Ο διάσημος οικονομολόγος Τζέφρι Σακς μιλά για την «αξία του πολιτισμού», την κρίση στην αμερικάνικη αγορά εργασίας και την προοπτική μεγάλων κοινωνικών αλλαγών στο νέο του βιβλίο «The price of civilization».

Ο Τζέφρι Σακς, καθηγητής στο πανεπιστήμιο Columbia και σύμβουλος του Γενικού Γραμματέα του Ηνωμένων Εθνών, έχει αφιερώσει μεγάλο κομμάτι της καριέρας του στην καταπολέμηση της φτώχιας, ως σύμβουλος σε θέματα υγείας, παιδείας και χρέους.

Έχει συμπεριληφθεί δυο φορές στην λίστα των 100 πιο ισχυρών του κόσμου του περιοδικού «Time» και είναι από τους λίγους οικονομολόγους που μπορούν να συγκαταλέγουν στους φίλους του διασημότητες όπως τη Μαντόνα, την Αντζελίνα Τζολί και τον Μπόνο των U2. Για τον Σακς, το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν, δηλαδή η κίνηση της αγοράς, δεν επαρκεί ως δείκτης προόδου μιας χώρας. Θεωρεί ότι για να έχουμε πιο ξεκάθαρη εικόνα της κοινωνίας, πρέπει να λαμβάνουμε υπ’ όψιν μας παράγοντες που αντικατοπτρίζουν την ικανοποίηση των πολιτών και το προσδόκιμο ζωής.

Ο διάσημος οικονομολόγος στο νέο του βιβλίο «The price of civilization» επιτίθεται στην ανούσια διαμάχη Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων για την ανεργία και την οικονομία. Σύμφωνα με τον συγγραφέα, τα δυο κόμματα σφάλουν και η διέξοδος από την κρίση θα έρθει μέσω μεγαλύτερων επενδύσεων στην παιδεία και τη δημόσια υγεία. Θεωρεί μάλιστα ότι οι διαδηλώσεις στην Νέα Υόρκη και το κίνημα για την κατάληψη του χρηματιστηρίου «Occupy Wall Street» είναι σημάδι των καιρών, αφού «υπάρχει απίστευτη δυστυχία στην Αμερική και ο κόσμος έχει πλέον σιχαθεί…», όπως υποστηρίζει ο ίδιος. Ο Σακς εξήγησε στο Reuters ότι οι διαδηλώσεις, οι οποίες έχουν εξαπλωθεί σε άλλες πόλεις των ΗΠΑ, τροφοδοτούνται από την αγανάκτηση για την ανεργία και την δύναμη που έχουν οι μεγάλες τράπεζες.

Οι διαδηλωτές, σύμφωνα με τον οικονομολόγο, «έχουν ανακαλύψει μια οικονομική αλήθεια» και τα συναισθήματα του κόσμου αντικατοπτρίζουν μια βαθιά διχασμένη κοινωνία, όπως έχει διαμορφωθεί από τα χαμηλά εισοδήματα, από τη μια πλευρά και τον μεγάλο πλούτο από την άλλη.

Στο βιβλίο του παραθέτει συνταρακτικά στατιστικά στοιχεία: το 2000 ο μέσος μισθός των 100 διευθυνόντων συμβούλων ήταν περίπου 1000 φορές μεγαλύτερος από τον μισθό του μέσου εργάτη. Αντίθετα, την δεκαετία του 1970, οι σύμβουλοι έβγαζαν «μόλις» 40 φορές περισσότερο από τους εργάτες.

Ο Σακς ελπίζει ότι αυτή η κατάσταση θα αλλάξει, αλλά δεν θεωρεί ότι ο πρόεδρος Ομπάμα, τον οποίο υποστήριζε θερμά, έχει ανταποκριθεί στις προσδοκίες του κόσμου και τις απαιτήσεις της εποχής. Δεν έχει καλύτερη άποψη για τους Ρεπουμπλικάνους, τους οποίους κατακρίνει για την πολιτική περικοπής φόρων, αφού θεωρεί ότι έτσι θα πληγούν οι επενδύσεις σε παιδεία, τεχνολογία και υποδομές. Την λύση θα μπορούσε να δώσει ένα τρίτο κόμμα, εάν βασιζόταν στην δύναμη και υποστήριξη του απλού κόσμου, ορμώμενο από την αγανάκτηση των καταληψιών της Wall Street. Δεν πιστεύει όμως ότι υπάρχει ακόμα η προσωπικότητα που θα ηγηθεί ενός τέτοιου σχήματος.