Παρά τους σχετικά άδειους δρόμους της Αθήνας (για Σαββατόβραδο) φτάσαμε λαχανιασμένοι στο Ακροπόλ. Η εικόνα ήταν γεμάτη αντιθέσεις: από τη μία οι άδειοι δρόμοι του λεκανοπεδίου -αλλά και του κέντρου- και από την άλλη το κατάμεστο ανακαινισμένο θέατρο.

Eίναι αλήθεια, θλιβερό να βλέπεις ότι ο κόσμος έχει περιορίσει τόσο πολύ τις εξόδους του, όμως είναι παρήγορο που το φιλόμουσο κοινό έχει γίνει πιο επιλεκτικό και δεν χάνει τη σπάνια ευκαιρία μιας εκλεκτής συναυλίας, όπως αυτή του Γιάννη Μαρκόπουλου στις 28 και 29 Οκτωβρίου.

Η αυλαία άνοιξε και στη σκηνή ανέβηκαν η δωδεκαμελής ορχήστρα «Παλίντονος Αρμόνια» και η χορωδία. Επόμενοι στη σκηνή ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, ο Κώστας Μακεδόνας και η Κατερίνα Αυγέρη. Η μεστή φωνή του Κώστα Μακεδόνα και οι πλούσιες ερμηνευτικές ικανότητες του Αλκίνοου Ιωαννίδη είναι γνωστές.

Η κρυστάλλινη και ταυτόχρονα αισθαντική φωνή της Κατερίνας όμως, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη που μας κέρδισε αμέσως και μας ταξίδεψε σε άλλες εποχές. Στο δεύτερο μέρος της συναυλίας ανέβηκε στη σκηνή και η Βανέσα Καλκάνη που ερμήνευσε επιλεγμένα κομμάτια του συνθέτη.

Η ατμόσφαιρα ήταν εμφανώς ηλεκτρισμένη και το κλίμα φορτισμένο. Ο «αγωνιστικός» χαρακτήρας της μουσικής και των στίχων του Γιάννη Μαρκόπουλου, τα λιγοστά αλλά αιχμηρά σχόλια του συνθέτη («δεν ξέρουν με ποιους τα έχουν βάλει», «πρέπει να μείνουμε όλοι ενωμένοι» ) μίλησαν στην καρδιά όλων μας. Με τις δύο αυτές συναυλίες, εγκαινίασε ο συνθέτης την περιοδεία του σε ολόκληρη την Ελλάδα, σε μια προσπάθεια να «τονώσει στον κόσμο», όπως ανάφερε ο ίδιος.

Δεν ξέρω αν ήταν η «ξεσηκωτική» μουσική του, οι δύσκολοι καιροί που ζούμε, η ανάγκη για ψυχική ανάταση και για λίγες στιγμές «εθνικής υπερηφάνειας», αλλά από τις πρώτες κιόλας νότες του τραγουδιού «Οι Οχτροί», οι θεατές ξέσπασαν σε χειροκροτήματα. Οι στίχοι «Στης ανάγκης τα θρανία και στης φτώχειας το σχολειό» έχουν αποκτήσει άλλη βαρύτητα στη δύσκολη συγκυρία που όλοι βιώνουμε.

Τα «Παραπονεμένα λόγια», τα «Χίλια μύρια κύματα», τα «Λόγια και τα χρόνια», η «Λένγκω», τα «Μαλαματένια Λόγια» και φυσικά, το ανεπανάληπτο «Ζάβαρα-κάτρα-νέμια», ήταν μερικά από τα πιο γνωστά κομμάτια του συνθέτη που καταχειροκροτήθηκαν. Το κοινό, ιδιαίτερα θερμό, απέδειξε ακόμη μια φορά πως δίνει το παρών σε έναν συνθέτη που επιστρέφει όταν το προστάζουν οι καιροί.

ΒΑΣΩ ΑΓΓΕΛΕΤΟΥ