μόνο θετικά σχόλια.

Λίγο μετά τις 11, οι τρεις κουστουμαρισμένοι Covenant εμφανίστηκαν στη σκηνή του Κύτταρου. Φαίνονταν ιδιαίτερα ορεξάτοι, έτοιμοι να δώσουν ένα πολύ καλό set, σε αντίθεση με την προηγούμενή τους εμφάνιση στη χώρα μας, η οποία είχε χαρακτηριστεί έως και απογοητευτική.

Δεν μπορούμε να πούμε ότι και αυτή τη φορά ήταν συναρπαστική, τουλάχιστον για αυτούς που ζητάνε το κάτι παραπάνω από μια συναυλία. Το set μοιράστηκε φυσικά, σε κομμάτια από το καινούργιο τους album «Modern Ruin», το οποίο έχει λάβει διφορούμενες κριτικές και στα παλιά αγαπημένα hits. Δεν έλειψαν δηλαδή τα «Bullet», «We Stand Alone», και «Call The Ships To Port», τα οποία ο κόσμος υποδέχθηκε με πολύ χορό.

Από τα καινούργια αυτά που ξεχώρισαν ήταν το «Judge Of My Domain» και το πολύ καλό «Lightbringer», στο οποίο ο Daniel Myer ανέλαβε τα φωνητικά. Ο Myer (πρώην μέλος των Haujobb) αποδείχθηκε και ο αφανής ήρωας της βραδιάς, καθώς ζούσε την κάθε στιγμή, βγάζοντας ηλεκτρονικές αλλοιωμένες κραυγές στο μικρόφωνο χωμένος πίσω από τις κονσόλες του. Ο Eskil Simonsson ευχαριστούσε το κοινό σχεδόν μετά από κάθε κομμάτι, λέγοντας διάφορα «τσιτάτα» για την ενότητα, την ανθρωπότητα και για το πόσο χαρούμενος είναι που βρίσκεται και πάλι στην Αθήνα.

Στο encore μας επεφύλασσαν το «Happy Man» και φυσικά, η συναυλία δε θα μπορούσε να κλείσει με άλλο τρόπο εκτός από το «Dead Stars», ένα από τα καλύτερα ebm κομμάτια που έχουν γραφτεί ποτέ.

Είναι πλέον, εμφανές ότι οι Covenant δεν είναι αυτό που ήταν κάποτε. Η συναυλία τους ήταν καλή, τηρώντας τα υψηλά standards του επαγγελματισμού τους, ήταν όμως και αρκετά υποτονική σε μερικά σημεία, παρά τα decibel και τα δυνατά beats, σαν κάτι να έλειπε. Ήταν εκεί όμως όλα τα αγαπημένα τραγούδια, η ενέργεια, η αίσθηση του να βλέπεις μια από τις αγαπημένες σου μπάντες ζωντανά.

Άλλωστε σαν κοινό έχουμε το γνώρισμα ότι δε ξεχνάμε ποτέ τα συγκροτήματα που έχουμε λατρέψει, για αυτό και τους ακολουθούμε πιστά όσα χρόνια κι αν περάσουν.

ΡΟΖΙΝΑ ΑΡΑΠΗ