Αν για ένα πράγμα δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τον Mike Newell, αυτό είναι η τυποποίηση. Κωμωδία, φαντασία, περιπέτεια, είναι μόνο μερικά από τα είδη με τα οποία έχει αναμετρηθεί με επιτυχία. Ποιος είναι όμως ο βραβευμένος σκηνοθέτης της ταινίας «Μεγάλες προσδοκίες;»

«Όσο εξειδικεύεσαι σε ένα είδος, κινδυνεύεις να γίνεις λιγότερο οξύς και να παγιδευτείς στις ίδιες τις μανιέρες σου», εξηγεί σε όσους δεν καταλαβαίνουν την επιλογή του να μη …στεριώσει σε κάποιο είδος. Με αφορμή τη νέα του ταινία, μεταφορά των λογοτεχνικών «Μεγάλων Προσδοκιών» στο σινεμά, το click@Life σας παρουσιάζει έναν από τους πιο πολύπλευρους σκηνοθέτες των τελευταίων ετών.

Ο Michael Cormac Newell, γνωστός ως Mike Newell γεννήθηκε στις 28 Μαρτίου του 1942 στο Hertfordshire της Αγγλίας. Μεγαλωμένος σε καλλιτεχνική οικογένεια με τους δύο γονείς του να ασχολούνται ερασιτεχνικά με την υποκριτική, δεν αποτέλεσε έκπληξη η επιθυμία του νεαρού Mike να ενταχθεί στους θεατρικούς κόλπους. Έτσι λοιπόν, πέρα από τη φοίτησή του στο πανεπιστήμιο του Cambridge, έλαβε και τριετή εκπαίδευση στο Granada Television.

Το σκηνοθετικό βάπτισμα του πυρός για το Mike Newell ήταν τηλεοπτικό. Ήδη από τη δεκαετία του ’60, συνεργάστηκε με σειρές της βρετανικής τηλεόρασης , ενώ τη δεκαετία του ’80 ντεμπουτάρει και στο σινεμά με την ταινία «Το Ξύπνημα των Φαραώ», βασισμένη σε ιστορία του Bram Stoker, συγγραφέα του «Δράκουλα», με πρωταγωνιστή τον Charlton Heston. Ωστόσο η αναγνώριση έρχεται πέντε χρόνια αργότερα με την ταινία «Χορεύοντας με έναν Ξένο», που του χάρισε το Βραβείο Νεότητας στο φεστιβάλ των Καννών.

Ένας Βρετανός στο Χόλιγουντ

Φωτογραφία: ΙΜDb/ TriStar Pictures 1997. O Mike Newell στα γυρίσματα της ταινίας «Donnie Brasco»

Το 1994, η κωμωδία του «Τέσσερις Γάμοι και μία Κηδεία», σημειώνει τεράστια εισπρακτική επιτυχία η οποία συνοδεύεται και από βροχή διακρίσεων τόσο για τους ηθοποιούς, Χρυσή Σφαίρα για το Hugh Grant, αλλά και για τον ίδιο το σκηνοθέτη που πήρε σπίτι του το BAFTA Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας.

Τα επόμενα βήματα του Newell τον οδήγησαν στο Hollywood. Από το «Donnie Brasco» με τους Al Pacino και Johnny Depp το 1997 έως το «Χαμόγελο της Μόνα Λίζα» το 2003 με τη Julia Roberts, ο βρετανός σκηνοθέτης κατόρθωσε να γίνει ένα από τα πιο γνωστά ονόματα στους σκηνοθετικούς κι όχι μόνο κύκλους της κινηματογραφικής βιομηχανίας.

Το 2005, απορρίπτει τη σκηνοθεσία του «Επίμονου Κηπουρού» και διαδέχεται τον Alfonso Cuarón αναλαμβάνοντας αυτήν της τέταρτης ταινίας Harry Potter, «Ο Χάρι Πότερ και το Κύπελλο της Φωτιάς». Οι φανατικοί εντοπίζουν τη μικρή ακουστική του εμφάνιση, όπου υποδύεται τη φωνή στο ράδιο στην αρχή της ταινίας.

Τρία χρόνια μετά την τελευταία του δουλειά, την περιπέτεια φαντασίας «Prince of Persia: The Sands of Time», ο Mike Newell επιστρέφει πίσω από την κάμερα με τη κινηματογραφική μεταφορά των κλασικών «Μεγάλων προσδοκιών» του Ντίκενς, με τους Ralph Fiennes, Helena Bonham Carter και Helena Bonham Carter στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.

«Μεγάλες προσδοκίες» για τον βραβευμένο σκηνοθέτη

Σκηνή από την ταινία «Μεγάλες προσδοκίες»

Μετρώντας περισσότερες από αρκετές κινηματογραφικές και τηλεοπτικές μεταφορές, με πιο πρόσφατη αυτή του 2011, από το BBC, οι «Μεγάλες Προσδοκίες» αντιμετωπίστηκαν με σκεπτικισμό, με πολλούς να αναρωτιούνται αν το κοινό χρειάζεται ακόμα μια προσαρμογή τους στη μεγάλη οθόνη. «Αν θεωρείτε ότι δε χρειαζόμαστε, τότε λογικά δε χρειαζόμαστε… αλλά από την άλλη πόσοι άνθρωποι κάθε χρόνο βλέπουν τον Άμλετ;», απαντά αφοπλιστικά ο σκηνοθέτης. «είδα όλες τις προηγούμενες μεταφορές, κι έκλεψα τα καλύτερα στοιχεία από όλες», αστειεύεται. «Η δική μου όμως προσέγγιση είναι διαφορετική. Νιώθω ότι είναι πολύ σύγχρονη, γιατί είναι μια παθιασμένη ερωτική ερωτική ιστορία, όχι όπως οι παραδοσιακές, «σφιγμένες» βρετανικές μεταφορές. Η δική μου έχει να κάνει με την εμμονή, είναι σκοτεινή ενώ φλερτάρει και με το είδος του θρίλερ», λέει χαρακτηριστικά.

Σχετικά με τον αγαπημένο του χαρακτήρα από το βιβλίο, ο σκηνοθέτης δυσκολεύεται να ξεχωρίσει. «Μου αρέσουν πολύ ο Mr Jaggers κι ο Wemmick. Δεν μπορώ να διαλέξω εύκολα. Μελέτησα αρκετά τον Ντίκενς στο πανεπιστήμιο και οι «Μεγάλες Προσδοκίες» ήταν το αγαπημένο μου από τα έργα του. Αυτό που με εντυπωσιάζει είναι ότι ο αγγλικός λαός κατανοεί πολύ καλύτερα και συνδέεται βαθύτερα με τον Ντίκενς από ό,τι για παράδειγμα με τον Σαίξπηρ, και το βασικό του όπλο είναι οι σκιαγράφηση των πρωταγωνιστών. Είναι χωρίς υπερβολή, όλοι εξίσου σημαντικοί κι ενδιαφέροντες. Όταν ως σκηνοθέτης, καλείσαι να αφήσεις κάποιον εκτός, στενοχωριέσαι. Στην ταινία μας αναγκαστήκαμε να μη συμπεριλάβουμε έναν χαρακτήρα, τον Orlick, και τόσο εγώ όσο κι ο σεναριογράφος, το θεωρήσαμε πραγματικά μεγάλη απώλεια».

Ενδεικτική φιλμογραφία: «Το Ξύπνημα των Φαραώ» (1980), «The Good Father» (1985), «Χορεύοντας με ένα Ξένο» (1985), «Γλυκόξινο» (1988), «Μαγεμένος Απρίλης» (1991), «Into the West» (1992), «Τέσσερις Γάμοι και μία Κηδεία» (19994), «Ο Πιο Μεγάλος Ρόλος της Ζωής μου» (1995), «Donnie Brasco» (1997), «Ερωτικές Αναταράξεις» (1999), «Το χαμόγελο της Μόνα Λίζα» (2003), «Ο Χάρι Πότερ και το Κύπελλο της Φωτιάς» (2005), «Ο Έρωτας στα Χρόνια της Χολέρας» (2007), «Prince of Persia: The Sands of Time» (2010), «Μεγάλες προσδοκίες» (2013).

Πληροφορίες: Η ταινία «Μεγάλες Προσδοκίες» θα κυκλοφορήσει στις ελληνικές αίθουσες στις 18 Απριλίου.

NANTIA KAKΛΗ