Δισκοκριτική: «Sea of cowards» The Dead Weather
Οι dead weather είναι ένα ακόμη κερδισμένο στοίχημα και ο Jack White είναι ένας rock star.
Ο Jack White είναι ένας rock star. Ίσως ο μεγαλύτερος των 00’s. Τα τρία του groups, το γεγονός ότι μερικά από τα καλύτερα albums της προηγούμενης δεκαετίας φέρουν την υπογραφή του, το παιχνίδι με τη δημοσιότητα (πήρε χρόνια για να καταλάβουμε ότι τελικά η Meg των white stripes δεν είναι αδερφή του, αλλά πρώην γυναίκα του), ο γάμος με το supermodel Karen Elson και οι καυγάδες που μπλέκει ανά καιρούς αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.
Οι dead weather είναι ένα ακόμη κερδισμένο στοίχημα. Στην Alisson Mosshart των Kills, ο White βρήκε έναν ακόμα ιδανικό συνοδοιπόρο για να ερμηνεύσει τα blues/space rock διαμαντάκια που ο ίδιος συνθέτει. Στο «sea of cowards», μόλις ένα χρόνο μετά το «horehound», το group συνεχίζει από εκεί που μας άφησε, με ένα ακόμα album-φόρο τιμής στη δεκαετία του ‘70. Οι συνθέσεις είναι πιο αγριεμένες και δυνατές, αλλά συνολικά δεν υπάρχει καμία αλλαγή στον ήχο τους. Η λατρεία του White στους led zeppelin είναι εμφανής για μία ακόμη φορά στο «blue blood blues» και το «hussle and cuss».
Στο «the difference between us» , την καλύτερη στιγμή του album, τα synths πρωταγωνιστούν, και το αποτέλεσμα φλερτάρει έντονα με τη ψυχεδέλεια. Το τέλος έρχεται με το καταθλιπτικό« Old Mary», που απλά αφήνει τον ακροατή μετέωρο να περιμένει την συνέχεια ενός δράματος που εκτυλίσσεται στην αμερικάνικη suburbia.
Το στοίχημα λοιπόν έχει σίγουρα κερδηθεί, το μόνο όμως που θα μένει στο μέλλον να διαπιστώσουμε είναι αν το τρίτο πείραμα του Jack White θα αντέξει στο χρόνο και θα καταφέρει να ξεχωρίσει από τα δύο άλλα projects του υπερταλαντούχου μουσικού εγκέφαλου.
Album: Sea of cowards
Artist: The Dead Weather
Label: Warner Bros/Third Man
Βαθμός: 8/10
ΡΟΖΙΝΑ ΑΡΑΠΗ







