Ο Γιάννης και ο Θανάσης Αντετοκούμπο συνεργάζονται με το Ίδρυμα Ωνάση

antetokounmpo Yiorgos Kaplanidis
ΔΕΥΤΕΡΑ, 26 ΙΟΥΝΙΟΥ 2017

Με έμπνευση τη διαδρομή και το ήθος των αδερφών Αντετονκούμπο, το Ίδρυμα Ωνάση θεσπίζει συμβολικά, για πρώτη φορά, την προπτυχιακή υποτροφία «One of a Kind», για παιδιά που, αν και έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα, δεν έχουν ακόμα εξασφαλίσει την ελληνική ιθαγένεια ή την έχουν εξασφαλίσει εντός της τελευταίας πενταετίας.

Το Σάββατο 24 Ιουνίου, σε μια κατάμεστη από κόσμο Στέγη, πραγματοποιήθηκε μια αληθινά ζωντανή συζήτηση ανάμεσα στους Γιάννη και Θανάση Αντετοκούμπο και τη Διευθύντρια Πολιτισμού του Ιδρύματος Ωνάση Αφροδίτη Παναγιωτάκου. Όπως είχε εξαρχής ανακοινωθεί, η συζήτηση, η οποία μέχρι τώρα έχει ήδη σημειώσει περισσότερα από 100.000 views στο Facebook της Στέγης, αφορούσε λιγότερο στο μπάσκετ, και περισσότερο στην αξία της διαδρομής, το τι σημαίνει τελικά «Έλληνας», καθώς και στις αρετές που χρειάζονται για να φτάσεις «ψηλά». Επιστέγασμα της αναπάντεχης συνεργασίας των αδερφών Αντετοκούνμπο με το Ίδρυμα Ωνάση, η ανακοίνωση από την Αφροδίτη Παναγιωτάκου στον επίλογο της εκδήλωσης, της θέσπισης της προπτυχιακής υποτροφίας «One of a Kind» για παιδιά που, αν και έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα, δεν έχουν ακόμα εξασφαλίσει την ελληνική ιθαγένεια ή την έχουν εξασφαλίσει εντός της τελευταίας πενταετίας.

Το Ίδρυμα Ωνάση, σε αναγνώριση της προσφοράς των αδερφών Αντετοκούνμπο στον αθλητισμό, της επιτυχημένης πορείας που έχουν διανύσει και, λαμβάνοντας υπόψη την κοινωνική τους αφετηρία, προκηρύσσει για το ακαδημαϊκό έτος 2017/2018 τη χορήγηση μιας (1) Ειδικής Υποτροφίας για προπτυχιακές σπουδές σε Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα Πανεπιστημιακού Τομέα της Ελλάδας.

Από το 1978 έως σήμερα, το Ίδρυμα Ωνάση έχει χορηγήσει 7000 υποτροφίες  σε Έλληνες και αλλοδαπούς φοιτητές και επιστήμονες. Ετησίως, μέσω των Προγραμμάτων Υποτροφιών του, εγκρίνονται περισσότερες από 200 υποτροφίες σε Έλληνες -για διδακτορικές και μεταπτυχιακές σπουδές στην Ελλάδα και το εξωτερικό-, και σε αλλοδαπούς, για μεταπτυχιακές σπουδές και έρευνα στην Ελλάδα. Η ειδική προπτυχιακή υποτροφία «One of a Kind», όπως και η σύμπραξη με τον Γιάννη και τον Θανάση Αντετοκούνμπο, έχουν ως στόχο να στείλουν ένα συμβολικό μήνυμα: να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε. Γιατί Έλληνας δεν γεννιέσαι μόνο. Γίνεσαι.

Έμπνευση για τη σύμπραξη με τους αδερφούς Αντετοκούνμπο δεν αποτέλεσε μόνο η επιτυχία τους, αλλά και τα στοιχεία τα οποία ενσαρκώνουν οι δύο Έλληνες αθλητές, όπως είναι η σεμνότητα, η αγωνιστικότητα, το πάθος, η σκληρή δουλειά, αλλά και η προσφορά σε εκείνους που ενώ θέλουν να πάνε μπροστά στη ζωή τους, μετρούν βήματα προς τα πίσω αντιμετωπίζοντας τον κοινωνικό ή οικονομικό αποκλεισμό.

Στην εκδήλωση του Σαββάτου (24/6) προβλήθηκε για πρώτη φορά το τρέιλερ που συνοδεύει τη σύμπραξη των αδερφών Αντετοκούνμπο με το Ίδρυμα Ωνάση, το οποίο μπορείτε να δείτε εδώ.

Η Αφροδίτη Παναγιωτάκου, η οποία είχε και την επιμέλεια της όλης εκδήλωσης, αναφερόμενη στη σύμπραξη του Ιδρύματος Ωνάση με τους αδερφούς Αντετοκούνμπο και την ειδική υποτροφία που θεσπίζει το Ίδρυμα, δήλωσε: «Βρισκόμαστε στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση για να μιλήσουμε με δυο παιδιά που αγάπησε όλη η χώρα, τον Γιάννη και τον Θανάση Αντετοκούνμπο. Και τους αγαπήσαμε όχι μόνο για τις αθλητικές τους επιδόσεις, αλλά και γιατί μας έκαναν να σκεφτούμε αρκετά πράγματα για τη χώρα και τη ζωή μας. Το Ίδρυμα Ωνάση μαζί με τους αδερφούς Αντετοκούνμπο θέλει να στείλει ένα κοινό μήνυμα: Έλληνας δεν γεννιέσαι μόνο. Γίνεσαι κιόλας. Έτσι λοιπόν, θεσπίζουμε συμβολικά μία υποτροφία, προκειμένου ένα παιδί χωρίς ελληνική ιθαγένεια ή με ελληνική ιθαγένεια που την έχει αποκτήσει τα τελευταία πέντε χρόνια, να σπουδάσει και να διεκδικήσει μια ευκαιρία να πραγματοποιήσει το όνειρό του. Όποιο και αν είναι αυτό. Γιατί αν μη τι άλλο, οι αδερφοί Αντετοκούνμπο, απέδειξαν ότι πρέπει να κυνηγάς το όνειρό σου, όσο μεγάλο και αν φαντάζει στην αφετηρία της διαδρομής σου. Όπως, επίσης, μας έδειξαν ότι μπορείς να κουβαλάς την Ελλάδα στην καρδιά σου, όποιο και αν είναι το χρώμα του δέρματός σου. We are all bros, λοιπόν, για μια κοινωνία πολιτών που σκέφτεται με ανοιχτό μυαλό».  

Από την πλευρά του, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο αναφερόμενος στη σύμπραξη με το Ίδρυμα Ωνάση, δήλωσε: «Θα ήθελα να ευχαριστήσω το Ίδρυμα Ωνάση, για την ευκαιρία που έχουμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να στείλουμε από κοινού ένα μήνυμα προς τον κόσμο. Μαζί στέλνουμε ένα μήνυμα για τις επόμενες γενιές, ένα μήνυμα για μια κοινωνία που θα δίνει ίσες ευκαιρίες σε όλα τα παιδιά, για να μην τα παρατάνε και να συνεχίζουν να κυνηγούν το όνειρό τους. Για εμένα και τον Θανάση είναι πολύ τιμητικό που θεσπίζεται μια υποτροφία, με έμπνευση την προσπάθεια και την πορεία μας. Είναι μια ενέργεια που μας γεμίζει χαρά, αλλά και ευθύνη να συνεχίσουμε να αποτελούμε ένα σωστό πρότυπο για τα παιδιά που ακολουθούν. Πρέπει να στηρίζουμε τα παιδιά και να τους στείλουμε το μήνυμα ότι με σκληρή δουλειά μόνο ψηλά μπορούν να φτάσουν και ότι η Ελλάδα πρέπει να είναι ενωμένη, πρέπει να είναι ένα».

Τέλος, ο Θανάσης Αντετοκούνμπο με τη σειρά του, μιλώντας για τη σύμπραξη αυτή, επεσήμανε: «Με το Ίδρυμα Ωνάση μοιραζόμαστε το όραμά μας για μια Ελλάδα που θα βοηθάει ο ένας τον άλλον στις δύσκολες στιγμές που περνάει ο λαός μας. Πρέπει να είμαστε όλοι ενωμένοι και να δουλεύουμε σκληρά σαν ομάδα, σαν οικογένεια, χωρίς διαχωρισμούς και διακρίσεις. Αυτό είναι το μήνυμα που θέλουμε να στείλουμε και είμαστε πραγματικά πολύ χαρούμενοι και ενθουσιασμένοι που βρήκαμε ένα τόσο σημαντικό σύμμαχο, όπως το Ίδρυμα Ωνάση, για να μεταδώσουμε το μήνυμα αυτό. Τόσο η εκδήλωση στη Στέγη, όσο και η συμβολική υποτροφία που θέσπισε το Ίδρυμα για παιδιά σαν και εμάς, παιδιά μεταναστών που γεννήθηκαν εδώ και είναι Έλληνες –έστω και αν δεν έχουν ακόμα αποκτήσει την ιθαγένεια- αποτελούν μια εξαιρετική πρωτοβουλία, στην οποία συμμετέχουμε με όλες μας τις δυνάμεις».

Οι όροι και οι προϋποθέσεις της υποτροφίας «One of a Kind» βρίσκονται αναρτημένοι στο http://www.onassis.org/scholarships-one-of-a-kind.php

Το κτίριο της Στέγης Γραμμάτων και Τέχνών

Σημαντικά σημεία από τη συζήτηση ανάμεσα στον Γιάννη και τον Θανάση Αντετοκούνμπο και την Αφροδίτη Παναγιωτάκου:

Γιατί πιστεύουν ότι τους έχουν αγαπήσει τόσο πολύ

Γιάννης Αντετοκούνμπο: Η Ελλάδα μάς έχει αγαπήσει γιατί είμαστε καλά παιδιά, αγνά παιδιά. Όπου πάμε, πάει μαζί μας και η Ελλάδα. Προβάλλουμε πολύ την Ελλάδα και δεν έχουμε αλλάξει. Είμαστε ακόμα αυτοί που ήμασταν γιατί έχουμε εξαιρετικούς γονείς, οι οποίοι μας μεγάλωσαν σωστά.

Το όραμά τους

Θανάσης Αντετοκούνμπο: Είμαστε εδώ για να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον, ξέρουμε ότι περνάμε δύσκολες στιγμές όλοι μας, αλλά έτσι ξεπερνάς τις δύσκολες στιγμές: με το να στηρίζει ο ένας τον άλλον.

Γιάννη Αντετοκούνμπο: Ήρθαμε να μιλήσουμε με εσάς, το Ίδρυμα Ωνάση, για να μάθουμε. Έχετε βοηθήσει τόσο πολύ κόσμο και τόσα πολλά παιδιά, που και εγώ θέλω μια μέρα μετά από πολλά χρόνια να μπορώ να κάνω το ίδιο.

Τι σημαίνει «ψηλά» για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο και η πίστη στον εαυτό σου

Το πιο σημαντικό πράγμα για να φτάσεις ψηλά είναι η δουλειά. Και τώρα που φτάνουμε ψηλά, είναι πιο δύσκολο να μείνεις ψηλά. Θέλει ακόμη πιο σκληρή δουλειά. Υπάρχει κόσμος που λέει φτάσατε ψηλά, τα έχετε καταφέρει, αλλά εγώ δεν έχω καταφέρει τίποτα. Ο στόχος μου είναι να γίνω πρωταθλητής, να γίνω MVP, να είμαι στους καλύτερους 50 που έχουν παίξει ποτέ μπάσκετ. Το πιο σημαντικό είναι η δουλειά, να συνεχίσεις να σπρώχνεις τον εαυτό σου στα όρια. Να μη νομίζεις πως είσαι μέτριος, δεν είσαι μέτριος, να μη βάζεις κάτι τέτοιο στο μυαλό σου, άμα νομίζεις ότι είσαι μέτριος, θα είσαι μέτριος, τελείωσε. Εγώ νομίζω αυτή τη στιγμή και δεν το λέω εγωιστικά, δε θέλω να είμαι αλαζόνας, αλλά πιστεύω ότι είμαι ο καλύτερος παίκτης όλων των εποχών και ξέρω ότι θα γίνω. Δουλειά, δουλειά, δουλειά.

Η άλλη όψη της επιτυχίας – Σχολιάζοντας τον στίχο που έχει ο Γιάννης στο bio του στο Instagram: «there is beauty in the struggle ugliness in the success»

Γιάννης Αντετοκούμπο: Πρέπει να αγαπάς αυτό που έχεις. Θυμάμαι ακόμα και όταν περνούσαμε δύσκολα, περνούσαμε ωραία εγώ και η οικογένειά μου. Τους έβλεπα κάθε μέρα, ήμασταν όλη μέρα μαζί, γελούσαμε. Τώρα ήρθε η επιτυχία και είναι δύσκολο να δεις τα αγαπημένα σου πρόσωπα. Ταξιδεύω τόσο πολύ, που είναι πολύ δύσκολο να βρεθούμε συχνά. Ακόμα και στην επιτυχία, υπάρχει «ασχήμια».

Πώς αντιμετωπίζουν τις «σκοτεινές στιγμές»

Θανάσης Αντετοκούνμπο: Κάθε άνθρωπος περνά τις δικές του δυσκολίες. Όταν μου λένε εσείς περάσατε δύσκολα, απαντάω πως αυτό συμβαίνει σε πολύ κόσμο. Επειδή εγώ δεν είχα να φάω δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί και εσύ να μην έχεις τα δικά σου προβλήματα. Εσύ μπορεί να μην μπορείς να στείλεις τα παιδιά σου φροντιστήριο ή να είσαι άνεργος. Για τον καθένα είναι κάτι διαφορετικό. Αλλά μέσα σε αυτή τη δυσκολία, πρέπει να αναζητήσουμε το φως.

To τραγούδι της μαμάς που τους ξυπνούσε για να πάνε σχολείο – Η στιγμή που δάκρυσαν τα αδέρφια Αντετοκούνμπο

Η αίθουσα και η σκηνή πλημμύρισαν από συγκίνηση όταν ακούστηκε το ελληνικό τραγούδι Το κοκοράκι (Όταν θα πάω κυρά μου στο παζάρι) που τραγουδούσε η μητέρα τους Βερόνικα Αντετοκούνμπο στα παιδιά για να ξυπνήσουν κάθε πρωί. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο με δάκρυα στα μάτια είπε: «Δεν έχω κλάψει ούτε όταν χάσαμε στα play offs… Ξεκινήσαμε από μικροί και είμαστε αυτή τη στιγμή εδώ. Ποιος πίστευε ποτέ ότι εγώ, ο Θανάσης και η οικογένειά μου, που με τη δύναμη τη δική σας ενώνουμε τώρα δυνάμεις, ότι θα μπορούσαμε να δώσουμε ευκαιρίες σε παιδιά».

Για τον ρατσισμό που αντιμετώπισαν

Θανάσης Αντετοκούνμπο: Στην Ελλάδα δεν υπάρχει ρατσισμός, υπάρχει υποκρισία. Και αυτό είναι χειρότερο. Στην Αμερική υπάρχει ρατσισμός, αλλά μπορείς να γίνεις οτιδήποτε στη ζωή σου. Εδώ υπάρχει υποκρισία και αυτό είναι χειρότερο. Έχω δει αρνητικό σχόλιο στο Facebook για εμάς, ότι δεν είμαστε Έλληνες και ο ίδιος άνθρωπος με συνάντησε με το παιδί του στη Γλυφάδα και μου έδωσε συγχαρητήρια λέγοντάς μου ότι τιμώ τη χώρα μας. Πήρα το παιδί του στους ώμους, βγάλαμε μαζί φωτογραφία και του είπα ευχαριστώ.

Γιάννης Αντετοκούμπο: Υπήρξε η κακή πλευρά, υπήρξε και η θετική. Είχαμε φίλους που μας υπερασπίστηκαν, όταν κάποιος μας έλεγε κάτι αρνητικό, του απαντούσαν εκείνοι και σταματούσαν να τον κάνουν παρέα.

Για την ελληνικότητα

Γιάννης Αντετοκούμπο: Έλληνας δεν γεννιέσαι μόνο. Γίνεσαι. Εμένα δεν μπορεί κανείς να μου πει ότι δεν είμαι Έλληνας. Για αυτούς τους ανθρώπους το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αγαπήσουμε την Ελλάδα, περισσότερο και από εκείνους.

Για την ιθαγένεια

Θανάσης Αντετοκούνμπο: Έζησα δυόμιση χρόνια χωρίς ελληνικό διαβατήριο. Έπαιζα φιλικά με τις Εθνικές ομάδες νέων, εφήβων, παίδων, ρωτούσαν οι αντίπαλοι γιατί δεν κατέβαινα στο τουρνουά και ο λόγος ήταν γιατί δεν είχα ελληνικό διαβατήριο. Και σαν και εμάς είναι πολλά παιδιά. Παιδιά που θα μπορούσαν να προσφέρουν στη χώρα, αλλά τους εμποδίζει το θέμα της ιθαγένειας. Και δεν θα έπρεπε καν να συμβαίνει έτσι. Όταν πηγαίνεις δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο θα πρέπει να παίρνεις αυτόματα και την ιθαγένεια. Δεν θα έπρεπε να είσαι οι Αντετοκούνμπο για να πάρεις ιθαγένεια.

Αν γύριζαν το χρόνο πίσω, τι θα έλεγαν στον 10χρονο εαυτό τους

Γιάννης Αντετοκούμπο: Αν μπορούσα να πάω πίσω θα έλεγα στον εαυτό μου να έχει υπομονή και να συνεχίσει να δουλεύει. Υπήρχαν μέρες που ήμουν απογοητευμένος. Συνέχισα όμως να πιστεύω ότι θα καταφέρω στο τέλος και θα βοηθήσω την οικογένειά μου. Θα μου έλεγα: «Να έχεις υπομονή, να συνεχίσεις να χαμογελάς και όλα θα έρθουν». Αν συνεχίσεις να εργάζεσαι σκληρά και να πιστεύεις στο όνειρό σου, δεν υπάρχει περίπτωση, θα πηγαίνεις μόνο προς τα πάνω, θα γίνεσαι μόνο καλύτερος.

Θανάσης Αντετοκούνμπο: Αν γύριζα πίσω το πρώτο πράγμα που θα μου έλεγα θα ήταν μην κλαις, μην στεναχωριέσαι. Μεγάλωσα στεναχωρημένος. Με ρωτούν πολλοί γιατί «χαμογελάς συνέχεια;». Γιατί μεγάλωσα στεναχωρημένος. Έβλεπα τους γονείς μου να αγωνίζονται σκληρά, έβλεπα τα αδέρφια μου και όταν είσαι ο μεγαλύτερος αδερφός θέλεις να βοηθήσεις.

Ολόκληρη τη συζήτηση στη Στέγη μπορείτε να την παρακολουθήσετε εδώ.

Συντελεστές
Επιμέλεια εκδήλωσης: Αφροδίτη Παναγιωτάκου, Διευθύντρια Πολιτισμού Ιδρύματος Ωνάση
Ομάδα διαχείρισης έργου: Νίκος Αθανασόπουλος, Δημήτρης Δρίβας, Αλέξανδρος Μωρέλλας, Κανέλλα Ψυχογυιού
Σκηνοθεσία, Οργάνωση & εκτέλεση παραγωγής: Whatever Productions
Σκηνικό: Εύα Μανιδάκη
Φωτισμοί: Ελευθερία Ντεκώ