Ο Ζορζ Σιμενόν μας παρουσιάζει έναν από τους πιο σκοτεινούς του ήρωες στο κλασικό πλέον μυθιστόρημά του «Το χιόνι ήταν βρόμικο» (εκδ. Άγρα).

Ο πολυγραφότατος Ζορζ Σιμενόν (1903-1989), ο δημιουργός του διάσημου επιθεωρητή Μαιγκρέ, είχε γράψει μια σειρά «σκληρών μυθιστορημάτων», όπως τα ονόμαζε ο ίδιος, φέρνοντας στην επιφάνεια τις πιο σκοτεινές πλευρές της ανθρώπινης ψυχής.

Στο μυθιστόρημά του «Το χιόνι ήταν βρόμικο» που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Άγρα, σε μετάφραση της Αργυρούς Μακάρωφ, ο Σιμενόν μας συστήνει ένα «τέρας», χωρίς ηθικές αναστολές, τον Φρανκ Φριντμάιερ, ο οποίος σφυρηλατήθηκε μέσα στην ταραγμένη περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Ο ήρωας, σε ηλικία 18 ετών, λύκος μέσα στους λύκους, σε μια κατεχόμενη χώρα, αντλεί ηδονή από το χρήμα και το αίμα. Ο Σιμενόν ξετυλίγει την πορεία του από την πρώτη πράξη βίας, μέχρι την τελική πτώση του, όταν η ειρωνεία της τύχης θα τον οδηγήσει στη δικαιοσύνη για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε. Ο μηδενισμός και το ηθικό κενό που χαρακτηρίζουν τον νεαρό Φρανκ, έκανε πολλούς κριτικούς και λογοτέχνες να συγκρίνουν «Το χιόνι ήταν βρόμικο», με τον «Ξένο» του Αλμπέρ Καμύ.

Ποιος όμως είναι ο αινιγματικός ήρωας που έπλασε ο Σιμενόν, σε ένα από τα πιο ρεαλιστικά έργα του; Ο Φρανκ περιγράφει τον εαυτό του στο παρακάτω χαρακτηριστικό απόσπασμα: «‘Έκλεψα τα ρολόγια και σκότωσα τη δεσποινίδα Βιλμός, την αδελφή τού ωρολογοποιού του χωριού μου. Είχα ήδη σκοτώσει έναν αξιωματικό σας, στη γωνία της παρόδου του βυρσοδεψείου, για να του πάρω το περίστροφο, γιατί ήθελα πολύ να έχω ένα περίστροφο.

Διέπραξα πράξεις πολύ πιο ειδεχθείς, διέπραξα το μεγαλύτερο έγκλημα τού κόσμου, όμως αυτό δεν σας αφορά. Δεν είμαι ούτε φανατικός, ούτε ταραχοποιός, ούτε πατριώτης. Είμαι ένα κάθαρμα».

Πληροφορίες: «Το χιόνι ήταν βρόμικο» του Ζορζ Σιμενόν, μετάφραση: Αργυρώ Μακάρωφ, εκδ. Άγρα.