Κριτική ταινίας: Οδηγός Επιτυχίας

julliane-moore Dan McFadden
ΠΕΜΠΤΗ, 22 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2015

Ο David Cronenberg δεν είναι ο ίδιος σκηνοθέτης με αυτόν που μας σύστησε στους εφιάλτες μας. Τέρμα η εικονοποιημένη φρικωδία, τα παραμορφωμένα ανθρώπινα μέλη, τα πλάσματα από σάρκα καλυμμένα με απροσδιόριστη βλέννα, ο εφιάλτης της τεχνολογίας και οι σκηνές που σοκάρουν με εμφανή τρόπο.

Δε μπορεί να κάνει κύκλους γύρω από τα ίδια μοτίβα, απόλυτα κατανοητό και θεμιτό, πρέπει να βρει έναν άλλο τρόπο να εκφράσει την κοινωνική του παραβολή. Γι’ αυτό και επιλέγει, όπως κάποιοι ακόμα σκηνοθέτες, να ξύσει τη λάμψη της θεωρούμενης «καλής» κοινωνίας και να αποκαλύψει τα ζωύφια που λαίμαργα καταναλώνουν το κουφάρι της. Στη διόπτρα του αυτή τη φορά, το λαμπερό Χόλυγουντ, η Γη των Ονείρων και η σήψη του συστήματος που γεννά αστέρια.

Όσοι αγάπησαν τον Cronenberg για τον παράγοντα «αναγούλα» που προσέφερε απλόχερα στον παρελθόν, λογικά μιλώντας, έχουν εγκαταλείψει εδώ και χρόνια το κατάστρωμα και ανατρέχουν στις δοξασμένες μέρες του Videodrome. Αν και αυτή η εσωτερικευμένη –πλέον- νοσηρότητα του δημιουργού δείχνει να συνομιλεί σε ένα δεύτερο επίπεδο με τη φιλοσοφία των ταινιών που τον καθιέρωσαν, έχουν μια άλλη στόφα στην αποδόμησή τους. και, μεταξύ μας, υπάρχουν άλλοι σκηνοθέτες που έχουν αποδομήσει ή εξακολουθούν να αποδομούν με πολύ καλύτερο τρόπο την καλλωπισμένη μεριά της κοινωνίας.

Το κατηγορώ του, αν και παραμένει πάντα επίκαιρο ως προς τους σκελετούς που κρύβονται στη ντουλάπα, δε μοιάζει τόσο ξεκάθαρο ή ακόμα και δραστικό ως προς την επενέργειά του. Αντιθέτως, μοιάζει να ξαναλέει με το δικό του τρόπο τα χιλιοειπωμένα, χωρίς διάθεση επίδειξης ισχύος. «Τη χρειάζεται;» θα ρωτήσετε ορθά και η απάντηση είναι αρνητική, φυσικά και μιλάμε για έναν ήδη καταξιωμένο σκηνοθέτη που έχει καπαρωμένη τη θέση του στην ιστορία του κινηματογράφου.

Και εδώ τελειώνει η γκρίνια, γιατί ξεκινά ο έπαινος. Τα κλινικά καθαρά πλάνα του είναι η άλλη όψη του νομίσματος του βρώμικου παρελθόντος του, δε σταματούν στιγμή να υπονοούν πως ό, τι βλέπουμε κρυβει μια δυσοσμία. Οι νιχιλιστικοί χαρακτήρες μοιάζουν να κηρύττουν το εδώ και χρόνια υπογεγραμμένο μανιφέστο του και, μάλιστα (πλην του αδιάφορου Pattinson και ίσως του αταίριαστου Cusack), είναι περίφημα ερμηνευμένοι.

Οι κυρίες έχουν τον πρώτο λόγο, με τις Julianne Moore και Mia Wasikowska να υποδύονται εξαιρετικά τους μανικούς τους χαρακτήρες, ενώ ο νεαρός Evan Bird μοιάζει να κατέχεται από την απαιτούμενη παράνοια πειστικότατα. Και ας μην είναι τα λιγοστά εφέ αντάξια του υπέροχου παρελθόντος του σκηνοθέτη, το ζουμί της ταινίας δε βρίσκεται εκεί. Τρανή απόδειξη του ότι η καλαισθησία πολλές φορές μπορεί να είναι πολύ περισσότερο εφιαλτική από μια εμφανή δυστοπία.

Δείτε το τρέιλερ, όπως κυκλοφόρησε στο youtube.

Σκηνοθεσία: David Cronenberg. Πρωταγωνιστούν: Julianne Moore, Mia Wasikowska, John Cusack. Στους κινηματογράφους από τη Hollywood Entertainment.

Φοίβος Κρομμύδας